ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΣ

Ἀπὸ τὸ συλλαλητήριο τῆς 11/2/2024

Ὁ πατριάρχης μὲ τὸ Ἅγιο Φῶς (2024)

ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΣ

_{Ἡ ­­ψήφισις τοῦ τέρατος}

Ὡς τιμωρία μας πρέπει νὰ δοῦμε τὴν ψήφισι τοῦ τερατώδους νόμου ὑ­πὲρ τῶν ὁ­­μοφυλοφίλων. Ἐπαίσχυντη πρωτιὰ πανορθοδόξως. Δὲν κάναμε ὡς ἐκ­κλη­­σία τὸ ἐφ᾽ ἡμῖν. Καί, κατὰ τὶς ἀνεξιχνίαστες βουλὲς τοῦ Κυρίου, δὲν μα­ταί­ω­σε τὴν ψήφισί του. Σύντομα θὰ βρεθοῦμε ἀντιμέτωποι μὲ ἀνυπέρβλητα τραγι­κὰ γεγονότα. «Θρήνου ὁ καιρός».

_{Ἡ δίωξις τοῦ Ἐσταυρωμένου}

Ἐμμένει, μὲ ἔντυπη ἐγκύκλιό του ὁ μητροπολίτης Περιστερίου κ. Γρηγόριος στὴν ἀφαίρεσι τοῦ Ἐ­σταυρω­μένου ἀπὸ τὸ ἱερὸ βῆμα. Τί συνάγει κανεὶς ἀπὸ τὴν ἀνάγνωσί της; Ὁ συντάκτης της μοιάζει σὰν νὰ ἔχῃ ἐμμο­νὴ στὸ σημεῖο αὐτό, ἐνῷ ἀδιαφορεῖ γιὰ ἄλ­λα σοβαρὰ ζητήματα. Σταυρομάχος παρουσιάζεται, ὅπως ἔ­γραψε ἁ­γιορείτης ἱερομόναχος. Πολέμιος τῶν ἱεραποστολικῶν ἀδελφοτήτων δεικνύ­εται· τοῦ ἔκαναν φαίνεται πολὺ κακὸ στὴ ζωή του. Σὲ δι­άστημα δύο σχεδὸν αἰ­ώνων οὐδείς ἄλ­λος ἐνωχλήθηκε ἀπὸ τὸν Ἐσταυρωμένο στὸ ἅγιο βῆμα· μό­νο ἡ σεβασμιότης του. Δὲν ἀναπολεῖ τὰ παιδικὰ χρόνια καὶ τὰ ἱερὰ συναισθήματα; ἢ εὐθύνονται τὰ πολλὰ «γράμματα» γιὰ τὶς νέες ἰδέες; Σταυρὸς δὲν εἶνε τίποτε τὸ ἰδεολογικό· σημαίνει μό­νο «Ἰησοῦς Χριστὸς καὶ τοῦτος ἐ­σταυρωμένος», Λυτρω­τὴς καὶ Σωτήρας μας. Ἑορτάζουμε τὴν Ἀνάστασι, ἀλλὰ ὑπάρχει Ἀνάστασι χωρὶς Σταυρό; Ἐνῷ λοιπὸν ὁ ἐπίσκοπος θέλει νὰ καταπολεμήσῃ ἰδεολογίες, καὶ ὁ ἴδιος ἰδεολογεῖ. Ἡ ἐγκύκλιος μυρίζει ἐπιστημονισμό, ἀλλὰ μένει ξένη πρὸς τὸ κοι­νὸ αἴσθημα τοῦ ἀρθοδόξου λαοῦ.

Ἡ περίπτωσι, στοὺς λίγο παλαιοτέρους, θυμίζει τὴν ἐπὶ ἀρχιεπισκόπου Ἱε­ρωνύμου Α´ ἐπιχειρηθεῖσα κα­­τάρ­γησι τῶν τέμπλων κ.λπ..

_{Ἡ «σβέσις» τοῦ Ἁγίου Φωτὸς}

Ἄλλο καινοφανὲς τῶν ἐσχάτων και­ρῶν εἶνε ἡ ἀμφισβήτησις τῆς ἀχειροποιήτου ἁφῆς (=ἀνάμματος) στὸν πανάγιο Τάφο τῶν Ἰεροσολύμων τοῦ Ἁγίου Φω­τὸς κάθε χρόνο τὸ Μέγα Σάββατο. Ὁ πα­τριάρχης Εἰρηναῖος ὅμως εἶνε ἕνας ἀπὸ ἐκείνους ποὺ βεβαιώνουν τὸ θαῦμα (βλ. ἐδῶ σελ. 5).

_{Τὸ ὄντως σκάνδαλο}

Πᾶμε τώρα καὶ στὸ ἀκόμη πιὸ σοβαρό. Ὁ οἰκ. πατριάρχης κ. Βαρθολομαῖος χαρακτήρισε ὡς σκάνδαλο τὸν αὐτονόητα κεχωρι­σμέ­ν­ο ἑορτασμὸ τοῦ Πάσχα μεταξὺ ὀρ­θοδόξων καὶ παπικῶν. Μόνο ὁ ἴδιος «σκανδαλίζεται». Αὐτὸ δὲν ἀνέκυψε σήμερα. Ἡ αἰωνόβιος διαφορὰ συν­εορτασμοῦ εἶνε θεόθεν καὶ σκόπιμη· ὑ­πογραμμίζει τὴν διαφορὰ πίστεως καὶ ὁ­ρι­οθετεῖ τὴν ἀλήθεια τῆς Ἐκκλησίας ἀπὸ τὴν πλάνη τῆς αἰρέσεως. Δὲν εἶ­νε λοι­­πὸν σκάνδαλο ὁ μὴ συνεορτασμὸς μετα­ξὺ ὀρθοδόξων καὶ ἑτεροδόξων τῆς κινη­τῆς ἑορτῆς τοῦ Πάσχα· σκάνδαλο εἶνε ὁ μὴ συνε­ορτα­σμὸς τῆς ἀκινήτου ἑ­ορτῆς τῶν Χριστουγέννων (καὶ ὅλων τῶν λοι­πῶν ἀκινήτων ἑορτῶν τοῦ ἔ­τους), ὄχι δὲ μεταξὺ ὀρθοδόξων καὶ ἑτεροδόξων, ἀλ­λὰ μεταξὺ ὁμοδόξων· ἡμῶν δηλαδὴ τῶν ὀ­λίγων Ἑλληνοφώνων καὶ τοῦ πλήθους τῶν λοιπῶν ὀρθοδόξων (Ἁ­γι­ορειτῶν, Ἁγιοταφιτῶν, Σιναϊτῶν, Σλάβων κ.λπ.). Ἀ­πορεῖ κανεὶς πῶς ὁ

πατριάρχης μας αὐ­τὸ δὲν τὸ βλέπει. Εἶνε φανερὸ ὅτι δὲν θέλει νὰ τὸ δῇ. Πρόκειται γιὰ τὸ ἑ­ορ­το­λογικὸ σχίσμα ποὺ ἐπέφερε ἡ ἀλ­λαγὴ τοῦ ἡμερολογίου πρὸ ἑ­νὸς ἤδη αἰῶνος. Στὸ διάστημα αὐτὸ πολ­λὲς σώφρονες φωνὲς ἀκούστηκαν γιὰ τὴν ἀποκατάστασι τῆς ἑνότητος· γι᾽ αὐτὸ ἀκριβῶς ἦταν ἀπὸ τὰ πρὸς ἐ­πίλυσιν ὁρισθέντα ζητήματα στὴν ὀψέ­ποτε συγκληθησομένην Σύνοδο τῆς Ὀρθοδοξίας. Ἐπρόκειτο νὰ συζητηθῇ στὸ Κολυμβάρι τὸ 2016. Καὶ διεγράφη· δεῖγμα καὶ τοῦτο τοῦ τί Σύνοδος ἦταν ἐκείνη.

Ἐπὶ τοῦ ζητήματος αὐτοῦ σοβαρὰ εἶ­νε ὅσα γράφει ὁ κ. Γ. Παπαθανασόπουλος στὸ ἄρθρο του μὲ τίτλο «Πρῶτα ἡ ἑνότητα στὴν Ὀρθοδοξία». Ἐλ­λεί­ψει χώρου παραθέτουμε ἐδῶ μόνο τὰ ἀκόλουθα μικρὰ ἀποσπάσματα, καὶ γιὰ ὁ­λόκληρο τὸ κείμενό του παρα­πέμπου­με στὴν ἱστοσελίδα τῆς «Σπίθας». Γράφει λοιπὸν ὁ κ. Παπαθανασόπουλος μεταξὺ πολλῶν ἄλλων τὰ ἑξῆς.

«Ἡ εὐχή του (σ.σ.· ἐννοεῖ τοῦ οἰκ. πατριάρχου γιὰ κοινὸ ἑορτασμό) προκαλεῖ εὔλογη ἀπορία, ἀφοῦ ἐκφράστηκε σὲ περίοδο κατὰ τὴν ὁποία ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία, μετὰ ἀπὸ αἰῶνες, βιώνει βαθὺ σχίσμα στοὺς κόλπους Της. Τῆς εὐχῆς γιὰ κοινὸ ἑορτασμὸ τοῦ Πάσχα μὲ τοὺς ἑτεροδόξους θὰ ἔπρεπε νὰ προηγεῖται ἡ προσπάθεια γιὰ ἐπαναφορὰ τῆς ἑνότητας μεταξὺ τῶν ὁμοδόξων».

«Εἶναι ἐντυπωσιακὸ ποὺ ὁ Πατρι­άρχης κ. Βαρθολομαῖος θέλει νὰ προχωρήσει σὲ ἕνα κοσμοϊστορικὸ γεγο­νὸς (Σημ. οἱ Ὀρθόδοξοι ἑορτάζουμε τὸ Πάσχα μὲ τὸν συγκεκριμένο ὑπολογι­σμὸ ἐδῶ καὶ 1700 χρόνια) χωρὶς νὰ συγκαλέσει Πανορθόδοξη Σύνοδο, χω­ρὶς νὰ τὸ συζητήσει κἂν μὲ τοὺς Προκαθημένους τῶν ἄλλων Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν. Θὰ προχωρήσει μόνος; Μπορεῖ. Ἡ ἐνέργειά του θὰ ἔχει τὴ θερμὴ ὑποστήριξη τοῦ Βατικανοῦ, τοῦ ὑπὸ τὴν προτεσταν­τικὴ καθοδήγηση Παγκοσμίου Συμβουλίου Ἐκ­κλησιῶν καθὼς καὶ τῶν κυβερνήσεων τῶν ΗΠΑ καὶ τῶν συμμάχων τους».

«Στὴν Ἐκκλησία προκαλοῦνται παρακμιακὲς καταστάσεις ὅταν ἀναμιγνύεται στὴν πολιτικὴ καὶ ἐξυπηρετεῖ τὴ γεωπολιτικὴ τῶν ἰσχυρῶν τοῦ κόσμου τούτου».

«…ὑπάρχει σχίσμα στὴν Ὀρθοδοξία. Τοὺς σχισματικοὺς τῆς Οὐκρανίας ἔχουν ἀναγνωρίσει πλὴν τοῦ Φαναρίου, μόνο τὸ Ἑλλη­νορθόδοξο Πατριαρχεῖο Ἀλεξανδρείας καὶ οἱ ἑλληνικὲς Ἐκκλησίες Κύπρου καὶ Ἑλλάδος. Τὸ Πατριαρχεῖο τῆς Μόσχας ἔχει διακόψει τὴ μνημόνευση καὶ τὴν κοινωνία μὲ τὸ Φανάρι καὶ τὶς ἄλλες ἑλληνικὲς ἐκκλησίες».

«…προσθέτει ὁ Οὐκρανὸς ἀναλυτὴς τὸ τερατῶδες, πὼς οἱ διω­γμοὶ γιὰ λόγους θρησκευτικῆς συνειδήσεως “εἶναι καθαρὰ ἐσωτε­ρικὴ οὐκρανικὴ ὑπόθεση”! Ἡ ἄποψη θυμίζει καθε­στῶτα καὶ πρακτικὲς ποὺ ἡ ἀνθρωπότητα θέλει καὶ πρέπει νὰ ξεχάσει. Γιὰ τὴν κατάσταση αὐτὴ καὶ τοὺς διω­γμοὺς τῶν Ὀρθοδόξων χριστια­νῶν στὴν Οὐκρανία εἶναι λυπηρὸ ὅτι δὲν ἐξέφρασε οὔτε μία λέξη συμπαθείας ὁ Οἰκ. Πατριάρχης κ. Βαρθολομαῖος.

Καὶ καταλήγει ὁ ἀρθρογράφος κ. Γ. Παπαθανασόπουλος·

«Συζητήσεις καὶ κοινὴ προσευχὴ μὲ τοὺς Ρωμαιοκαθολικούς, ἀνταλλαγὲς ἀπόψεων μὲ τοὺς Προέδρους τῆς Γαλλίας Μακρὸν καὶ τῆς Οὐκρανίας Ζελένσκι, ἀλλὰ καμία συζήτηση τοῦ κ. Βαρθολομαίου μὲ τοὺς ὁμοδόξους Προκαθημένους γιὰ τὰ σοβαρὰ ἐκκλησια­στικὰ καὶ κοινωνικὰ ζητήματα ποὺ ἀντιμετωπίζουν οἱ Ὀρθόδοξοι Χριστιανοί. Ὑπάρχει ἕνα πάγωμα στὶς μεταξύ τους σχέσεις καὶ μία ἐμφανὴς ἔλλειψη κοινῆς, ἀδελφικῆς, πορείας… Αὐτὴ εἶναι ἡ σημερινὴ κατάσταση, σὲ ἐπίπεδο ἐκκλησιαστικῆς κορυφῆς, τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας».

Εὖγε, στὸν κληρικό!

Ὁ ἀρχιερατικὸς ἐπίτροπος Ἀμυνταίου – Φλωρίνης ἀρχιμανδρίτης Σε­βαστι­ανὸς Τοπάλης ἤλεγξε μὲ σοβα­ρὸ καὶ νηφάλιο λόγο τὸν ὑπουργὸ Ὑ­γείας Ἄδωνι Γεωργιάδη γιὰ τὴν θεσμοθέτησι ἀπὸ τὴν κυβέρνησί του τοῦ «γάμου» τῶν ΛΟΑΤΚΙ. Ὁ ὑ­πουρ­γὸς πῆγε στὸ Ἀμύνταιο καὶ τὸ βράδυ τῆς Παρασκευῆς τοῦ Ἀκαθίστου Ὕ­μνου, 19 Ἀπριλίου, ἐκκλησι­άστηκε στὸν καθεδρικὸ ναὸ τῶν Ἁγ. Κωνσταντίνου & Ἑλένης. Εἶχε μαζί του καὶ φωτογράφο, ὁ ὁποῖος τὸν ἀ­παθα­νάτισε μὲ τὸν τίτλο «στὸν Ἀ­κάθιστο Ὕμνο στὴν ἰδιαίτερη πατρίδα μου». Ὁ ἀρχιμανδρίτης π. Σεβα­στι­ανὸς εἶχε τὸ θάρρος νὰ πῇ ἀπὸ τοῦ βήματος στὸν ὑπουργό· «Τί ἦρ­θες νὰ κάνης στὴν ἐκ­­κλησία ἐσὺ ποὺ ψήφισες αὐτὸ τὸ βδέ­λυγμα, καὶ εἶσαι πλέον καὶ ὁ ἴδιος βδέ­λυγμα; Δὲν ντρέπεσαι;».

Το ποίμνιο ἐπιφήμησε τὸν κληρι­κὸ καὶ τὸν χειροκρότησε [Πηγή· διαδίκτυο. Ὑπάρχει σχετικὸ βίντεο].

_{Αἰωνία ἡ μνήμη τοῦ † πρωτοπρ.}

Βασιλείου Ἐ. Βολουδάκη

Λύπη στὸν ὀρθόδοξο λαὸ προκάλεσε ἡ ξαφνικὴ ἐκδημία τοῦ γνωστοῦ ἀ­γωνιστοῦ κληρικοῦ π. Βασιλείου Βολουδάκη, προϊσταμένου τοῦ ἱ. ναοῦ Ἁγ. Νικολάου Πευκακίων – Ἀθηνῶν. Τὸ ὅτι πρὸ ὀλίγων ἡμερῶν εἶχε προβλέψει τὸν ἀριθμὸ ἐκείνων ποὺ θὰ ψήφιζαν τὸν ἐπαίσχυντο νόμο (175), καὶ ἐπαλήθευσε, ἐμβάλλει σὲ πολλὲς σκέ­ψεις. Θέλησε ὁ Κύριος νὰ τὸν καλέσῃ πλησίον Του, καὶ ἐμεῖς τὸν στερηθήκαμε. Ἐκεῖνος ἂς ἀναπληρώσῃ τὸ κενό. Ἦταν καλὸς ἐργάτης τῆς Ἐκκλησίας, θαρραλέος, πολυτάλαντος, μεθοδικός, συνεπής, συστηματικός, μὲ σπάνιο χάρισμα ἐκφράσεως. Γόνος ἱε­ρατικῆς οἰκογενείας μὲ παράδοσι, πνευ­ματικὸ τέκνον καὶ συνεργὸς ἁγίων γερόντων (π. Σίμωνος Ἀρβανίτη, π. Ἐπιφανίου Θεοδωροπούλου π. Μάρκου Μανώλη).