Ἀρχὲς τοῦ Σεπτεμβρίου ὁ πάπας Φραγκίσκος ἐπισκέφθηκε τὴ Σιγκαπούρη. Ἐκεῖ σὲ σὲ μιὰ διαθρησκειακὴ συνάντησι νέων εἶπε πὼς «κάθε θρησκεία εἶναι ἕνας τρόπος, ἕνα μονοπάτι γιὰ νὰ φτάσετε στὸν Θεό». «Ὑπάρχει μόνο ἕνας Θεός, καὶ ὁ καθένας μας ἔχει μιὰ γλῶσσα γιὰ νὰ φτάσει στὸν Θεό. Μερικοὶ εἶναι σεΐχηδες, μουσουλμᾶνοι, ἰνδουιστές, χριστιανοὶ καὶ εἶναι διαφορετικοὶ δρόμοι [πρὸς τὸν Θεό]».
Δηλαδή, ἐννοεῖ, ὅτι οἱ θρησκεῖες εἶνε ἄλλες γλῶσσες ἐπικοινωνίας μὲ τὸ Θεό, ἀλλὰ πάντως ὅλες ἐπικοινωνοῦν, διότι προφανῶς ὁ Θεὸς τοῦ Φραγκίσκου μιλᾶ ὅλες τὶς «θρησκευτικὲς» γλῶσσες, δηλαδὴ ἀποδέχεται ὅλες τὶς θρησκεῖες.
Εἶνε ὅμως αὐτὸς ὁ Θεὸς τοῦ Φραγκίσκου ὁ Θεὸς τοῦ Εὐαγγελίου; Σαφῶς ὄχι. Ἀφοῦ τὸ Εὐαγγέλιο μᾶς λέει, ὅτι «οὐκ ἔστιν ἐν ἄλλῳ οὐδενὶ ἡ σωτηρία· οὐδὲ γὰρ ὄνομά ἐστιν ἕτερον ὑπὸ τὸν οὐρανὸν τὸ δεδομένον ἐν ἀνθρώποις ἐν ᾧ δεῖ σωθῆναι ἡμᾶς» (Πράξ. 4,12). Οὔτε τὸ ὄνομα τοῦ Μωάμεθ, οὔτε τοῦ Βούδδα, οὔτε κανενὸς ἄλλου δὲν μπορεῖ νὰ σώσῃ τοὺς ἀνθρώπους. Ὁ δὲ Κύριος εἶπε «Πάντες ὅσοι ἦλθον πρὸ ἐμοῦ, κλέπται εἰσὶ καὶ λῃσταί» (Ἰω. 10,8). Ἂν ὁ ἄνθρωπος μποροῦσε νὰ σωθῇ μόνος του, τότε τί χρειαζόταν νὰ ἐνανθρωπήσῃ ὁ Θεός;
Εὐτυχῶς, μέσα στὴν γενικὴ σιωπή, ἕνας ῥωμαιοκαθολικὸς ἐπίσκοπος, ὁ Τζόζεφ Στρίκλαντ (τὸν ὁποῖο ὅμως ὁ Πάπας ἤδη ἔχει ἀπομακρύνει ἀπὸ τὴν ἐπισκοπή του ἀπὸ τὸν Νοέμβριο τοῦ 2023) κατηγόρησε τὸν Πάπα, ὅτι αὐτὸ ποὺ εἶπε εἶνε αἵρεσι.
Τί λένε, ὅμως καὶ οἱ δικοί μας (Ἀμερικῆς Ἐλπιδοφόρος κλπ.) ποὺ τὸν ἀκολουθοῦν ἀπὸ πίσω στὴν διαθρησκευτικὴ κατρακύλα;