Ειδήσεις (Ιανουάριος – Φεβρουάριος 2023)

Τί κομίζει τὸ νέον ἔτος;

Μὲ τὴν εἴσοδο στὸ νέο ἔτος τὰ σοβαρώτερα ζητήματα εἶνε οἱ τολμηρὲς ἐξελίξεις ποὺ ἔχουν προετοιμασθῆ στὰ ἐκκλησιαστικὰ καὶ στὰ ἐθνικά μας πράγματα.

Θὰ συμφωνηθῇ μόνιμος ἐφεξῆς συνεορτασμὸς τοῦ Πάσχα μὲ τοὺς παπικούς;

Θὰ ἔχουμε βουλευτικὲς ἐκλογές;

Θὰ γίνῃ «τὸν Ἰούνιον εἰς Ἀλεξάνδρειαν ἡ ὁριστικὴ “ἕνωσις”» (βλ. «Ὀρθόδοξος Τύπος» φ. 2428/16-12-2022, σ. 1); Ὁ πατριάρχης κ. Βαρθολομαῖος, σὲ ἀ­ναγγελία του κατὰ τὴν θρονικὴ ἑορτὴ τοῦ ἀπ. Ἀν­δρέου (30-11-2022), περιγράφει τὰ τρία χρονικὰ βήματα πρὸς τὴν «ἕνωσιν» (Ραβένα, Κιέτι, Ἀλεξάνδρεια)· α΄) ἡ συνοδικότης δεσμεύεται ἀπὸ/ὑπόκειται εἰς τὸ «πρωτεῖον», β΄) τὸ «πρωτεῖον» εἶναι παγκόσμιον, γ΄) «δημιουργία μιᾶς “συνοδικωτέρας” Ἐκκλησίας, ἡ ὁποία θὰ ἔχη ὑπερβῆ τὰ προβλήματα τῶν ὑφισταμένων “δύο Ἐκκλησι­ῶν”». Δηλαδή, τὸ θέρος στὴν Ἀ­λεξάνδρεια θὰ γίνῃ —τὸ λέμε μὲ δικά μας ἁπλᾶ λόγια— ἄρσις τῶν θεολογικῶν μας διαφο­ρῶν, ὥστε νὰ λείψουν πλέον τὰ ἐμ­πόδια γιὰ τὸ κοινὸ ποτήριο. Καθόλου βεβαίως ἄ­σχετη μὲ αὐτὰ καὶ ἡ πρόσφατη ἐπίσημη ἐπίσκεψι τοῦ πατρι­άρχου Ἀλεξανδρείας κ. Θεοδώρου στὸ Βατικανό. Ἑτοιμάζουν λοιπὸν τὸ ἐπισφράγισμα, τὴν «ἕνωσι» μὲ τὸν πάπα, μὲ ἀφορ­μὴ – πρόσχημα τὴν ἐπέτειο τῶν 1.700 ἐ­τῶν ἀπὸ τῆς Α΄ Οἰκουμενικῆς Συνόδου (325-2025 μ.Χ.). Δὲν θὰ εἶνε ὅμως αὐτὴ ἕνωσις ἐν Χρι­στῷ· θὰ εἶνε μία οὐνιτικοῦ τύπου ἕνωσι (ἀλληλοαναγνώρισι καὶ μνημόνευσι πάπα καὶ πατριάρχου, χωρὶς ὑποχρέω­σι ἄλλων μεταβολῶν καὶ προσαρμο­γῶν στὴ διδασκαλία, στὴ λατρεία κ.τ.λ.). Ὅ,τι, δηλαδή, συμβαίνει ἤδη στὴν Οὐ­κρανία, ποὺ ἀποτελεῖ μία πιλοτικὴ – πειραματικὴ ἐφαρμογὴ τοῦ σχεδίου. Ἐξ οὗ καὶ ἡ ἐξωφρενικὴ θεολογικῶς καὶ ἐκκλησιαστικῶς ἀμνήστευσις, ἐμμονὴ καὶ κάλυψις τῶν ἐκεῖ πρωτοφανῶς συμβαινόντων.

Ἐν ὄψει αὐτῶν θ᾽ ἀφήσουμε νὰ ἔλθουν τὰ γεγονότα, καὶ τότε νὰ ἐκ­φραστοῦν δι­αφωνίες; Θὰ ἔχῃ ἤδη γίνει ἡ ζημιά. Ἂν μείνουμε ἀδρανεῖς, θὰ βρεθοῦμε δεσμευμένοι, θὰ ὁδηγηθοῦμε σὲ συμβιβασμούς.

Προσευξώμεθα ἐντόνως καὶ ἐκτενῶς, ἀλλὰ καὶ ἐνεργήσωμεν θεοφρόνως καὶ συνετῶς. Ἀνάγκη Πανορθοδόξου Συνόδου.

Στὴν θεία κοινωνία σαρκώνεται ὁ Χριστός;

Ἐν τῷ μεταξὺ τὰ καινὰ ἀκούσματα οὐ παύονται. Ὁ μητροπολίτης Ν. Ἰωνίας κ. Γαβριὴλ σὲ ὁμιλία του στὸν ἱ. ναὸ Ἁγ. Βαρβάρας Ἀγρινίου, τὴν παραμονὴ τῆς ἑ­ορτῆς (3-12-2022), στὸ κήρυγμά του εἶπε μεταξὺ ἄλλων τὰ ἑξῆς. «Εἶναι λάθος νὰ πιστεύουμε ὅτι κατὰ τὴν μεταβολὴ τῶν τιμίων δώρων κατέρχεται ὁ Χριστὸς μὲ ἀγγελικὲς δυνάμεις. Δὲν κατέρχεται ὁ Χριστός. Ἐμεῖς ἀνεβαίνουμε» (βλ. «Ὀρ­θόδοξος. Τύπος», φ. 27-1-2023, σ. 7).

Ἐὰν ὅμως δὲν κατέρχεται ὁ Χριστός, τότε πῶς λέμε ὅτι ἡ θεία Κοινωνία εἶνε σῶμα καὶ αἷμα Χριστοῦ; «Τοῦτό ἐστι τὸ σῶμά μου· …τοῦτο γάρ ἐστι τὸ αἷμά μου» (Ματθ. 26,26-28), εἶπε ὁ Κύριος στὸ Μυστικὸ Δεῖπνο καὶ ἐπαναλαμβάνει κάθε ἱερεὺς στὴ θεία λειτουργία.

Ὅπως σημειώνει ὁ πρωτ. Στέφανος Ἀ­ναγνωστόπουλος στὸ βιβλίο του «Ἐμπειρίες κατὰ τὴν θεία λειτουργία», «στὰ Τίμια Δῶρα δὲν ἔχουμε κρυμμένον τὸν Χρι­στὸ (δὲν ὑποκρύπτεται, δὲν εὑρίσκεται ἁπλᾶ μέσα, οὔτε εἶναι ἁπλᾶ σύμβολα ὁ ἄρτος καὶ ὁ οἶνος αὐτοῦ τοῦ Σώματος καὶ τοῦ αἵματος τοῦ Χριστοῦ, ὅπως ἰσχυρίζονται οἱ προτεστάντες) καί, πολὺ περισσότερο, δὲν ἔχουμε ἁπλῆ μυστικὴ ἕνωσι τῆς ψυχῆς τοῦ κάθε πιστοῦ μετὰ τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ. Ὄχι! Θὰ μποροῦσα νὰ φωνάξω χί­λιες φορές: ὄχι! Στὴν πραγματικὴ καὶ ἀληθινὴ Μεταβολὴ βρίσκεται Ο ΧΡΙΣΤΟΣ! καὶ μόνον ὁ Χριστός».

Ἡ πανταχοῦ παρουσία τοῦ Θεοῦ δὲν ἀναιρεῖ τὴν σάρκωσι τοῦ Υἱοῦ Του τόσο κατὰ τὴν θεία οἰκονομία (τὴν ἐπὶ γῆς παρουσία Του) ὅσο καὶ κατὰ τὴ θεία λειτουργία, ποὺ εἶνε βίωσις αὐτῆς τῆς θείας οἰκονομίας. Ἂν δὲν κατέβῃ ὁ Χριστός, πῶς θὰ ἀνεβοῦμε ἐμεῖς οἱ ἄνθρωποι;

Μετανθρωπισμός: Ἀπειλὴ γιὰ τὸν Ἂνθρωπο

Σημαντικὴ Ἡμερίδα πραγματοποίησε τὴν Κυριακὴ 22-1-2023 στὸ Πολεμικὸ Μουσεῖο Ἀθηνῶν ἡ Ἑστία Πατερικῶν Μελετῶν μὲ θέμα «Μετανθρωπισμός: Ἀπειλὴ γιὰ τὸν Ἂνθρωπο». Τὰ φλέγοντα θέματα παρουσίασαν ἐκλεκτοὶ ἐπιστήμονες καὶ ἡ συμμετοχὴ τοῦ κοινοῦ ἦταν μεγάλη. Γιὰ τὶς ὁμιλίες καὶ τὰ πορίσματα παραπέμπουμε τὸν φίλο ἀναγνώστη στὸ σπουδαῖο ἱστολόγιο www.orthros.eu, ὅπου εἶνε ἀναρτημένα.

Ἕνα ἄλλο καλὸ ἱστολόγιο

Ὁ ἄτυπος ὅμιλος πιστῶν νέων στὴν Ἀθήνα ἐργαζομένων καὶ ἐπιστημόνων, μὲ τὸ ὄνομα «Ἑλ­ληνικὴ Ναῦς», μεταξὺ τῶν θεαρέστων φιλανθρωπικῶν καὶ ἱεραποστολικῶν δραστηριοτήτων του ἔχει καὶ τὴν προβολὴ διὰ τοῦ διαδικτύου σοβαρῶν θεολογικῶν συζητήσεων ἐπὶ θεμάτων ποὺ ἐνδιαφέρουν τὰ μέλη του ἀλλὰ καὶ κάθε ἄλλον ὀρθόδοξο Ἕλληνα. Τὶς εἰσηγήσεις καὶ συζητήσεις, ποὺ γίνονται κάθε Παρασκευὴ βράδυ, διευθύνει ὁ ἱκανὸς ἐπιστήμων αἰδ. π. Διονύσιος Κατσούλης καὶ ἀ­ναρτῶνται στὸ https://ellasnafs.blogspot.com.

Ἐπίκαιρο ἄρθρο

Τέλος, στὸ ἱστολόγιο τοῦ περιοδικοῦ τούτου «Σπίθα», προτείνουμε στοὺς φίλους ἀναγνῶστες μας νὰ ἀναζητήσουν καὶ νὰ μελετήσουν τὸ ἐπίκαιρο ἄρθρο «Ἐρανίσματα γιὰ τὸν ἅγιο Μᾶρκο τὸν Εὐγενικό» (ἑορτάζει 19 Ἰανουαρίου). Ἐκεῖ ὁ δρ θεολογίας κ. Δημήτριος Π. ῾Ρί­ζος παρουσιάζει ἐκ­λε­κτὰ ἀποσπάσματα ποὺ συνέλεξε ἀπὸ ἄρθρο τοῦ παλαιμάχου ὁμοτίμου καθηγητοῦ τῆς θεολογίας κ. Παντελῆ Πάσχου «Μᾶρκος ὁ Εὐγενικός» στὸ βιβλίο του «Ἔρως Ὀρθοδοξίας».

Ἑσπερίδα γιὰ τὴν Οὐκρανία

Ἐλλείψει χώρου καὶ ἀντὶ ἰδικοῦ μας σχολιασμοῦ γιὰ τὴν ἑ­σπερίδα τοῦ Ἰανουαρίου στὴν Ἀθήνα σχετικῶς μὲ τὴν ἐκκλησιαστικὴ κατάστασι στὴν Οὐκρανία, παραπέμπουμε στὸ δημοσιευθὲν ἐκτενὲς «Σχόλιον διὰ τὴν θλιβερὰν Ἑσπερίδα» τοῦ ἰατροῦ Φλωρίνης κ. Λουκούργου Νάνη (βλ. «Ὀρθόδοξος Τύπος» φ. 2434/3-2-2023, σ. 1)

Ἀρχαὶ ὠδίνων

Διαδόθηκε μὲν ὡς προφητεία τοῦ ἁγίου Παϊσίου ὅτι «Θὰ ἑτοιμάζωνται νὰ μᾶς ἐπιτεθοῦν, ἀλλὰ ἕνας μεγάλος σεισμὸς θὰ ἀλ­λάξῃ τὰ σχέδιά τους. Ἔννοια σας· ἔχει ὁ ἄν­θρωπος τὰ σχέδιά του ἔχει καὶ ὁ Θεὸς τὰ δικά Του». Ἡ προφητεία ὅμως αὐτή, ὅπως βεβαιώνει ὁ συγγραφέας κ. Νικ. Ζουρνατζόγλου, δὲν εἶνε γνησία. Παρὰ ταῦτα ὁ μεγάλος σεισμός, ποὺ ἔγινε ἀρχὲς Φεβρουαρίου στὴν Τουρκία, φαίνεται πὼς εἶνε «σημεῖον τῶν καιρῶν».

Προσευχόμαστε ὑπὲρ ὑγείας καὶ σωτηρίας ψυχῆς καὶ σώματος ὅλων ἐκείνων τῶν πλασμάτων τοῦ Θεοῦ ποὺ βρίσκονται τώρα στὴ δίνη τῆς δοκιμασίας.

Δὲν ξεχνᾶμε ὅμως τὸν λόγο τοῦ Κυρίου· «Ἐὰν μὴ μετανοῆτε, πάντες ὡσαύτως ἀπολεῖσθε» (Λουκ. 13,3). Καὶ ἐμεῖς οἱ Ἕλληνες ὡς λαός, ἂν καὶ ἔχουμε τὴν ἀ­ληθῆ πίστι, ἔχουμε ξεμακρύνει ἀπὸ τὸ δρόμο τοῦ Θεοῦ. Μήπως σημαίνει καὶ γιὰ μᾶς καμπανάκι; Ὁ Κύριος εἶπε· Ὅταν ἀκούσετε σεισμούς, πεῖνες, ταραχές, ἐπιδημίες κλπ., μὴ θορυβεῖσθε· ὅλα αὐτὰ εἶ­νε «ἀρχαὶ ὠδίνων» (Μᾶρκ. 13,8-9). Ξεκινοῦν τὰ μεγάλα δεινά. Ὁ Θεὸς μᾶς παιδεύει, γιὰ νὰ μὴ καταδικασθοῦμε, λέει ὁ ἀπ. Παῦλος (Α´ Κορ. 11,32). Ἡ ἀ­πομάκρυνσί μας ἀπὸ τὸν Θεὸ εἶνε ἡ αἰτία τῶν δοκιμασιῶν μας. Ἁμαρτία εἶνε καὶ ἡ ἀγνόησις καὶ καταπάτησις τῶν ἱερῶν κα­νόνων τῶν ἁγίων Συνόδων. Εἶπε κάποιος σοφά· «Οἱ ἱεροὶ κανόνες, ἀγνοούμενοι καὶ καταπατώμενοι, ἐκδικοῦνται».

Τὸ Νταβὸς προωθεῖ τὴν παιδεραστία

Κατὰ τὴ διάρκεια τοῦ Παγκοσμίου Οἰκονομικοῦ Φόρουμ ποὺ ὠργανώθηκε ἐ­φέτος τὸν Ἰανουάριο (στὸ ὁποῖο συμμετεῖ­χε καὶ ὁ πρωθυπουργός μας) διωργανώθηκε ὁμιλία ποὺ «ἔφτασε στὸ σημεῖο νὰ ζητήσει τὴν ἀποποινικοποίηση τοῦ σὲξ μὲ παιδιά, ὑποστηρίζοντας ὅτι οἱ νόμοι κα­τὰ τῆς “ἀγάπης μὲ χάσμα ἡλικίας” πα­ραβιάζουν τὰ ἀνθρώπινα δικαιώματα», προβάλλοντας τὴν ἄποψι, ὅτι ἡ παιδεραστία θὰ βοηθήσῃ στὴν περαιτέρω μείωσι τοῦ πληθυσμοῦ τῆς γῆς (βλ. «Ὀρθόδ. Τύπος» 3-2-2023, σελ. 2).

Ἀπὸ τότε ποὺ ἡ ἀπιστία κυρίευσε τὰ μυαλὰ τῶν «σοφῶν» τῆς γῆς, δὲν μποροῦν νὰ καταλάβουν πὼς Αὐτὸς ποὺ διατηρεῖ τὰ σύμπαντα στὴν ὕπαρξι, Αὐτὸς ἔ­δωσε τὸν νόμο «αὐξάνεσθε καὶ πληθύνεσθε» (Γέν. 1,28) καὶ Αὐτὸς μπορεῖ νὰ θρέ­ψῃ ὅσους ἀνθρώπους ἔρχονται στὴ ζωή. Προσπαθοῦν νὰ γίνουν οἱ ἴδιοι θεοί, ποὺ θὰ ὁρίζουν ποιοί θὰ ζοῦν καὶ ποιοί θὰ πεθαίνουν. Γι᾽ αὐτὸ καὶ γίνονται ὄργανα ­σκοτεινῶν δυνάμεων ποὺ ἀπεργάζονται ἀπάνθρωπα σχέδια.

Λιμὸς στὴ Δύσι

Τώρα ποὺ τὸ φάσμα τῆς πείνας ἄρχισε νὰ ἀπειλεῖ καὶ τὴ Δύσι, ἀκούγονται ἐπίκαιρα τὰ προφητικὰ λόγια τοῦ μακ. π. Ἀθανασ. Μυτιληναίου (ἀπὸ ὁμιλία στὴν Κυριακὴ τοῦ Ἀσώτου, μὲ θέμα «Ἀπόδημοι τῆς χάριτος τοῦ Θεοῦ», 15-2-1998).

«Σκέπτεται, σχεδιάζει, ἰδίως ὁ σύγχρονος ἄνθρωπος, ἐρήμην τὰ πάντα τοῦ Θεοῦ. Στήνοντας τὸ εἴδωλον τῆς ἐπιστήμης καὶ τῆς τεχνολογίας. “Δὲν ἔχω ἀνάγκη, δὲν σὲ ἔχω ἀνάγκη”, ἔλεγε ἕνας Γερμανὸς ποιητής, ἄπιστος, παρελθόντων χρόνων, “δὲν σὲ ἔχω ἀνάγκη, Θεέ μου! Δὲν σὲ ἔχω ἀνάγκη, δὲν σὲ θέλω. Εἶμαι αὐτάρκης”. Καὶ προσκυνώντας αὐτὸ τὸ εἴδωλον ὁ ἄνθρωπος, ἐνθουσιάζεται καὶ αὐτοθαυμάζεται. “Εἶδες τί ἐπέτυχα; Εἶδες;”. Ἐπενέβη ἀκόμη καὶ εἰς τὴν γενετικὴν τοῦ ἀνθρώπου. “Εἶδες τί ἐπέτυχα;”.

Σύντομα ὅμως θὰ ἀντιληφθῇ ὁ ταλαίπωρος ἄνθρωπος, ὅτι ὁ δρόμος ποὺ ἐπέλεξε θὰ τὸν ὁδηγήσῃ στὸν “λιμό” – μὲ γιῶτα. Καὶ βάζω τὴ λέξη μέσα σὲ εἰσαγωγικά. Στὸν λιμὸ τὸν πνευματικό. Ὅσο ὁ ἄνθρωπος ἀλαζονεύεται, τόσο πιὸ πολὺ φτωχαίνει. Καὶ ἂν θέλετε, σὰν ἀποτέλεσμα αὐτοῦ τοῦ πνευματικοῦ λιμοῦ, εἶναι καὶ ὁ σωματικὸς λιμός. Ὅταν γίνωνται πόλεμοι καὶ ἀκαταστασίες, θὰ ἔχωμε ἄφθονο τὸ ψωμὶ νὰ τὸ φᾶμε;…

Δὲν διστάζω νὰ τὸ πῶ καὶ θὰ εἶχα πολλὰ νὰ σᾶς πῶ καὶ νὰ σᾶς τὸ δείξω, ὅτι αὐτὴ ἡ χώρα τοῦ λιμοῦ τοῦ πνευματικοῦ εἶναι ἡ Δύσις. Ἡ Δύσις ὄχι γεωγραφικῶς μόνον. Ἀλλὰ ἡ Δύσις σὰν τρόπος τοῦ σκέπτεσθαι, σὰν τρόπος τοῦ ζῆν, σὰν πολιτισμός. Ὁ ἄνθρωπος τῆς Δύσεως εἶναι χρεωκοπημένος, βαθειὰ χρεωκοπημένος. Ἀλλὰ ἂς εἶναι».