Αὐγουστῖνος Καντιώτης: Ἡ χρυσοστομικὴ φωνὴ τῆς Ἐκκλησίας ποὺ συνεχίζει νὰ μᾶς ἀφυπνίζει

Ὁ π. Αὐγουστῖνος Καντιώτης εἶναι φωνὴ ἀφύπνισης ποὺ λείπει ἀπὸ τὶς μέρες μας, ὅμως ὁ ἴδιος συνεχίζει νὰ μᾶς καθοδηγεῖ μὲ τὸ ἁγιασμένο ἔργο του.

γράφει ὁ κ. Ἐλευθέριος Ἀνδρώνης

Ὅσο ξεδιπλώνονται τὰ γεγονότα τῶν χαλεπῶν καιρῶν μας, τόσο περισσότερο ἀναδεικνύεται τὸ μέγεθος τοῦ κενοῦ ποὺ ἄφησε πίσω του τὸ ἄστρο τῆς Ὀρθοδοξίας ποὺ ὀνομάζεται Αὐγουστῖνος Καντιώτης.

Ὁ ὁμολογητὴς Ἐπίσκοπος, ὁ φλογε­ρὸς ἱεροκήρυκας, ὁ χαρισματικὸς προφήτης, ὁ πολυγραφότατος συγγραφέας καὶ λόγιος, ὁ φιλάνθρωπος ποιμένας, ἡ χρυσοστομικὴ φωνὴ τῆς Ἐκκλησίας, τὸ ράσο ποὺ σκέπασε προστατευ­τικὰ ὅλη τὴν Ἑλλάδα, ἡ ψυχωμένη καρ­διὰ τοῦ γένους, ὁ ἀντίλαλος τοῦ Κο­σμᾶ τοῦ Αἰτωλοῦ, τοῦ Προφήτη Ἠλία, τοῦ Ἰωάννη τοῦ Βαπτιστῆ, αὐτὸς εἶναι ὁ πατέρας Αὐγουστῖνος.

Ἔσειε τὸν ἄμβωνα. Κεραυνοβολοῦ­σε τὶς συνειδήσεις. Πύρωνε τὶς καρδιές. Ὕ­ψωνε τὰ φρονήματα. Θεράπευε κοινω­νικὲς πληγές. Προκαλοῦσε σεισμὸ σὲ ὅ­λες τὶς Ἀρχὲς καὶ τὶς Ἐξουσίες ποὺ ἔ­βα­ζαν τὸ μπόϊ τους πιὸ ψηλὰ ἀπὸ τὸν Θεό.

Ὁ Αὐγουστῖνος Καντιώτης στὴν ἐποχή μας ἔχει γίνει συνώνυμος μὲ τὴ λέξη: «Ἀφύπνιση». Ὁ λόγος του κρυστάλ­λινος, ὄχι ἁπλὰ δὲν θολώνει μὲ τὸ πέρας τοῦ χρόνου, ἄλλα γίνεται ὁλοένα καὶ πιὸ λαμπερός, πιὸ διαυγής, πιὸ ἐ­πί­καιρος μπροστὰ στὸ σκοτάδι τοῦ κόσμου. Ὁ π. Αὐγουστῖνος συνεχίζει νὰ ξυπνάει ψυχὲς ἀπὸ τὸν λήθαργο, καὶ νὰ ἐπιτελεῖ ἄφταστο ποιμαντικὸ ἔργο, ἀκόμα καὶ 13 χρόνια ἀφ᾽ ὅτου ἀναχώρησε ἡ ψυχή του γιὰ τὴν Ἄνω Ἰερουσαλήμ.

Ὁ Ἅγιος Παΐσιος ἔλεγε ὅτι «ἔχουν οἱ ἄνθρωποι τὰ σχέδιά τους· ἔχει καὶ ὁ Θεὸς τὰ δικά Του». Σὲ ὅλα τὰ ἀνθρώπι­να μέτρα, ὑπάρχουν πνευματικὰ ἀντίμετρα. Ἐνῷ προοδεύει ἡ κήρυξη τῆς δι­­αφθορᾶς, προοδεύει καὶ ἡ διάδοση τοῦ θείου λόγου. Μέσῳ τῆς τεχνολογίας ἐ­πιδιώκει ἡ Νέα Τάξη Πρα­γμάτων νὰ ὑ­ποτάξει ἀνθρώπους στὴ σκλαβιά – μέ­σῳ τῆς τεχνολογίας διασπείρεται καὶ ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ στὸ διαδίκτυο, μὲ τὶς ὁμιλίες τοῦ πατρὸς Αὐγουστίνου νὰ ἔ­χουν γίνει ἀνάρπαστες ἐδῶ καὶ χρόνια.

Καὶ αὐτὸ τὸ ποτάμι ἔχει τέτοια ὁρμὴ ποὺ δὲν σταματᾶ πουθενά. Ὅσοι γνωρίζουν τὸ ἔργο τοῦ πατρὸς Αὐγουστίνου, ἐμβαθύνουν στοὺς ἀδαμάντινους λόγους του. Ὅσοι δὲν τὸ γνωρίζουν, σπεύδουν νὰ τὸ μάθουν καὶ γοητεύονται ἀπὸ τὴ μαχητικότητά του. Ἕνα ὁ­λόκληρο θησαυροφυλάκιο μὲ πνευμα­τικὰ ἐφόδια μᾶς παρέδωσε ὁ π. Αὐ­γου­στῖνος ταυτόχρονα μὲ τὴν κοίμησή του, καὶ ἔδωσε τὸ κλειδὶ στὸν κάθε καλοπροαίρετο χριστιανὸ νὰ μπαίνει καὶ νὰ ἀντλεῖ τοὺς ἀνεκ­τίμητους θησαυροὺς ποὺ μᾶς κληροδότησε.

Βλέπεις μέχρι καὶ σήμερα, διάφοροι «εὐαίσθητοι» ἔνθεν καὶ ἔνθεν, ἀκοῦνε τὸ ὄνομα «Αὐγουστῖνος» καὶ ταράζον­ται. Τοὺς πιάνει σύγκρυο. Τοὺς «προο­δευτικούς», τοὺς ἐνοχλεῖ τὸ βαθειὰ πα­τερικὸ πνεῦμα του. Τοὺς «νερωμένους», τοὺς ἐνοχλεῖ ἡ εὐαγγελικὴ ἀ­κρίβειά του. Τοὺς προσκυνημένους, τοὺς ἐνοχλεῖ τὸ ἀσυμβίβαστό του. Τοὺς «ρεαλιστές», τοὺς ἐνοχλεῖ ἡ ἱερὴ «τρέλα» του. Τοὺς «μεταμοντέρνους», τοὺς ἐνο­χλεῖ ἡ προσκόλλησή του στὶς αἰώνιες ἀλήθειες. Τοὺς ἄπιστους καὶ τοὺς ἄ­θε­ους, τοὺς ἐνοχλεῖ ἡ ἀκατάπαυ­στη καρποφορία τῆς ἱεραποστο­λῆς του.

Κάθε κακοπροαίρετος καὶ σκοτισμένος νοῦς, βρίσκει τοὐλάχιστον ἕναν λόγο γιὰ νὰ νοιώθει τὸν πατέρα Αὐ­γου­στῖνο ὡς ἐνοχλητικὸ ἀγκάθι ποὺ τὸν κεντάει στὸν πυρῆνα τῆς συνείδησής του. Καὶ κάθε χριστιανὸς ποὺ συντονίζεται μὲ τὸν αἰώνιο παλμὸ τῆς Ἐκ­κλη­σί­ας, βρίσκει πλῆθος λόγων γιὰ νὰ αἰ­σθά­νεται τὸν πατέρα Αὐγουστῖνο ὡς καύχημα τῆς Ὀρθοδοξίας καὶ ὄαση πνευματικῆς ἀνάπαυσης καὶ ἀνάτασης.

Καὶ αὐτὸ τὸ «ἀντιλεγόμενο σημεῖο» δείχνει πόσο ἀνεξίτηλη ἔμεινε ἡ σφρα­γῖδα τοῦ μεγάλου Ποιμενάρχη, στὸ νοητὸ βιβλίο τῆς Ἑλλάδας. Σὲ αὐτὸ τὸ βιβλίο δὲν ἀνήκει στὸν π. Αὐγουστῖνο μόνο ἕνα μεγάλο κεφάλαιο τῆς σύγχρονης ἱστορίας μας, ἀλλὰ ἡ χάρη του μᾶς ἀκολουθεῖ καὶ στὰ παρακάτω κεφάλαια, σὲ ὅλες τὶς προκλήσεις ποὺ βρίσκουμε μπροστά μας, εἴτε αὐτὲς εἶναι πνευματικές, εἴτε κοινωνικές, εἴ­τε ἐθνικές. Οἱ νουθεσίες του παραμένουν καίριες καὶ «χειρουργικὲς» στὴν ἀκρίβειά τους. Οἱ ἐλεγκτικοὶ λόγοι του εἶναι βέλη ποὺ λαβώνουν τὸν παχυδερμισμό μας. Οἱ προφητεῖες του εἶ­ναι ἀστραπὲς ποὺ μᾶς ξυπνοῦν ἀπὸ τὴ νάρκωσή μας, καὶ μᾶς προειδοποιοῦν γιὰ τὶς καταιγίδες τοῦ μέλλον­τος.

Ὅπως ὁ πάνσοφος Πλάστης ἔβαλε τὰ ὑλικὰ ἄστρα στὸ στερέωμα τοῦ οὐ­ρανοῦ γιὰ νὰ προσανατολιζόμαστε, ἔτσι μᾶς παρέδωσε καὶ τὰ πνευματικὰ ἄστρα, τοὺς «Στάρετς» τῆς Χάριτος, γιὰ νὰ κοσμοῦν τὸν οὐράνιο θόλο τῆς Ἐκκλησίας καὶ νὰ προσανατολίζουν τὶς ψυχὲς πρὸς τὴ Βασιλεία τοῦ Θεοῦ. Ἕνα τέτοιο ἄστρο εἶναι καὶ ὁ μακαρι­στὸς Αὐγουστῖνος Καντιώτης.

[πηγή: SPORTIME]