Τὸ κενὸ ποὺ ἀφήνει ἡ ἐκδημία τοῦ γέροντος Χρυσοστόμου εἶνε μεγάλο καὶ δυσαναπλήρωτο· καὶ μέσα στὸ μοναστήρι γιατὶ σὰν κλῶσσα μάζευε κοντά του νέες ψυχές, καὶ στὸ νησὶ τῆς Πάρου γιατὶ κήρυττε καὶ ἐξωμολογοῦσε πολλοὺς πιστούς, καὶ στὴ μητρόπολι Παροναξίας γιατὶ καὶ στὴ Νάξο ἔφτανε ἡ φροντίδα του, καὶ στὴν Ἀθήνα ὅπου εἶχε διατελέσει ἱεροκήρυκας ἐνωρίτερα, καὶ σὲ ὅλη μποροῦμε νὰ ποῦμε τὴν Ὀρθοδοξία γιατὶ τὰ διαβήματά του προάσπιζαν τὸ μεγάλο μέλημα τῆς ἑνότητος τῆς καθόλου Ἐκκλησίας. Ἀλλὰ ζῇ Κύριος, καὶ ἀνεξιχνίαστες οἱ βουλές του, καὶ ἀσύλληπτη ἡ Πρόνοιά του. Ἐκεῖνος γνωρίζει πῶς μποροῦν νὰ καλυφθοῦν ὅλα τὰ «μέτωπα» ποὺ χρειάζονται τώρα ἐπάνδρωσι καὶ ἀναπλήρωσι. Καὶ ἡ Παναγία Παρθένος γνωρίζει πῶς θὰ παρηγορήσῃ τὰ παιδιά της καὶ πῶς θὰ ἐνισχύσῃ τοὺς ταπεινοὺς ὑπηρέτες της νὰ διακονήσουν τὴ μάνδρα της.
Τί θὰ γίνῃ τώρα;
