Ὁ λογοκρατούμενος ἄνθρωπος περιθωριοποίησε τὴν θρησκεία, καὶ βλέπομε ποῦ ὁδηγήθηκε ἡ κοινωνία μας. Δὲν μπορεῖ κανεὶς νὰ μιλήση γιὰ ἠθική, γιὰ ὅρια στὰ δικαιώματα, γιὰ σεβασμό, τουλάχιστο πρὸς τοὺς γονεῖς!
Κάνομε λόγο γιὰ τὴν βία τῶν ἀνηλίκων. Ἀλήθεια τὰ παιδιὰ ἐμφανίζονται ἔτσι τυχαῖα στὸν κόσμο μας; Ἀσφαλῶς ὄχι. Γεννιοῦνται μέσα στὴν οἰκογένεια, τὸ μόνο φυσικὸ περιβάλλον γιὰ τὴν ἀνατροφὴ τῶν παιδιῶν. Στὰ ἄλογα ζῶα βλέπομε τὸ θαυμαστὸ γεγονός· Νὰ βρίσκεται τὸ κοπάδι σὲ ἀναζήτησι τροφῆς καὶ στὴν πορεία καθ’ ὁδόν, γίνεται τοκετός. Τὸ μοσχαράκι χωρὶς καμμία βοήθεια σηκώνεται ἀμέσως στὰ πόδια του καὶ ἀκολουθεῖ τὸ κοπάδι. Γιὰ τὸν ἄνθρωπο αὐτὸ δὲν μπορεῖ νὰ γίνη. Ὄχι μόνον δὲν μπορεῖ νὰ σταθῆ στὰ πόδια του, ἀλλὰ χωρὶς μητρικὴ φροντίδα στὸ οἰκογενειακὸ περιβάλλον, δὲν μπορεῖ οὔτε νὰ φάη, οὔτε νὰ καλύψη τὴν γύμνια του, οὔτε νὰ περπατήση. Χωρὶς φροντίδα, χωρὶς οἰκογένεια, ἁπλῶς δὲν ἐπιβιώνει.
Ποῦ εἶναι ὅμως σήμερα ἡ οἰκογενειακὴ θαλπωρή, τὸ κατάλληλο περιβάλλον γιὰ τὴν ἐπιβίωσι καὶ ἀνάπτυξι τοῦ παιδιοῦ; Ἡ οἰκογένεια χωρὶς τὸν φόβο τοῦ Θεοῦ κατήντησε ξενοδοχεῖο ὕπνου καὶ φαγητοῦ, ἂν βεβαίως ὑπάρχει κοινὸ τραπέζι. Ἀλλὰ γιὰ ποιά οἰκογένεια μιλᾶμε, ἀφοῦ τὸ διαζύγιο ἔρχεται πολλὲς φορὲς πρὶν γεννηθῆ τὸ παιδί; Σκεφθήκατε καμμιὰ φορὰ πόσες εἶναι οἱ μονογονεϊκὲς οἰκογένειες; Πόσα παιδάκια μπερδεύονται ἄλλοτε μὲ αὐτοὺς τοὺς γονεῖς καὶ ἄλλοτε μὲ ἄλλον πατέρα ἢ μητέρα, ἢ τὸ σαββατοκύριακο μὲ τὸν πατέρα καὶ ἄλλη μητέρα, καὶ τὴν ὑπόλοιπη ἑβδομάδα μὲ τὴν μητέρα ποὺ τὸ γέννησε καὶ μὲ ἄλλον πατέρα; Καὶ ὅλα αὐτὰ μὲ νομικὴ κάλυψι καὶ δικαστικὴ ἀπόφασι! Νομίζετε ὅτι τὸ μοναχοπαίδι, ποὺ ἔχει πιθανὸν τὴν ἄνεσι νὰ ζῆ μὲ ὅ,τι θέλει, αἰσθάνεται οἰκογειακὴ θαλπωρή;
Στὴν διάλυσι τῆς οἰκογένειας ἔδωσε τὴν χαριστικὴ βολὴ τὸ συναινετικὸ διαζύγιο καὶ τὸ σύμφωνο συμβιώσεως.
Σὲ αὐτὸ τὸ χάος τῆς διαλυμένης οἰκογένειας θέλετε νὰ μεγαλώσουν παιδιὰ μὲ ὁμαλὸ τρόπο; Καὶ μεγαλώνοντας δὲν θὰ ἐκδηλώσουν βία, ἀφοῦ εἶναι γκρεμισμένο τὸ σπίτι τους. Δὲν ὑπάρχει ἡ ἀτμόσφαιρα, ποὺ χρειάζεται τὸ παιδὶ μεγαλώνοντας, γιὰ νὰ γίνη ὁ ἄνθρωπος ποὺ πρέπει.
Ἂν εἶναι δύσκολη ἡ ἀνατροφὴ παιδιῶν κάτω ἀπὸ κανονικὲς οἰκογενειακὲς συνθῆκες, μᾶλλον εἶναι ἀδύνατο αὐτὸ νὰ γίνη σὲ περιβάλλον ἐχθρικό. Τὸ παιδὶ θὰ γίνη ἐχθρικὸ καὶ βίαιο. Μὴ μᾶς ξαφνιάζει ἡ κατάστασι ποὺ ζοῦμε. Δὲν φταῖνε τὰ παιδιά. Φταῖμε ἐμεῖς οἱ μεγάλοι διότι ἔτσι τὰ μεγαλώνουμε. Καὶ μὲ νομικὴ «ἐπιδότησι»!
ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ Π. ΡΙΖΟΣ
[περ. «Μεγαλομάρτυρες»
φ. 392/Νοέμ. 2024]