Μνημόσυνο ὑπὲρ ἀναπαύσεως τῆς ψυχῆς τοῦ π. Αὐγουστίνου
Στὶς 28-8-2024, κατὰ τὴν ἐφετινὴ 14η ἐπέτειο ἀπὸ τῆς κοιμήσεως τοῦ ἱδρυτοῦ τῆς «Σπίθας» π. Αὐγουστίνου Καντιώτου, στὴν ἱ. μονὴ Ἁγ. Αὐγουστίνου Φλωρίνης, ὅπου ἀναπαύεται τὸ σκήνωμά του, ἔγινε ἀγρυπνία, θ. λειτουργία καὶ τελέσθηκε τὸ μνημόσυνο ὑπὲρ ἀναπαύσεως τῆς ψυχῆς του. Προέστη καὶ μίλησε γιὰ τὴ ζωὴ καὶ τὸ ἔργο του ὁ νέος μητροπολίτης Φλωρίνης σεβ. κ. Εἰρηναῖος καὶ ἐκ μέρους τῆς μονῆς στοὺς προσκυνητὰς προσεφέρθη ὡς εὐλογία ἔγχρωμο 4σέλιδο ἔντυπο ποὺ περιέχει μεγάλη ἑσπερινὴ ὁμιλία του μὲ θέμα «Ὁ διωγμὸς τῶν εὐσεβῶν». Τὸ ἔντυπο εἶνε διαθέσιμο ἀπὸ τὸ ἐν Φλωρίνῃ βιβλιοπωλεῖο γιὰ κάθε ἐνδιαφερόμενο.
Νέο ἐκκλησιαστικὸ ἔτος
Ἀπὸ τῆς 1ης Σεπτεμβρίου τὸ ἔλεος τοῦ Θεοῦ ἐπέτρεψε νὰ μποῦμε σὲ νέο ἐκκλησιαστικὸ καὶ κατηχητικὸ ἔτος. Κατήχησι βέβαια δὲν χρειάζονται μόνο τὰ παιδιὰ καὶ οἱ ἔφηβοι, ἀγόρια καὶ κορίτσια, γιὰ τὰ ὁποῖα λειτουργοῦν τὰ ἀνάλογα τμήματα τῶν κατηχητικῶν σχολείων· κατήχησι θέλουμε καὶ οἱ μεγάλοι, γυναῖκες καὶ ἄντρες, γιὰ νὰ μάθουμε τὴν πίστι μας. Μὴν ποῦμε τὸ γνωστὸ «Τὰ ξέρω τὰ ξέρω…»· κατήχησι χρειαζόμαστε ὅλοι.
Ἂς κλείσῃ πλέον ἡ ψυχοφθόρα τηλεόρασι ἢ ἡ ὀλέθρια περιήγησι στὸ διαδίκτυο ἢ τὰ χρονοβόρα «ἀλλόκοτα» παιχνίδια κ.τ.λ.. Νὰ βροῦμε μιὰ γαλήνια ὥρα, νὰ πιάσουμε μιὰ ἥσυχη γωνιά, κ᾽ ἐκεῖ ν᾽ ἀρχίσῃ ἡ μελέτη ἑνὸς πνευματικοῦ βιβλίου, κατ᾽ ἐξοχὴν δὲ τῆς Βίβλου. Νὰ μάθουμε νὰ προσευχώμαστε τακτικά. Νὰ τρέχουμε μὲ δίψα ὅπου γίνεται καθαρὴ διδαχή, ὅπου σπείρεται ὀρθοδόξως ὁ θεῖος λόγος. Καὶ νὰ γίνεται ἐφαρμογή.
Ν᾽ ἀρχίσῃ μιὰ καλὴ ἐργασία μέσα μας. Νὰ μάθουμε νὰ παρακολουθοῦμε τὸ νοῦ καὶ τὴν καρδιά μας. Νὰ βάλουμε φρουρὰ στὶς αἰσθήσεις μας. Νὰ κοσκινίζουμε τοὺς λογισμούς μας. Νὰ φτάσουμε νὰ συγχωροῦμε καὶ τὸν ἐχθρὸ καὶ νὰ προσευχώμαστε γι᾽ αὐτόν. Νὰ ἐλέγχουμε κάθε κίνησι τοῦ θυμοῦ καὶ τῆς ἐπιθυμίας. Νὰ ζητοῦμε πίστι, ἐλπίδα, ἀγάπη.
Δὲν εἶνε πιὰ καιρὸς γιὰ ἐλαφρότητες καὶ ἀστεῖα. Ἦρθαν τὰ δύσκολα.
Ὁ διεθνὴς ὁρίζων ζοφοῦται
Ἀκούγαμε γιὰ τὸν πόλεμο στὴν Οὐκρανία, γιὰ τὸν πόλεμο στὴ Γάζα. Ἄρχισαν δυστυχῶς καὶ οἱ ἐχθροπραξίες μεταξὺ Ἰρὰν καὶ Ἰσραήλ· καὶ ὁ φόβος γιὰ κλιμάκωσι τῆς κρίσεως συνέχει πιστοὺς καὶ ἀπίστους, εὐσεβεῖς καὶ ἀσεβεῖς. Οἱ ἐμπειρογνώμονες τῆς πολιτικῆς, οἱ γνῶσται τοῦ διεθνοῦς δικαίου, οἱ ἀναλυταὶ τῶν γαιοστρατηγικῶν κινήσεων ἐμφανίζονται ἰδιαιτέρως ἀνήσυχοι. «Ὁ Θεὸς νὰ βάλῃ τὸ χέρι του» λέει ὁ ἕνας, «Νὰ κάνουμε τὸ σταυρό μας» λέει ὁ ἄλλος. Διαπιστώνουν ἀπροθυμία τῶν ἐμπλεκομένων γιὰ συνδιαλλαγή, δὲν δέχονται συνετὲς προτάσεις γιὰ συνάντησι, συζήτησι, διαπραγμάτευσι, ἀναθεώρησι, συμβιβασμό. Ἡ εἰρήνη κρέμεται κυριολεκτικὰ ἀπὸ μιὰ κλωστή.
Ἀφοῦ αὐτὴ εἶνε ἡ διεθνὴς κατάστασι, ἐμεῖς τί νὰ κάνουμε; Καθένας μας ἂς καταφύγῃ σὲ προσευχή, σὲ αὐτοέλεγχο, σὲ μετάνοια. Μὴν ποῦμε, Ἂς ὄψωνται οἱ ἔνοχοι, ἂς πληρώσουν οἱ ἁμαρτωλοὶ γιὰ τὶς ἁμαρτίες τους… Ὄχι. Ὁ Χριστὸς σὲ ἀνάλογες περιπτώσεις εἶπε· Νομίζετε, ὅτι ἐκεῖνοι ποὺ ἀκοῦμε ἐκεῖ νὰ ταλαιπωροῦνται ἦταν οἱ πιὸ ἁμαρτωλοὶ ἀπ᾽ ὅλους; Ὄχι, σᾶς λέω, ἀλλ᾽ ἐὰν δὲν μετανοῆτε, ὅλοι ἔτσι θὰ χαθῆτε (βλ. Λουκ. 13,3-4). Εἴμαστε μέλη μιᾶς κοινωνίας. Ἡ κατὰ Θεὸν ζωή μας ἢ ἡ μακρὰν τοῦ Θεοῦ ἐκτροπή μας ἐπηρεάζουν τὸ σύνολο. Μὴ θεωρήσουμε τὸν ἑαυτό μας ἄσχετο καὶ ἀνεύθυνο γιὰ ὅσα δυσάρεστα μαθαίνουμε. Ὅλοι ἔχουμε μερίδιο εὐθύνης γιὰ ὅσα ἐξελίσσονται. Φταίω κ᾽ ἐγώ, ἂς ποῦμε· ἔλεος γιὰ ὅλους!
Θ᾽ ἀποφύγουμε τὸν πόλεμο;
«Ὑπὲρ τῆς εἰρήνης τοῦ σύμπαντος κόσμου» εὔχεται διαρκῶς ἡ Ἐκκλησία. Καὶ κάθε φυσιολογικὸς ἄνθρωπος ἀγαπᾷ καὶ ἐπιζητεῖ τὴν εἰρήνη. Ἡ ἔχθρα, τὸ μῖσος καὶ ὁ πόλεμος εἶνε ἀφύσικα· γεννῶνται ὑπὸ τὴν ἐπίδρασι τοῦ δαιμονικοῦ πνεύματος, τὸ ὁποῖο ἐξάπτει τὰ πάθη καὶ ὁπλίζει τὰ χέρια νὰ πλήξουν τὸν ἀδελφό. Τὴν κακὴ ἀρχὴ ἔκανε ὁ Κάιν· κι ἀπὸ τότε μέχρι σήμερα τὸ ἀδελφικὸ αἷμα στάζει στὸ χῶμα καὶ μολύνει τὴ γῆ. Ὀλέθριες οἱ συνέπειες κάθε πολέμου καὶ μάλιστα τῶν δύο παγκοσμίων ποὺ κατέγραψε ἡ Ἱστορία. Ἐν τούτοις ὁ ἄνθρωπος δὲν διδάσκεται, τὰ πάθηματά του δὲν ἔγιναν μάθημα. Κρίμα στὶς ἐπιστῆμες του, στὰ δημιουργήματα, στὶς ἐφευρέσεις καὶ στὶς κατακτήσεις· θὰ πέσουν στὸ καμίνι γιὰ νὰ λειώσουν; Σὰν βραδύνους μαθητὴς ὁ ἄνθρωπος ἑτοιμάζεται νὰ ξανακάνῃ τὸ ἴδιο λάθος, νὰ πέσῃ πάλι στὸν ἴδιο λάκκο; Μὰ τότε, ὅσο ἐξυπνότερος θέλει νὰ φαίνεται, τόσο βλακωδέστερος ἀποδεικνύεται, ἀφοῦ ἡ πεῖρα του εἶνε τώρα μεγαλύτερη.
Θὰ γλυτώσουμε τὸ σχίσμα;
Τὸ κακὸ εἶνε ὅτι καὶ ὁ ἐκκλησιαστικὸς χῶρος κινδυνεύει νὰ δεχθῇ ἕνα νέο σχίσμα. Στὴν πρόσφατη συνέλευσι τῶν ἱεραρχῶν στὸ Φανάρι ἐπιβεβαιώθηκε, ὅτι δυστυχῶς ὁ οἰκουμενικὸς πατριάρχης κ. Βαρθολομαῖος ἐμμένει στὸν στόχο του γιὰ κοινὸ ἑορτασμὸ τοῦ Πάσχα μὲ τοὺς αἱρετικοὺς τοῦ Βατικανοῦ. Δὲν κρύβονται πλέον οἱ βλέψεις γιὰ σύντομη καὶ πλήρη ἕνωσι μὲ τὸν πάπα. Μακάρι νὰ διαψευσθοῦμε, ἀλλὰ ὅ,τι ἔγινε πρὸ 100 ἐτῶν μὲ τὴν ἀλλαγὴ τοῦ ἡμερολογίου φοβούμεθα ὅτι θὰ ἐπαναληφθῇ τώρα μὲ τὶς ῥυθμίσεις γιὰ συνεορτασμὸ τοῦ Πάσχα. Στῶμεν καλῶς, στῶμεν μετὰ φόβου.