τοῦ δρος Γ. Τσακαλίδη, θεολόγου – θρησκειοπαιδαγωγοῦ
Παρακολούθησα σήμερα τὴ συνέντευξη τοῦ π. Βασιλείου Θερμοῦ σχετικὰ μὲ τὴν ὁμοφυλοφιλία στὴν ἐκπομπὴ τῆς ΕΤ2 «Στὰ ἄκρα» τῆς Βίκυς Φλέσσα στὶς 14 Ὀκτωβρίου 2017 καὶ ὁμολογῶ ὅτι ἀπογοητεύτηκα. Εἶχα γιὰ τὸν ἄνθρωπο αὐτὸν πολὺ καλὴ γνώμη. Εἶχα διαβάσει ἄρθρα καὶ σχόλιά του πάνω σὲ ζητήματα λειτουργικῆς καὶ βρῆκα σωστὲς καὶ ἐνδιαφέρουσες τὶς ἀπόψεις του. Ἦρθε ὅμως ἡ συνέντευξή του αὐτὴ γιὰ τὴν ὁμοφυλοφιλία, μὲ ἀφορμὴ τὴν κυκλοφορία τοῦ βιβλίου του «Ἕλξη καὶ πάθος», καὶ ἀνέτρεψε παντελῶς τὴν πολὺ καλὴ γνώμη ποὺ εἶχα σχηματίσει γιὰ τὸ πρόσωπό του.
Πρώτη ἀπογοήτευση: ὁ π. Βασίλειος Θερμὸς εἶναι θεολόγος καὶ ψυχίατρος, καθηγητὴς στὴν Ἀνώτατη Ἐκκλησιαστικὴ Σχολὴ Ἀθηνῶν, στὴν ὁποία φοιτοῦν κληρικοὶ ἢ ὑποψήφιοι κληρικοί. Στὸ τρέϊλερ τῆς ἐκπομπῆς ἀναγραφόταν βέβαια μόνο ἡ ἰδιότητα τοῦ ψυχίατρου. Καὶ ὄντως μίλησε σχεδὸν μόνο ὡς ψυχίατρος καὶ ἐλάχιστα ὡς θεολόγος. Δὲν παύει ὅμως νὰ εἶναι καὶ θεολόγος καὶ πρεσβύτερος τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας. Θὰ περίμενα στὴν ἐκπομπὴ αὐτὴ νὰ τοποθετηθεῖ ὑπεύθυνα ὡς ἐκκλησιαστικὸ πρόσωπο καὶ ὄχι ὡς οὐδέτερος ψυχίατρος ἀπέναντι στὸ ζήτημα τῶν ὁμοφυλόφιλων. Περιορίστηκε δυστυχῶς σὲ στατιστικὰ δεδομένα, σὲ μεθοδολογικὰ προβλήματα καὶ σὲ ἔρευνες ποὺ διεξήχθησαν καὶ κατὰ τὴ δική του ὁμολογία προέρχονται στὴν πλειονότητά τους ἀπὸ ὁμοφυλόφιλους. Παρουσίασε τὴ μία ἢ τὴν ἄλλη ἄποψη καὶ ἀπέφυγε ἐπιμελῶς νὰ λάβει ὑπεύθυνη θέση.
Δεύτερη ἀπογοήτευση: μὲ ὅσα ἀνέφερε ἀμνήστευσε σχεδὸν τὴν ὁμοφυλοφιλία. Ἀντέκρουσε τὸ ἐπιχείρημα ὅτι οἱ ὁμοφυλόφιλοι δὲν εἶναι ἱκανοὶ νὰ ἔχουν σταθερὴ σχέση ἀγάπης μεταξύ τους, καὶ ὅτι ἔχουν ἀναπτύξει πολλὲς φορὲς φιλικότερο σύνδεσμο μὲ τὸν Χριστὸ ἀπὸ ἑτεροφυλόφιλους. Ἰσχυρίστηκε ὅτι ἡ ὁμοφυλοφιλία δὲν ἐντάσσεται στὰ πάθη μὲ τὴν πνευματικὴ ἔννοια τοῦ ὅρου, ὅπως π.χ. «τῆς ὑπέρμετρης σαρκικότητας, τῆς ὀργῆς, τοῦ φθόνου».
Τρίτη ἀπογοήτευση ἡ ἄποψη ποὺ ἐξέφρασε καὶ ἐγγίζει τὰ ὅρια αἵρεσης ὅτι ἡ καταδικαστικὴ στάση πατέρων τῆς Ἐκκλησίας καὶ τοῦ Ἀποστόλου Παύλου «ἐκφράζει ἀντιλήψεις τῆς ἐποχῆς». Θέτει δηλαδὴ ἐν τῷ ἀμφιβόλῳ τὸ αἰώνιο κῦρος τῆς Ἁγ. Γραφῆς, ποὺ ἀπορρίπτει ἀπερίφραστα τὴν ὁμοφυλοφιλία. Τὸ μόνο ποὺ δὲν τίθεται ἐν ἀμφιβόλῳ εἶναι ὁ δικός του ὀρθολογισμός.
Τέταρτη ἀπογοήτευση: Ἀνέφερε «ἡ ζωὴ ἔχει ἀνάγκη ἀπὸ ποικιλία», στὴν ὁποία ἐννοεῖται ὅτι ὅλοι εἶναι ἀναγκαῖοι. Χρησιμοποίησε μάλιστα, γιὰ νὰ κατοχυρώσει τὴν ἄποψή του, τὸ παράδειγμα τοῦ Ἁγ. Μάξιμου τοῦ Ὁμολογητῆ ὅτι τὸ ἴδιο νερὸ μεταβάλλεται στὸ ἕνα λουλούδι σὲ κόκκινο χρῶμα, στὸ ἄλλο σὲ μπλὲ καὶ στὸ ἄλλο σὲ ἄσπρο. Οὔτε λίγο οὔτε πολύ, μὲ ὅσα ἀνέφερε, παρουσίασε τὸν Ἅγιο Μάξιμο νὰ ἀποδέχεται τὴν ὁμοφυλοφιλία.
Καλύτερο συνήγορο ὑπεράσπισης στὸν ἐκκλησιαστικὸ χῶρο δὲν θὰ μπορούσαν νὰ ἀναζητήσουν καὶ νὰ βροῦν οἱ ὁμοφυλόφιλοι ἀπὸ τὸν π. Βασίλειο.
Διάβασα καὶ τὰ σχόλια τῶν καταξιωμένων ὁμότιμων Καθηγητῶν τῆς Ἰατρικῆς Σχολῆς Θεσσαλονίκης κ.κ. Κουντουρᾶ καὶ Καρακατσάνη. Τί νὰ πεῖ κανείς; Ἀντὶ νὰ ὑπερασπιστεῖ ὁ ἱερέας καὶ θεολόγος τὶς ἀπόψεις τῆς Ἐκκλησίας, τὶς ὑπερασπίζονται Καθηγητὲς τῆς Ἰατρικῆς! Καὶ εἶναι ὁ ἱερέας αὐτὸς καὶ θεολόγος ἕνας πολὺ ἱκανὸς ἄνθρωπος. Εἶναι κρῖμα νὰ χρησιμοποιεῖ τὶς ἱκανότητές του, γιὰ νὰ ἱκανοποιεῖ κοσμικὰ ἀκροατήρια.
Ἀναμένω διόρθωση ἀπόψεων, π. Βασίλειε, προκειμένου νὰ ξανακερδίσετε τὴν ἐκτίμηση ποὺ σᾶς εἶχα. Εὐελπιστῶ καὶ τὴν ἐκτίμηση πολλῶν ἄλλων ποὺ σκέφτονται παρόμοια μὲ ἐμένα.