Ὅσα ἀκοῦμε νὰ γίνωνται ἐναντίον τῶν ὀρθοδόξων χριστιανῶν στήν, ὑποτίθεται, χριστιανικὴ Οὐκρανία, εἶναι μὲν θλιβερά, ἀλλὰ ὄχι πρωτόγνωρα, γιὰ νὰ μὴ πῶ ὅτι εἶναι ἀναμενόμενα. Ἡ Ἐκκλησία καὶ οἱ διωγμοὶ ἐναντίον της συμπορεύονται. Οἱ διωγμοὶ θὰ γίνωνται ὅλο καὶ πιὸ σκληροί, ὅσο πορευόμαστε πρὸς τὰ ἔσχατα καὶ τὴν ἐποχὴ τοῦ Ἀντιχρίστου.
Στὴν Παλαιστίνη μὲ τὴν ἵδρυσι τῆς Ἐκκλησίας ἐμφανίσθηκαν οἱ διωγμοί. Καὶ στὴν ἐπιστολὴ ποὺ τοὺς ἔστειλε ὁ ἀπόστολος Παῦλος, γράφει· «Ἀναμιμνήσκεσθε τὰς πρότερον ἡμέρας, ἐν αἷς φωτισθέντες πολλὴν ἄθλησιν ὑπεμείνατε παθημάτων. τοῦτο μὲν ὀνειδισμοῖς τε καὶ θλίψεσι θεατριζόμενοι, τοῦτο δὲ κοινωνοὶ τῶν οὕτως ἀναστρεφομένων γενηθέντες… συνεπαθήσατε καὶ τὴν ἁρπαγὴν τῶν ὑπαρχόντων ὑμῶν μετὰ χαρᾶς προσεδέξασθε» (Ἑβρ. 10,32-34). Στὴν Θεσσαλονίκη δὲν πρόλαβε ὁ Παῦλος νὰ θεμελιώση τὴν νεοσύστατη Ἐκκλησία καὶ ξέσπασε διωγμός. Δὲν τοὺς ὀργανώνει σὲ ἀντιστασιακὸ ἀγῶνα, ἀλλὰ τοὺς στηρίζει στὴν πίστι καὶ τοὺς ἔχει καύχημα στὶς ἄλλες ἐκκλησίες «τοῦ Θεοῦ ὑπὲρ τῆς πίστεως ἐν πᾶσι τοῖς διωγμοῖς ὑμῶν καὶ ταῖς θλίψεσιν αἷς ἀνέχεσθε» (Β΄ Θεσ. 1,4).
Αὐτὴ ἡ ἱστορία συνεχίζεται καὶ στὶς ἡμέρες μας. Ὅμως τότε τὰ συστήματα ἦσαν ἀπολυταρχικά. Ὁ κάθε τύραννος εἶχε δικαίωμα ζωῆς καὶ θανάτου ἔναντι οἱουδήποτε, ἐνῶ λέμε σήμερα γιὰ δημοκρατίες μὲ ἐλευθερία ὄχι μόνο λόγου, ἀλλὰ καὶ ἀνοχὴ κάθε διαστροφῆς. Οἱ ὅροι διαφορετικότητα, ἀνεκτικότητα, δικαιωματισμός, κτλ. μᾶς κατακλύζουν καὶ ἐθίζουν στὴν νομιμοποίησι κάθε τρέλας, καὶ μόνον ὅταν ἀναφερόμαστε στὴν πίστι καὶ εἰδικὰ στὴν ὀρθόδοξη χριστιανική, τότε ἔχομε σκοταδισμό, φανατισμό, ὀπισθοδρόμησι, κτλ.
Καὶ βεβαίως δὲν μένουμε στὰ λόγια μόνον. Ἀναφέρω μία περίπτωσι. Μαθητὴς σὲ σχολεῖο ἐπειδὴ ἀντέταξε τὸ ἁγιογραφικὸ λόγιο· ὅτι «ὁ Θεὸς ἐποίησεν ἄρσεν καὶ θῆλυ», τιμωρήθηκε! Καὶ ποιός τολμάει νὰ ὑπερασπισθῆ τὸν διωκόμενο; Γιὰ τὴν περίπτωσι τοῦ διωγμοῦ τῶν χριστιανῶν στὴν Οὐκρανία διαμαρτυρήθηκαν ὁ Πατριάρχης Ἀντιοχείας, ἕνας ἐπίσκοπος τῶν Ἰεροσολύμων καὶ ἕνας ἐπίσκοπος τῆς Ἑλλαδικῆς Ἐκκλησίας. Καὶ σίγουρα ὅταν θὰ ἔρθη ἡ σειρά μας δὲν θὰ βρεθῆ κανένας νὰ μᾶς ὑπερασπισθῆ. Ὅμως ὁ Θεὸς εἶναι μεγάλος, μακρόθυμος καὶ δίκαιος.
Οἱ ἄδικοι διῶκτες πρέπει νὰ πληρώσουν καὶ οἱ δίκαιοι νὰ δικαιωθοῦν!
Δημήτριος Π. Ρίζος
[περιοδικὸ «Μεγαλομάρτυρες» φ. 373/Ἀπρ. 2023 σ. 4]