Προσλαλιὰ
ΣΤΟ 40ΗΜΕΡΟ ΜΝΗΜΟΣΥΝΟ
ΤΟΥ ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ
ΣΤΗΝ ΛΟΓΓΟΒΑΡΔΑ (16-10-2021)
τοῦ Γέροντος Ἀμφιλοχίου Δοχειαρίτου
Ἀδελφοὶ καὶ πατέρες,
συμπληρώθηκαν σαράντα ἡμέρες ἀπὸ τὴν ἐκδημία τοῦ σεβαστοῦ Γέροντα Χρυσοστόμου, τοῦ πνευματικοῦ πατρὸς καὶ διδασκάλου αὐτῆς τῆς ποίμνης. Σ’ αὐτὴν τὴν περίοδο τελέσθηκαν ὅσα ἔχει ὁρίσει ἡ ἁγία μας Ἐκκλησία, τὰ ὁποῖα ἡ μοναχικὴ ζωὴ καὶ παράδοση διαφυλάττει καὶ τηρεῖ μὲ ἀκρίβεια. Μνημονεύσεις στὶς καθ’ ἡμέραν ἀκολουθίες, τέλεση μνημοσύνων (τριήμερα – ἐννιάμερα), τρισάγιο κάθε Σάββατο μετὰ κολλύβων καὶ τὸ ἑκατοστάρι κομποσχοίνι καθημερινὰ μετὰ ἀπὸ τὸ μικρὸ Ἀπόδειπνο.
Ὁ ἅγιος Θεόδωρος ὁ Στουδίτης, ἀναφερόμενος στὶς Κατηχήσεις του σὲ ἐκλιπόντα ἀδελφό, ὥριζε τὸ ἑξῆς: «τὸ ἀπὸ νεότητος μέχρι γήρως δουλεῦσαι τῷ Κυρίῳ ἐν τῇ μοναχικῇ πολιτείᾳ ἱκανὸν ἐγκώμιον (τῷ ἀπελθόντι)». Εἶναι ἀρκετὸ ἐγκώμιο γιὰ τὸν ἐκδημήσαντα τὸ ὅτι ἐργάσθηκε στὴν μοναχικὴ πολιτεία ὡς δοῦλος τοῦ Κυρίου ἀπὸ τὰ νιάτα μέχρι τὰ γηρατειά του. Ὁ μακαριστὸς Γέροντας ὄχι μόνον στὴν μοναχικὴ πολιτεία, ἀλλὰ διακόνησε ὁλόψυχα στὸν ἀγρὸ τοῦ Κυρίου καὶ στὸν ἀμπελῶνα του ἀνάλωσε καὶ τὴν πνοὴ καὶ τὴν ζωή του. Γι’ αὐτὸ κάθε ἄλλο ἐγκώμιο περιττεύει.
Τώρα ποὺ προστέθηκε στοὺς ἀπ’ αἰῶνος πατέρες του, ἄφησε σ’ ὅλους μας «τὸν ἑαυτοῦ βίον εἰς ἀρετῆς ὁμοίωσιν». Ἡ σεμνὴ βιοτή του, ἡ μεγάλη καὶ τρυφερὴ καρδιά του, ἡ συγχωρητικότητά του, τὸ ἀγωνιστικὸ καὶ ἀνδρεῖο φρόνημά του εἶναι λίγα ἀπὸ τὸν θησαυρὸ ποὺ κατέλιπεν ἡμῖν, μιᾶς καὶ ὁ Κύριος τὸν εἶχε προικίσει μὲ πολλὰ τάλαντα.
Εἰδικά, ἀδελφοί μου, ἐσεῖς οἱ Λογγοβαρδίτες μοναχοὶ καὶ τὰ πνευματικά του παιδιά, τηρήσατε τὶς ὑποθῆκες του. Μείνατε ἐν τῷ συνδέσμῳ τῆς ἀγάπης, διότι ἀδελφὸς ὑπ’ ἀδελφοῦ βοηθούμενος εἶναι σὰν ὠχυρωμένη πόλη. Καὶ ἐπιπλέον μὲ αὐτὴν τὴν ἀρετὴ εὐφραίνεται ὁ Κύριός μας καὶ Θεός, ἡ κεφαλὴ τῆς Ἐκκλησίας.
Ἕνας μέγας ἀσκητὴς καὶ ἡγούμενος τῆς Μονῆς ποὺ συνέστησε στὸ ὄρος Λάτρος, ὁ ὅσιος Πέτρος τῆς Ἀτρώας (+837), φεύγοντας γιὰ τὴν ἄλλη ζωή, συμβούλευε τοὺς ὑποτακτικούς του: «Νὰ πειθαρχῆτε μὲ σεβασμὸ σ’ αὐτὸν ποὺ μετὰ ἀπὸ μένα θὰ γίνη πατέρας σας κατὰ τὸ θέλημα τοῦ Κυρίου, χωρὶς νὰ παραμελῆτε καμμία ἀπολύτως ἀπὸ τὶς ἐντολές του…».
Βέβαια, ἄφησε καὶ σ’ ἐκεῖνον ποὺ ἐξέλεξαν οἱ ἀδελφοὶ ὑποθῆκες: «Τώρα θὰ ποιμαίνης τοὺς ἀδελφούς σου στὰ ἀνώτερα καὶ τελειότερα σύμφωνα μὲ τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ, καθοδηγώντας τους στοὺς δρόμους τῆς ἁγιότητας, ἀνορθώνοντας τὸν χωλό, φέρνοντας πίσω τὸν πλανεμένο… βαστάζοντας τὸν ἀδύναμο… Καὶ ἔτσι θὰ γίνης καὶ σὺ δεκτὸς ἀπὸ τὸν Ἀρχιποίμενα Χριστὸ στὴν ἄνω Ἱερουσαλήμ, στὴν οὐράνια βασιλεία». Παρόμοια, εἶμαι σίγουρος, πὼς ὁ μακαριστὸς γέροντας Χρυσόστομος θὰ συμβούλευε τὸν διάδοχό του.
Καὶ τώρα, ἀδελφοί μου, ἂς βάλουμε καλὰ στὸ μυαλό μας ὅτι οἱ ἡμέρες μας παρέρχονται καὶ ὁ χρόνος, σὰν τροχὸς ποὺ κυλᾶ, ἄλλους εἰσάγει μὲ τὴν γέννηση καὶ ἄλλους ἐξάγει μὲ τὸν θάνατο, χωρὶς νὰ προσέχη ἡλικία καὶ σειρά. Γιατὶ ὁ Θεὸς ἔτσι τὰ οἰκονόμησε, ὥστε μὲ τὸ ἄγνωστο τοῦ θανάτου νὰ εἴμαστε πάντοτε σὲ ἐγρήγορση. Ἂς ἀγωνιζώμαστε λοιπὸν ἀδιαλείπτως μὲ ἐξομολόγηση, μὲ δάκρυα, μὲ προσευχές, μὲ ὑπακοή, μὲ ταπεινοφροσύνη, μὲ διακονία συνεπῆ, μὲ ἀγαθὲς συναναστροφές, γιὰ νὰ μὴ μᾶς βρῆ ὁ θάνατος μὲ ἀμέλεια καὶ χάσουμε τὸ βραβεῖο τῆς ἄνω κλήσεως. Ἀμήν.