(Σημ. Συντ.· Τὸ ἄρθρο γράφτηκε μετὰ τὸ τραγικὸ δυστύχημα τῶν Τεμπῶν ἀλλὰ πρὸ τοῦ τελικοῦ καθορισμοῦ τῆς ἡμέρας τῶν βουλευτικῶν ἐκλογῶν, ποὺ τότε οἱ κυβερνῶντες σχεδίαζαν ἀσεβῶς νὰ τὶς διενεργήσουν τὴν ἁγία ἡμέρα τῆς Κυριακῆς τῶν Βαΐων [9 Ἀπριλίου]. Τώρα βέβαια οἱ ἐκλογὲς ἀποφασίστηκε νὰ διεξαχθοῦν τὴν Κυριακὴ 21 Μαΐου· ἀλλ᾽ ἐὰν ἐξαιρεθῇ ἡ ἀλλαγὴ αὐτὴ στὴν ἡμερομηνία, ποὺ προέκυψε κατόπιν, τὸ περιεχόμενό του δὲν χάνει τὸν στόχο του. Ὑπενθυμίζεται, ὅτι καὶ ἄλλοτε πολιτικοὶ ὥρισαν ἐκλογὲς ἐν ἡμέρᾳ Κυριακῆς τῶν Βαΐων· καὶ τὶς διενήργησαν οἱ ἀθεόφοβοι. Καὶ τώρα ἕτοιμοι ἦταν τὸ ἴδιο νὰ πράξουν· τὸ τραγικὸ συμβὰν τοὺς ἀνάγκασε ν᾽ ἀλλάξουν ἡμερομηνία, ὄχι ὅμως καὶ ἡμέρα τῆς ἑβδομάδος. Ἐπιμένουν στὴν Κυριακή, αὐτοὶ οἱ κατὰ τὰ ἄλλα μοντέρνοι εὐρωπαϊσταί, εἰς βάρος τῆς ἱερότητος τῆς ἡμέρας καὶ τῆς λατρείας τῶν πιστῶν. Τί καὶ ἂν ἀκούστηκε τόσο ἠχηρὸ μήνυμα, αὐτοί, ὅπως φαίνεται, μᾶλλον, «οὐκ ἠβουλήθησαν συνιέναι»).
“Ἔτσι νὰ γραφεῖ καί ἔτσι νὰ γίνει”
Φαραὼ Ραμσῆς Β΄
Ρωτήθηκε προσφάτως κατ᾽ ἰδίαν κάποιος βουλευτής, πότε θὰ γίνουν οἱ ἐκλογὲς ὕστερα ἀπὸ τὸ τραγικὸ συμβὰν τῶν Τεμπῶν. Ἐκεῖνος ἀπήντησε ψυχρά· “μόλις κοπάσει ὁ κουρνιαχτός”, ἐννοώντας μόλις “ξεχασθεῖ” ἡ τραγωδία.
Κουρνιαχτὸς λοιπὸν οἱ πολίτες· κονιορτὸς προπάντων τὰ νέα τὰ παιδιά, ἀφοῦ τελικὰ ἔγιναν σκόνη μετὰ τὴν φοβερὴ πρόσκρουση καὶ τὴν ὑψηλότατη θερμοκρασία λόγῳ ἀνάφλεξης. Μέσα σὲ αὐτὴ τὴ σκόνη κρύπτονται κάποια πιράνχας τῆς πολιτικῆς ζωῆς τῆς χώρας λουφάζοντας, ἀναμένοντας τὴν πρόσφορη στιγμὴ νὰ ριχτοῦν στὰ καπνισμένα θύματά τους καὶ νὰ τὰ ξεσχίσουν μὲ τὴν δική τους ἄδεια. Τῆς ψήφου τους.
Ἀλλὰ ἂς προστρέξουμε στὰ λεχθέντα τῶν πρότερων ἡμερῶν.
Εἶχε εὐρέως κυκλοφορήσει ἡ εἴδηση ὅτι τελικὰ θὰ γίνουν οἱ ἐκλογὲς τὴν Κυριακὴ τῶν Βαΐων. Ὁ Ραμσῆς τῆς Ἑλλάδος τὸ εἶχε δηλώσει καὶ οἱ πάντες ὑπετάχθησαν στὸν λόγο του· “ἔτσι νὰ γραφεῖ καὶ ἔτσι νὰ γίνει”. Ἀντίδραση οὐδεμία καὶ οὐδαμόθεν. Τοὐναντίον τὸ ἐπίσημο ἱερατεῖο αἰτιολόγησε τὴν κυβερνητικὴ ἀπόφαση, λέγοντας, ὅτι δὲν ἐπηρεάζει ἡ ἐν λόγῳ τὸ θρησκευτικὸ συναίσθημα τῶν ἡμερῶν. Κι ὅμως “Τῶν παθῶν τοῦ Κυρίου τὰς ἀπαρχὰς ἡ παροῦσα ἡμέρα λαμπροφορεῖ”.
Τὸ θέμα ὅμως τίθεται στὴν βάση τοῦ ἐκπειρασμοῦ τοῦ Θεοῦ. Ὁ ἄνθρωπος, προκλητικὸς καὶ ἀναιδὴς ἀπέναντι τοῦ Θεοῦ, πόθησε ἀπὸ τὴν ἀρχὴ τῆς δημιουργίας του νὰ καταστεῖ σκληρὸς ἀνταγωνιστὴς καὶ ἀντίπαλος τοῦ δημιουργοῦ του, ἐπιδιώκοντας παντὶ τρόπῳ νὰ τὸν φτάσει μέσῳ τῆς ἐγέρσεως ποικίλων πύργων, ἀλλὰ προπάντων νὰ τὸν προκαλεῖ σὲ περιόδους ἐντόνου νηστείας καὶ προσευχῆς. Ἄς θυμηθοῦμε τὸν ἀρχηγὸ τῆς πίστεώς μας μέσα στὴν ἔρημο, ὅπου ὁδηγήθηκε ἀπὸ τὸ Ἅγιο Πνεῦμα γιὰ νὰ ἀσκηθεῖ ἐπὶ σαράντα μέρες. Ἐκεῖ πειράσθηκε ἄγρια ἀπὸ τὸν ἀντίπαλό του Σατανᾶ. Μία ἀπὸ τὶς ἀπαντήσεις ποὺ ἔδωσε στὸν ἐκπειράζοντα καὶ ἀποτελεῖ τὸ ἀπαύγασμα τῆς ὅλης ἀσκήσεως του, ἦταν· “Οὐκ ἐκπειράσεις Κύριον τὸν Θεόν σου” (Ματθ. 4,7).
Ἀπὸ ἐκείνη τὴν στιγμή, ὅμως, ἄρχισε ὁ ἀπείθαρχος ἄνθρωπος νὰ ἐκπειράζει τὸν Κύριο συστηματικότερα καὶ προκλητικότερα. Ἀλλὰ ἂς ἔλθουμε στὰ συμβάντα τῶν ἡμερῶν μας.
Κυριακὴ τοῦ ἀσώτου, γλεντοῦν ὅλοι οἱ ἄσωτοι μὲ περισσὴ περηφάνια, ἐκφράζοντας πεισματικὰ τὴν ἐμμονή τους στὴν ἀσωτία τους.
Ἡμέρα Τσικνοπέμπτης ξεκοιλιάζονται στὴν κρεοφαγία αὐτοὶ ποὺ θὰ συνεχίσουν νὰ εἶναι “σάρκες” ἐν μέσῳ Μ. Σαρακοστῆς καὶ ἀκόμη ἐν ἡμέρᾳ Μ. Παρασκευῆς. Εἶχε “ἔθιμο” μία παρέα σὲ ἕνα χωριὸ νὰ ψήνει ἀρνὶ στὴν σούβλα κάθε Μ. Παρασκευή. Εἶχε…
Ἀνώτατος ρασοφόρος, κατέρχεται ἀπὸ τὸν θρόνο ποὺ τὸν ἔθεσε ὁ Θεός, ἀπὸ τὰ ὕψη, στὰ σοκάκια τοῦ πεζοδρομίου καὶ γονυπετὴς χτυπᾶ παλαμάκια στὸν δεξιοτέχνη ζεϊμπεκοχορευτή, ἡμέρα Τσικνοπέμπτης. Τελειώνοντας δὲ ὁ τελευταῖος τὴν ἐπίδειξή του, σπεύδει ὁ ρασοφόρος νὰ τὸν συγχαρεῖ καὶ ἀντὶ ἀποδοχῆς τῆς χειραψίας, δέχεται… τὰ ὀπίσθιά του.
Ἡμέρα “ἁγίου” Βαλεντίνου ξεσαλώνουν οἱ πορνεύοντες καὶ μοιχεύοντες, ἐπιβραβευόμενοι ἀπὸ τὸν Σατανᾶ. Ὅμως ὁ Κύριος ἐν μέσῳ τῆς ἐρήμου διεκήρυξε· “Κύριον τὸν Θεόν σου προσκυνήσεις καὶ αὐτῶ μόνῳ λατρεύσεις” (Ματθ. 4,10).
Πῶς θὰ ἐπιτελεσθεῖ αὐτὴ ἡ προσκύνηση καὶ ἡ ἐν λόγῳ λατρεία; Μέσῳ τῆς σταυροφορίας. Γι᾽ αὐτὸ ἀναβαίνει εἰς Ἰεροσόλυμα ὁ Χριστὸς προκειμένου νὰ σταυρωθεῖ. “Ἰδοὺ ἀναβαίνομεν εἰς Ἰεροσόλυμα…”.
Τὴν ἴδια ὅμως στιγμὴ πόθησαν στὴν μαρτυρικὴ πατρίδα μας νὰ ἀναβοῦν καὶ οἱ ἐπίζηλοι πολιτευτὲς προκειμένου νὰ “σταυρωθοῦν” καὶ αὐτοὶ μέσω τοῦ σταυροῦ προτίμησης στὸ ψηφοδέλτιό τους. Μὲ λίγα λόγια συμπορεύονται οἱ πρότεροι μὲ τὸν Χριστό, ποθώντας μὲ πάθος τὴν “σταύρωσή” τους.
Ἐπὶ τοῦ παρόντος ἀναρωτιέμαι σὰν ἁπλὸς πολίτης· χάθηκαν οἱ ὑπόλοιπες 51 Κυριακὲς τοῦ χρόνου γιὰ νὰ πραγματοποιηθοῦν οἱ ἐκλογές; Πρέπει αὐτὴ τὴ μέρα νὰ γίνουν; Ἤδη μὲ τὰ τελευταῖα δεδομένα, οἱ σύγχρονοι Ἕλληνες αὐτὲς τὶς μέρες, τῆς Μ. Ἑβδομάδος, τὶς παρακολουθοῦν ἀπὸ “μακρόθεν”. Οὔτε κἂν τοὺς ἐγγίζει ἡ ἱερότης τῶν ἡμερῶν καὶ ἡ ὅλη μυσταγωγία. Ἡ ἐξαίρεση τίθεται τὴν Μ. Πέμπτη πρωὶ μὲ τὰ στίφη τῶν ἀτάκτως κοινωνούντων, τὴν Μ. Παρασκευὴ πρὸς ἐπιβεβαίωση τοῦ θανάτου τοῦ Ναζωραίου καὶ τὴν Ἀνάσταση μέχρι τὸ “Ἀναστήτω ὁ Θεὸς καὶ διασκορπισθήτωσαν οἱ ἐχθροὶ αὐτοῦ…”. Κατόπιν πανικόβλητοι φεύγουν οἱ τωρινοὶ γραμματεῖς καὶ φαρισαῖοι καὶ ὅλο τὸ κακὸ συναπάντημα τοῦ ὄχλου. Γιατί;
Μὰ γιατὶ “ἀστράφτει, βροντᾶ, τὰ θεμέλια τῆς γῆς κλονίζονται, ὁ ἥλιος ἀποκρύπτει τὰς ἀκτῖνας του καὶ ἡ σελήνη ἀρνεῖται νὰ βγεῖ”. Ὅμως οἱ ἄνθρωποι τοῦ σκότους φοβοῦνται ἀπὸ τὸ σκότος.
Βάσει λοιπὸν τῶν προαναφερθέντων, ἔχει ὁ ταλαίπωρος Ἕλληνας μέσα στὴν παντοειδῆ πνευματική του στέρηση μία καὶ μοναδικὴ εὐκαιρία, αὐτὴν τῆς πνευματικῆς ἀνάκαμψης ἐν μέσῳ Μ. Ἑβδομάδος, καὶ ἔρχεται ἡ ἐπίσημη πολιτεία νὰ τὴν οἰκειοποιηθεῖ καὶ αὐτὴν ἀποσπώντας καὶ τὸ τελευταῖο δικαίωμά του, μέσῳ τῆς ψηφολαγνείας. Ἔρχεται ὁ λεηλάτης κυβερνήτης νὰ ἁλώσει παντελῶς τὴν ἑλληνικὴ ψυχή. Τόσα ἔκανε τὸ ἄθεο κράτος ἐν μέσῳ κορωνοϊοῦ προκειμένου νὰ πλήξει τὴν Ἑλληνορθόδοξη ψυχή. Συστηματικά, ἐτσιθελικὰ καὶ ἀπολύτως Γκαιμπελικά. Γελοιοποίησε ἐκ καθέδρας ὅλα τὰ ὅσια καὶ ἱερά. Προσέβαλε καὶ μείωσε καὶ αὐτὸ τὸ αἷμα τοῦ Χριστοῦ τὴν ὥρα ποὺ ἡ κοινωνία χρειαζόταν τῆς ἐν λόγῳ αἱμοδοσίας. “Ἔρριξαν” τὰ ἅγια δισκοπότηρα στὸ δρόμο. Ἀλλὰ δὲν φταῖνε οἱ ἐν λόγῳ ἐκκλησιομάχοι. Φταῖνε αὐτοὶ ποὺ ἄφησαν νὰ πέσουν τὰ ἅγια στὰ σκυλιά. Ὁπότε ἀπὸ σκυλιὰ τί νὰ περιμένει κανείς. Ἀπὸ τὴν ἄλλη ὅμως προασπιζόταν τὸ παρακράτος τὴν ὁμοφυλοφιλία, ἐξυψώνοντάς την παράλληλα ὡς θρήσκευμα καὶ νέο τρόπο ζωῆς τῶν νεοελλήνων. Κατὰ τὰ ἄλλα μὲ ἔγκλειστο τὸν ἑλληνικὸ λαὸ γέμιζε τὴν πατρίδα μας μὲ λαθρομετανάστες ποὺ ἦταν ἀπολύτως ἐλεύθεροι. Ἐπειδὴ ὁ Θεὸς περιμένει, ὑπομένει καὶ δὲν ἀνταπαντᾶ ἄμεσα, νομίζουν οἱ καταστροφεῖς τῆς Ἑλλάδος ὅτι θὰ περάσουν; Ὅμως “Δὲν θὰ πατήσει τύραννος ποτὲ γιὰ νὰ τὴν πάρει”. Οἱ Ἰουλιανοὶ οἱ παραβάτες θὰ νικηθοῦν κατὰ κράτος. Τουλάχιστον ἐκεῖνος, ὁ προπάτοράς τους, εἶχε τὸ σθένος νικώμενος νὰ ὁμολογήσει· “Νενίκηκάς με, Ναζωραῖε”. Οἱ τωρινοὶ μέσα στὸ μῖσός τους γιὰ τὴν Ἐκκλησία ἔχουν παραφρονήσει καὶ κατηγοροῦν ὡς καὶ τοὺς Τρεῖς Ἱεράρχες ὡς χιτλερικούς. Αὐτοὶ οἱ δημοκράτες. Αὐτοὶ ποὺ ἔχουν ὡς εὔκολη ὑπεκφυγή τους ἀπὸ τὰ ἐγκλήματά τους νὰ κατηγοροῦν τὸ παρελθόν. Εἰδικὰ τὸ μακρινὸ παρελθὸν ποὺ οὔτε μποροῦν νὰ τὸ ἀγγίζουν. Ἔτσι ὅμως νομίζουν ὅτι σκεπάζουν τοὺς βίους τους τοὺς παράλληλους. Οἱ στρουθοκάμηλοι καὶ οἱ μέγιστοι ἐκπορνευτὲς τῆς κοινωνίας ποὺ κοκορεύονται ὡς δημοκράτες χαρίζοντας στὸν λαὸ καὶ τὴν “ἐλευθερία”. Οἱ Τρεῖς Ἱεράρχες ἔδωσαν τὸ αἷμα τους, ἐσεῖς τί θὰ προσφέρετε; Ὄξος καὶ χολή, μόνο αὐτὰ ἔχετε.
Σὺν τοῖς προτέροις ἔρχεται καὶ ἡ γνώμη τῆς Ἐκκλησίας συνδράμοντας στὴν ἱεροσυλία. “Θὰ πάει τὸ πρωὶ ὁ πιστὸς στὴν ἐκκλησία καὶ μετὰ θὰ ψηφίσει. Τί ἔγινε;”. Ὅλη ἡ βδομάδα θὰ περάσει ἐν μέσῳ συζητήσεων γιὰ τοὺς “σταυρωμένους” βουλευτὲς περιφρονώντας τὸν πραγματικὰ ἐσταυρωμένο Κύριο. Αὐτὸ ἔγινε!!!
Ὅμως ἄρχισε ἡ ἀντίστροφη μέτρηση, κύριοι πολιτευτές. Γιὰ νὰ ξανανεβεῖτε στὸ βάθρο τῆς ἐξουσίας, πρέπει πρῶτα νὰ κατεβεῖτε στὰ θεμέλια τοῦ ἐξαγνισμοῦ καὶ τῆς μετανοίας. Πρέπει νὰ διδάξετε ἔμπρακτα στοὺς ψηφοφόρους σας τὴν ἀλλαγὴ πορείας σας. Φτάνουν τὰ βολέματα καὶ οἱ ἁρπαγὲς τοῦ ἐθνικοῦ πλούτου. Ἡ Νινευὶ ἐπιτέλους πρέπει νὰ μετανοήσει μὲ πρωτοστατοῦντες τοὺς ἄρχοντές της. Γιατὶ ἂν δὲν γίνει αὐτό, ἡ θεία λαῖλαψ δὲν μπορεῖ νὰ ἀνακοπεῖ μὲ καμμία ἰδεολογία τοῦ Νταβός. Κύριοι τοῦ Νταβὸς ἐν Ἑλλάδι: Ἡ πορεία τοῦ κόσμου δὲν ὑπαγορεύεται μόνο ἀπὸ τὴν οἰκονομία οὔτε καθοδηγεῖται ἀπὸ τὴν ἀνωμαλία τῶν Σοδόμων καὶ τῆς Γομόρρας. Ὁ ἄνθρωπος εἶναι θρησκευτικὸ ὂν ἐκ φύσεως καὶ αὐτὸ δὲν ἔχετε δικαίωμα καὶ οὔτε μπορεῖτε ἐσεῖς νὰ τὸ διαγράψετε. Καλὸ εἶναι λοιπὸν νὰ συνέλθετε ὅσο εἶναι καιρὸς γιατὶ κάποιος ἄλλος ποὺ “οὐκ ἠβουλήθη συνιέναι” κατέληξε στὴν ἀγχόνη. Τὸ χειρότερο, τοῦ πετάχτηκαν τὰ σπλάχνα του ἔξω, στὸ χῶμα.
“Δεῦτε οὖν, φιλέορτοι, ὑπαντήσωμεν ᾄσμασιν· ὁ γὰρ Κτίστης ἔρχεται σταυρὸν καταδέξασθαι, ἐτασμοὺς καὶ μάστιγας, Πιλάτῳ κρινόμενος”.
Ἀρίσταρχος