τοῦ μακαριστοῦ γέροντος Ἀθανασίου Μυτιληναίου
Τί νὰ ποῦμε γιὰ τὴν ἀνάγκη τῆς πίστεως γιὰ τὰ ἔσχατα; Πολλοὶ θεωροῦν τὴν πορεία τῆς Ἱστορίας κυκλική. Ξαναγυρίζομε στὸ ἴδιο σημεῖο. Δὲν εἶναι αὐτό. Εἶναι εὐθύγραμμη ἡ Ἱστορία. Προσέξατέ το. Ξεκίνησε ὁ κόσμος καὶ θὰ τελειώσει ὁ κόσμος. Τοὐλάχιστον εἰς τὴν μορφὴν εἰς τὴν ὁποίαν εὑρίσκεται. Πολλοὶ πιστεύουν σὲ ἕναν κόσμο καλύτερο, τὴ στιγμὴ ποὺ ὁ κόσμος πηγαίνει ἀπὸ τὸ κακὸ στὸ χειρότερο. Ἡ παρακμὴ δὲ ποὺ δέρνει τὸν κόσμον αὐτὴ τὴ στιγμὴ παγκοσμίως δὲν ἔχει τὸ προηγούμενό της. Ποιοί τὰ βλέπουν ὅλα αὐτά; Ἐκεῖνοι ποὺ ἔχουνε μάτια, τὰ βλέπουν. Ὅλα ξηλώνουν, ὅλα ξεφτίζουν, ὅλα βυθίζονται εἰς τὴν λάσπην. Τὰ πάντα! Ὅταν ἑτοιμάζονται στὴν παραδοχὴ ὁμοφυλοφιλικῶν γάμων, τί θὰ λέγατε; Μπῆκα σὲ ἕναν πειρασμό. Χθὲς τὸ σκέφτηκα αὐτό. Τὸ ἔλεγα σὲ κάποιους ποὺ ἦσαν ἐδῶ. Τὸ ἀπόγευμα, εἴχαμε μιὰ ὁμιλία. Ἆραγε … καλά, νὰ μὴν μπεῖ τὸ θρήσκευμα, ξέρω ᾽γώ, νὰ μὴν μπεῖ… (σημ. ἐνν. προφανῶς στὶς ταὐτότητες). Νὰ μὴν μπεῖ ὅμως ἂν εἶσαι παντρεμένος ἢ ὄχι, νὰ μὴν μπεῖ ἡ σύζυγος ἢ ὁ σύζυγος, δὲν τὸ καταλαβαίνω. Ἐσεῖς τὸ καταλαβαίνετε; Κάποια στιγμὴ σκέφτηκα καὶ λέω, ὑποθέτω: Τί σύζυγο θὰ βάλει ὁ ἄνδρας ὅταν τὰ ἔχει, παντρεύεται, μὲ ἕναν ὁμοφυλόφιλο; Ἀφοῦ παίρνουν καὶ διαμερίσματα στὴν Ἀγγλία, δὲν ξέρω ποῦ. Ναί. Ὅπως παίρνουν διαμερίσματα σὲ μία πολυκατοικία τοῦ Δήμου. Ποῦ νὰ μπεῖ λοιπὸν ἡ σύζυγος, ὅταν αὐτὸς εἶναι παντρεμένος μὲ ἕναν ἄλλον ἄνδρα; Ναί. Ἄν θέλετε, δεχθεῖτε το. Κι ὅμως ὅλα εἶναι γραμμένα καὶ διαβάζονται μόνο ἀπὸ ἐκείνους ποὺ μποροῦν νὰ βλέπουν.
Λέγει ὁ Δανιήλ: «Καὶ λόγους πρὸς τὸν Ὕψιστον λαλήσει καὶ τοὺς ἁγίους Ὑψίστου παλαιώσει (ὁ Ἀντίχριστος) καὶ ὑπονοήσει (θὰ σχεδιάσει) τοῦ ἀλλοιῶσαι καιροὺς καὶ νόμον καὶ δοθήσεται ἐν χειρὶ αὐτοῦ ἕως καιροῦ καὶ καιρῶν καὶ ἥμισυ καιροῦ». Σὲ ἕνα ἡμιστίχιο θὰ μείνω. Ὅτι σχεδιάζει νὰ ἀλλοιώσει «καιροὺς καὶ νόμον». Ξέρετε τί θὰ πεῖ «καιροὺς καὶ νόμον;». Ὁ «νόμος» εἶναι ἡ ἀλλοίωσις τοῦ νόμου· ποὺ τὸν ἔχομε τὸν νόμο γραμμένο καὶ στὴ συνείδησή μας. Ξέρετε τί εἶναι οἱ «καιροί»; Εἶναι ἡ φύσις. Ὁ γάμος εἶναι φυσικὸν πρᾶγμα. Ὅταν ὅμως ἐσὺ ἀλλοιώνεις κάτι ποὺ εἶναι φυσικὸν πρᾶγμα καὶ παντρεύεσαι ἕναν ὁμοφυλόφιλο, νά ᾽το… Εἶναι γραμμένα αὐτά. Ποιός τὰ διαβάζει; Καὶ ποιός μπορεῖ νὰ προλάβει τὸ κακὸ ποὺ ἔρχεται καλπάζον;
Πολλὰ πράγματα γίνονται λοιπὸν στὴν ἐποχή μας, ποὺ προμηνύουν τὸ τέλος τῆς Ἱστορίας. Καὶ ὅμως ἐπικρατεῖ τύφλωση, ποὺ τίποτα δὲν ἀντιλαμβάνονται οἱ ἄνθρωποι.
Ἀγαπητοί, τονίζει ὁ Θεὸς διὰ τοῦ προφήτου Ἰεζεκιήλ: «Τάδε λέγει Κύριος· πέρας ἥκει (ἦρθε τὸ τέλος), τὸ πέρας ἥκει ἐπὶ τὰς τέσσαρας πτέρυγας τῆς γῆς. ἥκει τὸ πέρας ἐπὶ σὲ τὸν κατοικοῦντα τὴν γῆν». Ἦρθε τὸ τέλος. Κι αὐτὸς ἀκόμη ὁ λαὸς τοῦ Θεοῦ θέλει νὰ πάσχει ἀπὸ βαριὰ τύφλωση. Ποιός εἶναι ὁ λαὸς τοῦ Θεοῦ; Οἱ Χριστιανοί. Γιὰ νὰ ἀκουστεῖ καὶ πάλι ἡ φωνὴ τοῦ Θεοῦ: «Ὅτι λέγεις ὅτι πλούσιός εἰμι –ποὺ εἶναι στὴν Ἀποκάλυψη γραμμένο– καὶ πεπλούτηκα καὶ οὐδενὸς χρείαν ἔχω, -καὶ οὐκ οἶδας (δὲν γνωρίζεις) ὅτι σὺ εἶ ὁ ταλαίπωρος καὶ ὁ ἐλεεινὸς καὶ πτωχὸς καὶ τυφλὸς καὶ γυμνός,- Συμβουλεύω σοὶ (σὲ συμβουλεύω) ἀγοράσαι παρ᾿ ἐμοῦ κολλύριον (φάρμακο τῶν ματιῶν νὰ ἀγοράσεις ἀπὸ μένα) καὶ ἵνα ἐγχρίσῃ τοὺς ὀφθαλμούς σου ἵνα βλέπῃς». Καὶ ποιό εἶναι τὸ κολλύριο ποὺ θὰ ἀνοίξει τὰ μάτια μας καὶ ποὺ πρέπει νὰ ἀγοράσουμε ἀπὸ τὸν Χριστόν; Εἶναι, ἀγαπητοί μου, τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιον. Γιὰ τὸ ὁποῖο λέγει ὁ Ἱερὸς Χρυσόστομος: «Τὸ πνεῦμα τὸ ἅγιον ἐστὶ τὸ ποιοῦν ἑτέρους ὀφθαλμούς». Αὐτὸ θὰ σοῦ δώσει ἄλλα μάτια νὰ βλέπεις τὴν πραγματικότητα. Καὶ τότε θὰ δοῦμε σὲ τί διάλυση βρίσκεται, ἀγαπητοί, ὁ σημερινὸς κόσμος…
Ἐπιτρέψατέ μου νὰ χρησιμοποιήσω τὴ γλῶσσα τοῦ ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Εὐαγγελιστοῦ ποὺ ὁμολογεῖ: «Μὴ ἀγαπᾶτε τὸν κόσμον μηδὲ τὰ ἐν τῷ κόσμῳ (ἐν ἐννοίᾳ ἠθικῇ)· ἐάν τις ἀγαπᾷ τὸν κόσμον, οὐκ ἔστιν ἡ ἀγάπη τοῦ πατρὸς ἐν αὐτῷ· ὅτι πᾶν τὸ ἐν τῷ κόσμῳ, ἡ ἐπιθυμία τῆς σαρκὸς καὶ ἡ ἐπιθυμία τῶν ὀφθαλμῶν -τηλεόρασις- καὶ ἡ ἀλαζονεία τοῦ βίου». Τρία αὐτοκίνητα στὴ διάθεσή μας ἡ κάθε οἰκογένεια… «Παιδία», λέγει ὁ Εὐαγγελιστὴς Ἰωάννης, «ἐσχάτη ὥρα ἐστί, καὶ καθὼς ἠκούσατε ὅτι ὁ ἀντίχριστος ἔρχεται, καὶ νῦν ἀντίχριστοι πολλοὶ γεγόνασιν· ὅθεν γινώσκομεν ὅτι ἐσχάτη ὥρα ἐστίν». Ἀμήν.
[Ἀπομαγνητοφωνημένη ὁμιλία στὴν Κυριακὴ τοῦ Τυφλοῦ μὲ θέμα: «Διαφοροποιήσεις τῆς πίστεως» [Ἱ. Μ. Κομνηνείου Λαρίσης, 4-6-2000] (Β415) – ἀπομαγνητοφώνησι Ἀθαν. Κ. (http://www.arnion.gr/mp3/omilies/p athanasios/omiliai kyriakvn/omiliai kyriakvn 836.mp3), μεταφορὰ σὲ ἠλεκτρονικὸ κείμενο καὶ ἐπιμέλεια: Ἑλένη Λιναρδάκη, φιλόλογος]