ἀπὸ τὸν ἰατρὸ Λυκοῦργο Νάνη
Ἐκεῖνο ποὺ προκαλεῖ ἀφόρητη θυμηδία ἀλλὰ καὶ κατὰ πάντα δικαιολογημένη ἀγανάκτηση εἶναι ἡ ὑπὸ τοῦ μητροπολίτου χρήση τοῦ ὅρου «παρεκκλησιαστικός».
Ἐξ ὅσων ἔχω ἀναγνώσει σὲ ἐκκλησιαστικὰ ἔντυπα τῆς δεκαετίας τοῦ 70 τὸν ἀδόκιμο καὶ προβληματικὸ αὐτὸν ὅρο, νεολογισμὸ κατ᾽ οὐσίαν, εἰσήγαγε ἕνας κοιμηθεὶς ἐπίσκοπος μὲ σκοπὸ νὰ ἀποδομήσει τὶς ἱεραποστολικὲς ἀδελφότητες. Ἔκτοτε, δίκην παπαγάλου, διάφορα πρόσωπα, ποιμένες καὶ ποιμαινόμενοι, καθὼς καὶ κάποια «μπουμπούκια» τοῦ δημοσιογραφικοῦ βόθρου, τὸν ἀναπαράγουν, ἐπιδιώκοντας, κατ᾽ αὐτὸ τὸν τρόπο, οἱ δυστυχεῖς καὶ ταλαίπωροι, νὰ πλήξουν ἀνθρώπους καὶ συλλογικότητες μὲ φόβο Θεοῦ, ἀνιδιοτέλεια, αὐταπάρνηση καὶ ἱεραποστολικὸ ζῆλο, ποὺ ἀποτελοῦν κάρφος στοὺς πονηροὺς ὀφθαλμούς τους καὶ ἀδυσώπητο ἔλεγχο γιὰ τὴ συνείδησή τους.
Καὶ στοὺς ἄκρῳ δακτύλῳ ἁψαμένους καὶ γνῶστες τοῦ Κανονικοῦ Δικαίου τυγχάνει γνωστὸ ὅτι κάποιο πρόσωπο ἢ ὁμάδα προσώπων ἢ εἶναι ἐντὸς τῆς Ἐκκλησίας, δηλαδὴ ἐκκλησιαστικό, ἢ ἐκτὸς τῆς Ἐκκλησίας, δηλαδὴ ἐξωεκκλησιαστικό.
Προφανῶς ὁ ὅρος «παρεκκλησιαστικός» πλάστηκε πρὸς δημιουργία ἐντυπώσεων καὶ ἐξυπηρέτηση σκοπιμοτήτων.
Καὶ στὴν προκειμένη περίπτωση ὁ μητροπολίτης Ἀλεξανδρουπόλεως ἐπιχειρεῖ, τίς οἶδεν ἔναντι ποίων σκοπιμοτήτων καὶ στοχεύσεων, νὰ ἀποδομήσει στὴ συνείδηση τῶν μελῶν τοῦ πληρώματος τῆς Ἐκκλησίας πιστά της μέλη ποὺ ὀργανώθηκαν πολιτευόμενοι προκειμένου νὰ δώσουν ὁμολογία Χριστοῦ ἐν μέσῳ ἑνὸς διεφθαρμένου, διεστραμμένου καὶ δαιμονόπνευστου πολιτικοῦ συστήματος, συσπειρώνοντας γύρω τους πλειάδα πιστῶν χριστιανῶν.
Καὶ ἀποτόλμησε ὁ συγκεκριμένος μητροπολίτης, στὴν ἴδια παράγραφο τοῦ καταπτύστου κειμένου του, νὰ ἀναφερθεῖ στὶς διεργασίες ἐντὸς τῶν κόλπων τῆς μειονότητας τοῦ νομοῦ Ροδόπης καὶ στὴν ὑποστήριξη ἀπὸ πλευρᾶς μοναστικῶν παραγόντων καὶ παραγόντων «παρεκκλησιαστικῶν ὀργανώσεων», ὅπως ἰσχυρίζεται, κάποιων κομμάτων, ποὺ προφανῶς μυρίζουν λιβάνι καὶ δὲν ὑπηρετοῦν τὴ νέα τάξη…
Στὴν ἴδια παράγραφο τοῦ κειμένου του, λοιπόν, ἀναφέρθηκε σὲ δύο διαφορετικὰ πράγματα, δημιουργώντας ἀνυπόστατες συγκρίσεις καὶ τὶς ἀνάλογες ἐντυπώσεις, μὲ προφανῆ καὶ διόλου δυσδιάκριτο σκοπὸ νὰ πλήξει τὰ ἐλπιδοφόρα αὐτὰ κόμματα.
Καὶ ἀναρωτιέται εὐλόγως κανείς: ἐὰν οἱ προαναφερθέντες παράγοντες, μοναστικοὶ καὶ «παρεκκλησιαστικοί», ὅπως σκωπτικὰ τοὺς χαρακτηρίζει, συνιστοῦσαν σὲ κάποιους ἀνθρώπους, μὲ τοὺς ὁποίους καθ᾽ οἱονδήποτε τρόπο σχετίζονται, νὰ προτιμήσουν στὶς ἐκλογὲς τὸ κυβερνῶν κόμμα τοῦ νεοταξίτη νῦν πρωθυπουργοῦ, θὰ παρενέβαινε προκειμένου νὰ καυτηριάσει κάτι τέτοιο ὅπως ἔπραξε στὴν προκειμένη περίπτωση;
Μήπως, λέμε τώρα…, μὲ τὴν ἐξόχως ὕποπτη αὐτὴ παρέμβασή του ἐξυπηρετεῖ τὸ σύστημα τῆς Νέας Τάξης ποὺ τὶς τελευταῖες μέρες σκύλιασε ἐπειδὴ κάποια κόμματα ποὺ ἀντιστρατεύονται τὴ δυσώνυμη Νέα Τάξη ἀποκόμισαν ἱκανὸ ποσοστὸ καὶ λίγο ἔλειψε νὰ μποῦν στὴ Βουλή;
Βούτυρο στὸ ψωμὶ τῶν νεοταξιτῶν ἀποτελεῖ ἡ συγκεκριμένη ἐπισκοπικὴ δήλωση – παρέμβαση.
Τόσα καὶ τόσα πνευματικὰ ἐγκλήματα διαπράττονται ἐδῶ καὶ καιρὸ ἀπὸ τοὺς πολιτικοὺς ἐξουσιαστὲς τῆς πατρίδας μας, ποὺ τὴν ἔχουν μετατρέψει, ἕνεκα τῆς ἀποορθοδοξοποιήσεως καὶ τοῦ ἀφελληνισμοῦ της, τὸν ὁποῖο ἀπὸ μεθόδου καὶ ἐκ συστήματος ἀπεργάζονται, καὶ τσιμουδιὰ ὁ ἅγιος Ἀλεξανδρουπόλεως.
Καὶ τώρα, ποὺ κάποιοι πολέμιοι τῆς Νέας Τάξης διεκδικοῦν μὲ ἀξιώσεις τὴ δυνατότητα μιᾶς πιὸ οὐσιαστικῆς παρέμβασης στὴν ἐπιχείρηση ἀναστροφῆς τῆς οἰκτρῆς αὐτῆς κατάστασης, ἐξῆλθε στὸν ἐξώστη τῆς δημοσιότητας ὑπονομεύοντας τὴ συγκεκριμένη προοπτική.
Λυπηρὸ καὶ ἐξοργιστικὸ συνάμα, ἴσως, ὅμως, ἀναμενόμενο γιὰ τὸ συγκεκριμένο ἐπίσκοπο καὶ ὁ νοῶν νοείτω…