«Ἀπολύτως πιστεύω, ὅτι ἔχουμε ἤδη μπεῖ στὸ προοίμιο τῶν ἐσχάτων» (π. Ἀθανάσιος Μυτιληναῖος)

­­(Ὁ Γέροντας Ἀθανάσιος Μυτιληναῖος μᾶς ἄφησε μία μεγάλη πνευματικὴ κληρονομιά. Μᾶς παρέδωσε ἕναν τεράστιο ἀριθμὸ κατηχητικῶν ὁμιλιῶν, κατανεμημένων σὲ διαφορετικὲς θεματικὲς σειρές.

Ἀκούσαμε καὶ συλλέξαμε ἀπὸ μεγάλο ἀριθμὸ ὁμιλιῶν, κατὰ τὴν κρίση μας, ἐνδεικτικὲς ἀναφορὲς τοῦ πατρὸς Ἀθανασίου, ποὺ μᾶς ἔκαναν ἰδιαίτερη ἐντύπωση καὶ ποὺ ἀφοροῦσαν τὰ σημεῖα τῶν ἔ­σχατων χρόνων.

Εἴθε ὁ Ἅγιος Τριαδικὸς Θεὸς δι᾽ εὐχῶν τοῦ μακαριστοῦ Γέροντά μας π. Ἀθανασίου Μυτιληναίου νὰ εὐλογήσῃ τὴν πνευματικὴ καρποφορία τῶν λόγων του στὶς ψυχὲς ὅλων μας.

Π.Γ.)

«Ἀπολύτως πιστεύω, ὅτι ἔχομε ἤδη μπεῖ στὸ προοίμιο, ἂν ὄχι στὸ κύριο θέμα τῆς ἐποχῆς τοῦ ἀντιχρίστου, στὸ προοίμιο τῶν ἐσχάτων». (Σειράχ, ὁμιλία 279η, 1-5-2001)

«Ὑπάρχει μία αἴσθηση τῆς ἐκκλησιαστικῆς συνείδησης, ὅτι ὁ ἀντίχριστος δὲν θὰ ἀργήσει νὰ ἔρθει, ἐπειδὴ ζοῦμε ἐσχάτους καιρούς. Θὰ σᾶς θυμίσω, γιὰ νὰ δεῖτε τὴν ἐκκλησιαστικὴ συνείδηση, τὸ ἀπολυτίκο τοῦ Ἁγίου Νεκταρίου, ποὺ ἐκεῖ λέγει ὅτι: «Ἐφάνη εἰς τοὺς ἐσχάτους καιρούς», ἐνῶ δὲν ἔχομε ἄλλα ἀπολυτίκια, ψάξτε ὅλα τὰ ἀπολυτίκια τῶν ἁγίων ὅλων τῶν αἰώνων, δὲ θὰ δεῖτε πουθενὰ νὰ ὑπάρχει αὐτὸς ὁ χαρακτηρισμός, «ἔσχατοι καιροί». (Πράξεις, ὁμιλία 120ή)

«Ἐγὼ πιστεύω, ἀπολύτως πιστεύω, ὅτι ἔχομε ἤδη μπεῖ στὸ προοίμιο, ἂν ὄχι στὸ κύριο θέμα τῆς ἐποχῆς τοῦ ἀντιχρίστου, στὸ προοίμιο τῶν ἐσχάτων, τὸ πιστεύω. Θὰ δοῦμε χειρότερα ἀπὸ ἐκεῖνα ποὺ ζοῦμε, ἔχομε ὄχι μακρὺ μέλλον, νὰ δοῦμε … τὰ χειρότερα… [ἡ ὁμιλία ἔγινε στὶς 1-5-2001]». (Σειράχ, ὁμιλία 279η)

«Ἂς ἀφυπνιστοῦμε. Μᾶς ἀποχριστιανίζουν λίγο-λίγο καὶ μᾶς εἰσάγουν σιγά-σιγά, λίγο-λίγο στὴν εἰδωλολατρία. Ὄχι κάποια πρόσωπα σημαίνοντα, ἀλλὰ καὶ αὐτὸν τὸν λαό. Γι᾽ αὐτὸ τὸ λόγο σᾶς τὰ εἶπα αὐτά, γι᾽ αὐτὸ καὶ τὰ θέματά μου περὶ εἰδωλολατρίας εἶναι ἐκτενῆ. Μὴ μοῦ πεῖτε ὅτι βρίσκομαι ἐκτὸς πραγματικότητας. Γνωρίζω πολὺ καλά, ἀπὸ τὴ στιγμὴ ποὺ κάποια χρόνια πίσω ἀντελήφθηκα τὴ δράση τῆς εἰδωλολατρίας, ἔμεινα ἔκπληκτος. Ἐσεῖς δὲν ἐκπλήσσεστε; Ἐγὼ ἔμεινα ἔκπληκτος καὶ δὲν μπορῶ νὰ ἡσυχάσω ἀπὸ τότε. Τὸν καιρὸ δὲ ποὺ κάναμε τὸ βιβλίο τῆς Ἀποκαλύψεως, ἑρμηνεία, θυμᾶστε ποὺ τοῦ δείχνει ὁ ἄγγελος τοῦ Ἰωάννη τὸ θηρίο: «Τὸ βλέπεις αὐτὸ τὸ θηρίο; Εἶναι τὸ θηρίο τῆς εἰδωλολατρίας, ἦταν, δὲν εἶναι, θὰ εἶναι». Τί θὰ πεῖ αὐτό; Ἦταν στὸν κόσμο ἡ εἰδωλολατρία διάχυτη. Ἦρθε ὁ Χριστός, τὴν κατήργησε. Ὁ Χριστὸς εἶναι τὸ Φῶς ποὺ ἔλαμψε στὸν κόσμο. Σβήνει το φῶς τοῦ Χριστοῦ. «Ἦταν, δὲν εἶναι, ἀλλὰ θὰ ξαναεῖναι πάλι». Ποὺ σημαίνει ὅτι οἱ χριστι­ανικοὶ λαοὶ θὰ ξαναγυρίσουν στὴν εἰδωλολατρία! Αὐτὸ δὲν σᾶς συγκλονίζει; Καὶ λέει τοῦτο: «Πηγαίνει στὴν ἀπώλεια», γιατί λίγο θὰ μείνει, στὴν τελευταία φάση, ὁ κόσμος στὴν εἰδωλολατρία. Καὶ μετὰ πάει στὴν ἀπώλεια. Αὐτό, ξέρετε τί σημαίνει; Ὅτι βρισκόμαστε στὶς παραμονὲς τῆς Δευτέρας τοῦ Χριστοῦ Παρουσίας, δηλαδὴ στὸ τέλος τῆς Ἱστορίας! (Ἰεζεκιήλ, ὁμ. 13η)

«Τώρα ποὺ εἴχαμε στὴν Εὐρώπη [ἡ ὁμιλία ἔγινε στὶς 12-10-1992] τὴν πτώση τὴν οἰκονομική, λέω στοὺς πατέρες: «Πήραμε μία ἱστορικὴ γεύση, μικρούτσικη γεύση, τί θὰ πεῖ σὲ μία ὥρα, πῶς ἔπαθε ἡ Εὐρώπη τὴν πτώση τὴν νομισματική». Ἔ, αὐτὸ ἐμένα πάρα πολὺ μὲ ἔχει ἐντυπωσιάσει! Τώρα, ποιά εἶναι αὐτὴ ἡ Βαβυλών; Τὸν καιρὸ ποὺ μιλούσαμε καὶ ἐξηγούσαμε, μὲ τὴ βοήθεια τοῦ Θεοῦ, τὴν Ἀποκάλυψη, σᾶς τὸ εἶχα πεῖ. Ἀνατρέξατε καὶ θὰ δεῖτε ποιά εἶναι αὐτὴ ἡ Βαβυλών, ἡ πόλις ἡ μεγάλη. Σὲ ἐκεῖνο μόνο ποὺ μένω εἶναι ὅτι ἔχομε αὐτὸ τὸ «μέσα σὲ μία ὥρα»! Ἔτσι ἔπεσε ἡ Βαβυλώνα ἡ ἱστορική, μέσα σὲ μία νύκτα! Καὶ κυριεύτηκε ἡ Βαβυλών, ἐνῶ βασίλευε ὁ Βαλτάσαρ, ὁ ἐγγονὸς τοῦ Ναβουχοδονόσορος. Κοιτάξτε. Διασκέδαζε, ἔπεσε συνωμοσία καὶ τότε φάνηκε ἐκεῖνο τὸ χέρι νὰ γράφει στὸν τοῖχο: «Ζυγίστηκες, μετρήθηκες καὶ βρέθηκες λειψός. Γι᾽ αὐτὸ θὰ τιμωρηθεῖς!». Καὶ ἑρμήνευσε τὴ γραφὴ αὐτὴ τὴ δυσανάγνωστη ὁ Δανιήλ. Πόσο φοβᾶμαι, μὴ μᾶς πεῖ ὁ Θεὸς ἐμᾶς τοὺς Ἕλληνες, ναί, ναί: «Ζυγίστηκες, μετρήθηκες», μετὰ ἀπὸ τὸ 1821! Ἄρα, δὲ σὲ δίδαξαν τὰ τετρακόσια χρόνια ξενικῆς κατοχῆς. «Ζυγίστηκες, μετρήθηκες καὶ βρέθηκες λειψός, ἀμετανόητος, γι᾽ αὐτὸ θὰ τιμωρηθεῖς»! Πολὺ τὸ φοβᾶμαι, ἀγαπητοί μου. Ἕλληνας εἶμαι καὶ κατοικῶ τούτη τὴ χώρα γῆ, τὴν πονῶ, ὅπως καὶ ὁ Ἱερεμίας ἔκλαιγε γιὰ τὴ χώρα του, ὅπως καὶ ὁ Δανιὴλ ἔκλαιγε γιὰ τὴ χώρα του!»…                         (Ἰεζεκιήλ, ὁμιλία 2η)

[πηγή: athanasiosmytilinaios]