«Δὲν ἦλθα νὰ φέρω εἰρήνη…»: ἅγιος Νικολάος Βελιμίροβιτς
«Μὴ νομίσητε ὅτι ἦλθον βαλεῖν εἰρήνην ἐπὶ τὴν γῆν. Οὐκ ἦλθον βαλεῖν εἰρήνην, ἀλλὰ μάχαιραν…» (Ματθ. 10, 34). Ἔτσι εἶπε ὁ Κύριος! Διάβαζε σὰν νὰ εἶναι εἰπωμένο: δὲν ἦρθα νὰ συμφιλιώσω τὴν ἀλήθεια καὶ τὸ ψέμα, τὴν σοφία καὶ τὴν βλακεία, τὸ καλὸ καὶ τὸ κακό, τὸ δίκαιο καὶ τὴν βία, τὴν κτηνωδία καὶ τὴν ἀνθρωπιά, τὴν ἁγνότητα καὶ τὴν ἀσωτία, τὸν Θεὸ καὶ τὸν μαμωνᾶ, ἀλλὰ ἔφερα τὸ ξίφος γιὰ νὰ κόψω τὸ ἕνα ἀπὸ τὸ ἄλλο, γιὰ νὰ μὴν ἀνακατεύονται. Μὲ τί νὰ κόψεις, Κύριε; Μὲ τὸ ξίφος τῆς Ἀληθείας. Ἢ μὲ τὸ ξίφος τοῦ λόγου τοῦ Θεοῦ, ποὺ εἶναι ἴδιο. Ἀφοῦ ἡ Ἀλήθεια εἶναι ὁ Λόγος τοῦ Θεοῦ καὶ ὁ Λόγος τοῦ Θεοῦ εἶναι ἡ Ἀλήθεια!
Ὁ Ἀπόστολος Παῦλος συμβουλεύει: πάρετε «τὴν μάχαιραν τοῦ Πνεύματος, ὅ ἐστι ρῆμα Θεοῦ!» (Ἐφ. 6 ,17). Ἐνῶ ὁ Ἅγιος Ἰωάννης στὸ ὅραμα γιὰ τὸν Υἱὸ τοῦ Ἀνθρώπου Τὸν ἔβλεπε «ἐν τῷ μέσῳ τῶν ἑπτὰ λυχνιῶν ὅμοιον υἱῷ ἀνθρώπου… καὶ ἐκ τοῦ στόματος αὐτοῦ ρομφαία δίστομος ὀξεῖα ἐκπορευομένη» (Ἀποκ. 1, 13-16). Τὸ ξίφος ποὺ βγαίνει ἀπὸ τὸ στόμα τί ἄλλο μπορεῖ νὰ εἶναι παρὰ ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ, ὁ λόγος τῆς ἀλήθειας; Τοῦτο τὸ ξίφος ἔφερε ὁ Ἰησοῦς Χριστὸς στὴ γῆ. Τοῦτο τὸ ξίφος εἶναι σωτήριο γιὰ τὸν κόσμο καὶ ὄχι ἡ εἰρήνη τοῦ καλοῦ μὲ τὸ κακό. Καὶ τότε καὶ τώρα καὶ πάντα καὶ γιὰ πάντα!