Ὁ σεβ. μητροπολίτης Κυθήρων κ. Σεραφείμ, μόνος, περισῴζει τὸ κῦρος τῆς σιωπώσης καὶ ἀπρακτούσης διοικήσεως τῆς Ἐκκλησίας μας ἀπευθύνων σὲ κάθε κατεύθυνσι ἔκκλησι γιὰ προσευχὴ πρὸς ἀποτροπὴν τοῦ διωγμού κατὰ τῶν Μοναχῶν τῆς Λαύρας τοῦ Κιέβου. Γράφει·
Ἐθρηνήσαμε πρόσφατα χιλιάδες νεκρῶν μετὰ τὸν συνταρακτικὸ καὶ καταστρεπτικὸ σεισμὸ στὴν ὁμόδοξη Συρία καὶ Τουρκία. Δὲν ἦταν μικρότερος ὁ πόνος καὶ λιγότερος ὁ θρῆνος γιὰ τὰ θύματα τῆς τραγῳδίας τῶν Τεμπῶν.
Καὶ μαζὶ μὲ αὐτὰ τὰ θλιβερὰ γεγονότα ἔρχεται καὶ ἕνα ἄλλο πολὺ λυπηρὸ γεγονὸς πνευματικῆς ὑφῆς καὶ σημασίας, ὁ προαγγελθεὶς σκληρὸς καὶ ἀδυσώπητος διωγμὸς διακοσίων Μοναχῶν καὶ δοκίμων τῆς περιώνυμης Λαύρας τοῦ Κιέβου, κατόπιν διαταγῆς τῶν κρατικῶν ἀρχῶν τῆς Οὐκρανίας. Δὲν φθάνει ὁ ἀσίγαστος πόλεμος μεταξὺ τῶν ὁμοδόξων λαῶν τῆς Ρωσίας καὶ τῆς Οὐκρανίας, ποὺ ξεπέρασε τὸν ἕνα χρόνο καὶ «καλὰ κρατεῖ». Ὁ Ὀρθόδοξος μαρτυρικὸς λαὸς τῆς Οὐκρανίας καὶ ἡ Κανονικὴ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία της ὑπὸ τὸν Μακ. Μητροπολίτη της κ. Ὀνούφριο καὶ τὴν περὶ αὐτὸν Σεπτὴ ἱεραρχία διώκεται μὲ σκληρὸ καὶ ἀνελέητο τρόπο ἀπὸ τὴν ἡγεσία τῆς ἀντικανονικῆς «ἱεραρχίας», μὲ τὸ «ξίφος» τῆς κρατικῆς Οὐκρανικῆς ἐξουσίας.
Πρὶν 17 χρόνια, κατὰ τὴν πρώτη μου διακονία ὡς Συνοδικοῦ μέλους (2005-2006), εἶχα τὴν εὐλογία, κατ᾽ ἐξουσιοδότησιν τῆς ὑπὸ τὸν μακαριστὸν Ἀρχιεπίσκοπον κυρὸν Χριστόδουλον Ἱερᾶς Συνόδου, νὰ ἐκπροσωπήσω τὴν Ἐκκλησίαν τῆς Ἑλλάδος, συνοδευόμενος ὑπὸ τοῦ νῦν Θεοφιλ. Ἐπισκόπου Χριστιανουπόλεως κ. Προκοπίου, στὶς ἑόρτιες ἐκδηλώσεις πρὸς τιμὴν τοῦ τότε Μακ. Μητροπολίτου Κιέβου καὶ πάσης Οὐκρανίας κ. Βλαδιμήρου, ἐπὶ τῇ συμπληρώσει 40 ἐτῶν ἱερωσύνης καὶ Ἀρχιερωσύνης.
Τότε μοῦ δόθηκε ἡ ἐξαιρετικὴ εὐκαιρία καὶ εὐλογία νὰ προσκυνήσω τὰ ἱερὰ Προσκυνήματα καὶ τὰ ἅγια Λείψανα τῆς Λαύρας τοῦ Κιέβου. Ἕνα πολὺ συγκινητικὸ καὶ ἀλησμόνητο προσκύνημα μέσα σὲ μία ἱερὴ καὶ μυσταγωγικὴ ἀτμόσφαιρα. Τὰ ἱερὰ λείψανα, ἐνδεδυμένα τὰ Ἀρχιερατικὰ ἢ τὰ ἱερατικά τους ἄμφια ἀπέπνεαν τὸ ἄρωμα τῆς ἁγιότητος. Ἀλησμόνητες στιγμὲς ἱερῆς κατανύξεως καὶ πνευματικῆς μεταρσιώσεως.
Αὐτοὺς τοὺς ἁγίους τόπους τῆς περιάκουστης Λαύρας τοῦ Κιέβου, ποὺ ἔχει ζωή, ἄνθησι καὶ πνευματικὴ ἀκτινοβολία 10 αἰώνων, τοὺς ἀνέδειξαν καὶ ἀποκατέστησαν τελευταίως διακόσιοι Μοναχοί.
Ἡ κρατοῦσα ὅμως «Ἱεραρχία» μὲ τὴν δύναμι καὶ τὴν ἐπιβολὴ τῆς κρατούσης Πολιτείας συνήργησε στὸ νὰ ἐκδιωχθοῦν μέχρι τὸ πέρας τῆς αὐριανῆς ἡμέρας (29 Μαρτίου 2023) οἱ ἐν θέματι Μοναχοὶ ἀπὸ τὴν Μονὴν τῆς μετανοίας των. Θρῆνος καὶ ὀδυρμὸς ἁρμόζει στὴν καταθλιπτικὴ καὶ κατώδυνη αὐτὴ περίπτωσι. «Ὁ δὲ ταράσσων (αὐτοὺς) βαστάσει τὸ κρῖμα, ὅστις ἂν ᾖ» (Γαλ. 5,10).
Ἐκφράζω τὴν διάπυρον εὐχὴν καὶ εὐελπιστῶ ὅτι τόσον ἡ ἱερὰ ἡμῶν Σύνοδος τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος ὅσον καὶ οἱ λοιπὲς κατὰ τόπους Αὐτοκέφαλες Ὀρθόδοξες Ἐκκλησίες θὰ λάβουν τὴν προσήκουσαν τοποθέτησιν καὶ θὰ ἀποδοκιμάσουν σθεναρῶς τὸ ἀντιαγιοπνευματικὸ αὐτὸ ἀνοσιούργημα εἰς βάρος ὁσίων καὶ ἀφιερωμένων ψυχῶν.
Ἐν συνεχείᾳ, καὶ γιὰ νὰ δώσῃ μία σαφῆ καὶ ξεκάθαρη εἰκόνα τοῦ φοβεροῦ καί φρικτοῦ δράματος τοῦ Ὀρθοδόξου Χριστιανικοῦ Λαοῦ τῆς Κανονικῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας τῆς Οὐκρανίας, παραπέμπει σὲ τρία σχετικά κείμενα ὑπὸ τοὺς τίτλους:
α΄) Ἡ Ἱερὰ Σύνοδος τῆς Κανονικῆς Ἐκκλησίας τῆς Οὐκρανίας· Ἡ Ἱερά Σύνοδος τῆς UOC κάλεσε τοὺς πιστοὺς νὰ προστατεύσουν τὴ Λαύρα μὲ νόμιμα μέσα (βλ. «Ὀρθόδοξος Τύπος» – orthodoxostypos.gr).
β΄) Ἐπιστολὲς τοῦ πατριάρχου Μόσχας κ. Κυρίλλου πρὸς θρησκευτικοὺς ἡγέτες (βλ. http://aktines.blogspot.com/2023/03/blog-post_34.html).
γ΄) Οὐκρανία – οἱ πιστοὶ τοῦ χωριοῦ Γιουρκοβτσὶ (βλ. http://aktines.blogspot.com/2023 /03/blog-post_91.html).