Ἀπὸ τὴν πολιορκία τῆς Μονῆς Ἐσφιγμένου
Θερμὴ ἂς εἶνε ἡ προσευχή μας γιὰ τοὺς ἀδερφούς μας Ὀρθοδόξους τῆς Συρίας
Ἐκπνέει τὸ 2024
Τὸ 2024 μᾶς ἀποχαιρετᾷ, οἱ ὧρες, τὰ λεπτὰ καὶ δευτερόλεπτά του ἐξαντλοῦνται, τελειώνουν, σβήνουν. Δὲν ἀπαλείφονται ὅμως τὰ πεπραγμένα μὲ τὶς συνέπειές τους. Ἔτσι τὸ 2024 θὰ συνεχίσῃ νὰ μᾶς ἀκολουθῇ· τ᾽ ἀποτελέσματα μένουν καὶ θὰ φανοῦν. Μένουν καί, ἐὰν μὲν εἶνε ἀγαθά, θὰ μᾶς εὐκολύνουν καὶ κατευοδώνουν στὴ συνέχεια τοῦ δρόμου μας· ἐὰν ὅμως εἶνε κακὰ κι αὐτὰ καὶ δὲν ἀναιρεθοῦν, θὰ γεννήσουν συνέπειες, οἱ συνέπειες θὰ συσσωρεύωνται προστιθέμενες σὲ βάρη προηγουμένων ἐτῶν, καὶ αὐτὰ θὰ ἐπιδροῦν, θ᾽ ἀποτελοῦν τροχοπέδη καὶ ἐμπόδιο. Ὅλα θὰ κριθοῦν ἐκ τῶν συνεπειῶν τους καὶ σὲ βάθος χρόνου.
Τὰ τελευταῖα 50 ἔτη, λόγῳ τοῦ ῥυθμοῦ τῶν γεγονότων, ἔχουν προκαλέσει καὶ ἀφήσει τόση ἐπίδρασι ὅση δὲν ἄφησαν αἰῶνες ποὺ προηγήθηκαν.
Ὄχι ὅμως μόνο οἱ αἰῶνες καὶ τὰ ἔτη· ἀκόμη καὶ μία ἡμέρα καὶ μία στιγμὴ μποροῦν νὰ ἐπηρεάσουν καταλυτικὰ τὸ μέλλον, τὸ ἐγκόσμιο ἀλλὰ καὶ τὸ ὑπερκόσμιο.
Ἡ ἐπιρροὴ λοιπὸν εἶνε εἴτε θετικὴ εἴτε ἀρνητική, ἀγαθὴ ἢ κακή. Μακάρι οἱ κακὲς συνέπειες νὰ ἀναιρεθοῦν τώρα, νὰ σταματήσουν ἐδῶ καὶ νὰ μὴ διαιωνισθοῦν.
Πῶς μπορεῖ νὰ γίνῃ αὐτό; Πρὸς τὸν σκοπὸ αὐτὸν καὶ μέσα στὴ φιλάνθρωπη πρόνοια τοῦ Χριστοῦ, ἕνα πρᾶγμα μπορεῖ νὰ συμβάλῃ· ἡ ἔμπρακτη μετάνοια καὶ ἀπόφασι γιὰ μία ῥιζικὴ ἐπανόρθωσι.
Νέο πολιτικὸ ἔτος 2025
Οἱ πανηγυρισμοὶ καὶ τὰ πανάκριβα –σὲ καιροὺς ἐπιτεινομένης οἰκονομικῆς κρίσεως– βεγγαλικά, ποὺ γίνονται καπνὸς μέσα σὲ ἐλάχιστο χρόνο, στὰ πρῶτα λεπτὰ τῆς εἰσόδου στὸ νέο ἔτος, ἐντυπωσιάζουν καὶ ἐξαπατοῦν ὅτι κατακτοῦμε κάτι νέο ποὺ θὰ μᾶς κάνῃ εὐτυχεῖς. Αὐτὸ ἐκφράζουν οἱ εὐχές, ποὺ ὅλοι τότε ἀνταλλάσσουμε, ἀπὸ τοὺς πρώτους ἄρχοντες μέχρι τὸν τελευταῖο πολίτη. Εὐχόμαστε, γιατὶ παρὰ τοὺς πανηγυρισμοὺς καὶ τὰ φῶτα δὲν εἶνε καθόλου δεδομένο ὅτι κατὰ τὴ διάρκεια τοῦ νέου ἔτους μᾶς περιμένουν μόνο εὐχάριστες ἡμέρες καὶ ὧρες.
Γι᾽ αὐτὸ ἕνας πιστὸς δὲν ἀρκεῖται στὶς εὐχὲς αὐτές, ἀλλὰ προχωρεῖ σὲ κάτι πιὸ οὐσιαστικό. Καταφεύγει σὲ προσευχὴ πρὸς ἐκεῖνον ποὺ εἶνε «ὁ καιροὺς καὶ χρόνους ἐν τῇ ἰδίᾳ ἐξουσίᾳ θέμενος», ἐκεῖνον ποὺ ἐξουσιάζει τὴ ζωὴ καὶ τὸ θάνατο, τὸν κυρίαρχο τοῦ χρόνου καὶ στὶς τρεῖς του διαστάσεις, παρελθὸν – παρόν – μέλλον. Προτιμᾷ νὰ ζῇ τὶς πρῶτες στιγμὲς καὶ ὧρες τοῦ νέου ἔτους ὄχι μὲ ξενύχτι σὲ κάποιο τυχερὸ παιχνίδι, ἀλλὰ σὲ μία ἱερὰ ἀγρυπνία. Ἐκεῖ καὶ μάλιστα μέσα στὴν θεία λειτουργία προσεύχεται μαζὶ μὲ ὅλους τοὺς ἀδελφούς του στὸν Κύριο· «Σοὶ παρακατατιθέμεθα τὴν ζωὴν ἡμῶν ἅπασαν καὶ τὴν ἐλπίδα Δέσποτα φιλάνθρωπε…».
Ἀλλαγὴ ἡγεσίας στὴ Δύσι
Ὑπὸ τὸ πρῖσμα αὐτὸ ἂς βλέπουμε τὰ πάντα, ἀπὸ τὶς λεπτομέρειες τῆς προσωπικῆς μας ζωῆς μέχρι καὶ τὰ γενικὰ καὶ κεφαλαιώδη γεγονότα τῆς δημοσίας ζωῆς καὶ τῶν διεθνῶν ἐξελίξεων. Ἕνα τέτοιο γεγονὸς εἶνε βέβαια αὐτὲς τὶς ἡμέρες καὶ ἡ πρόσφατη ἀλλαγὴ ἡγεσίας στὶς Η.Π.Α., ποὺ ἄρχισε ἤδη ν᾽ ἀγγίζῃ τὴ ζωὴ καὶ τῆς μικρῆς χώρας μας.
Πολλοὶ νομίζουν, ὅτι ὁ Ντόναλντ Τρὰμπ θὰ φέρῃ σημαντικὲς ἀλλαγὲς στὴ ζωὴ τοῦ κόσμου καὶ ἀφήνουν τὸν ἑαυτό τους νὰ βαυκαλίζεται.
Ἡ ἁγία Γραφὴ συνιστᾷ θεοπνεύστως· «Μὴ πεποίθατε ἐπ᾽ ἄρχοντας, ἐπὶ υἱοὺς ἀνθρώπων οἷς οὐκ ἔστι σωτηρία». Καὶ ὁ θυμόσοφος λαὸς συμβουλεύει· «Ὅπου ἀκοῦς πολλὰ κεράσια, νὰ κρατᾷς μικρὸ καλάθι».
Συγκράτησι – προσγείωσι
Μία νηφαλιώτερη ἐκτίμησι διατυπώνει ἀπὸ τὴν Ἀθήνα ὁ πιστὸς δικηγόρος κ. Δημ. Δασκαλάκης, ὁ ὁποῖος καὶ σὲ ἄλλα ζητήματα ἄρθρωσε κατωχυρωμένο λόγο. Ἐδῶ ἐντὸς πλαισίου παρατίθεται ἡ ἀρχὴ καὶ τὸ τέλος τῆς σχετικῆς ἀναλύσεώς του. Ἀξίζει πάντως νὰ μελετηθῇ καὶ τὸ πλῆρες κείμενο στὴν ἱστοσελίδα· xristianikispitha.gr/, xrspitha.gr.
Ἡ κατάστασι στὸ Ἅγιο Ὄρος
Οἱ πολιτικὲς ἀναλύσεις ἐνδιαφέρουν ἀσφαλῶς καὶ τοὺς πιστούς. Κέντρο ὅμως ὅλων ὅσα συμβαίνουν εἶνε –μὴν τὸ λησμονοῦμε– ἡ ἀναμενομένη σύγκρουσις Χριστοῦ – ἀντιχρίστου. Ἑπομένως ἐμᾶς ἐνδιαφέρει κυρίως ἡ ἐκκλησιαστικὴ κατάστασι καὶ ἡ στάσι τῶν πνευματικῶν μας ἡγητόρων.
Πληροφορούμεθα π.χ. ὅτι τὸ Ἅγ. Ὄρος ἔχει πλέον στρατιωτικὴ διοίκησι μὲ πλῆθος ἀστυνομικῶν, ὅτι οἱ ἔγκλειστοι στὴν ἱ. μονὴ Ἐσφιγμένου δὲν μποροῦν οὔτε τὶς ἐλιὲς ἀπὸ τὰ κτήματά τους νὰ συλλέξουν, στεροῦνται τροφῆς, φαρμάκων, καὶ κινδυνεύει ἡ ζωή τους.
Ἀνεξαρτήτως τοῦ ἂν συμφωνοῦμε ἢ διαφωνοῦμε μὲ τὴν ἐκκλησιολογική τους τοποθέτησι, δὲν ἐπιτρέπεται νὰ τίθεται σὲ κίνδυνο ἡ ζωὴ τόσων γερόντων μοναχῶν. Τέτοια πράγματα συνέβαιναν μόνο ἐπὶ λατινοκρατίας.
Μὴ πεποίθατε ἐπ᾽ ἄρχοντας!
Πόσο ἀπατώμαστε κάθε φορὰ ποὺ στηρίζουμε τὴν πεποίθησί μας στοὺς ἄρχοντες καὶ ὄχι στὸν ἀληθινὸ Ἄρχοντα τοῦ Σύμπαντος, τὸν Θεό.
Ἡ Γερμανίδα πρ. καγκελλάριος Μέρκελ κυκλοφόρησε βιβλίο μὲ τὶς πολιτικὲς ἀναμνήσεις της. Ἐκεῖ γράφει τὰ ἑξῆς· «Ὁ Τσίπρας μοῦ ἐξήγησε πὼς ἦταν σημαντικὸ νὰ δείξει στοὺς πολίτες μὲ ἕναν πειστικὸ τρόπο ὅτι ἡ νέα κυβέρνηση εἶχε ἐξαντλήσει κάθε περιθώριο προκειμένου νὰ ἀπαλλαγεῖ ἀπὸ τὴ μισητὴ τρόϊκα» (Ἀγγέλα Μέρκελ, «Ἐλευθερία», Ἔκδ. Μεταίχμιο, σελ. 457 ἀπὸ exapsalmos. gr).
Ὅλη ἡ πολιτική μας ἔχει καταντήσει ἕνα ἁπλὸ show, μία ἐπίδειξι μὲ κενὸ περιεχόμενο…
Ἡ ἐκκοσμίκευσι
μέσῳ τῆς μουσικῆς
Τὰ τελευταῖα χρόνια ἡ σύγχρονη μουσικὴ φαίνεται νὰ παρελαύνει συχνότερα στὸ χῶρο τῆς Ἐκκλησίας. Φιλανθρωπικὲς συναυλίες μητροπόλεων μὲ διάσημους τραγουδιστὲς ἔστω καὶ ἀμφιβαλλομένου ἤθους, παρουσιάσεις σὲ ἐνοριακὰ ἀρχονταρίκια ἐρωτικῶν τραγουδιῶν ἀπὸ τὰ ρεμπέτικα κ.ἄ., ἀκόμη καὶ ἐμφανίσεις ἐπισκόπων νὰ τραγουδοῦν ἀπὸ τὸ πάλκο μαζὶ μὲ τοὺς καλλιτέχνες, νὰ χτυποῦν παλαμάκια σὲ ἱερεῖς ποὺ χορεύουν, ἐνῶ δὲν ἔλειψαν καὶ περιπτώσεις ποὺ ἔγιναν συναυλίες κλασσικῆς μουσικῆς μέσα σὲ ἱεροὺς ναούς (orthodoxostypos.gr).
Χάνεται ἔτσι ἡ ἱερότητα τοῦ χώρου καὶ τῆς Ἐκκλησίας γενικότερα. Σκοπὸς τῆς Ἐκκλησίας κατὰ τὴν Ἁγία Γραφὴ καὶ τοὺς πατέρες δὲν εἶνε ἁπλῶς νὰ γεμίσουν οἱ ἐκκλησίες, ἀλλὰ νὰ σωθοῦν οἱ ἄνθρωποι.
Τί νὰ τὸ κάνω τὸ πλῆθος, ρωτᾷ ὁ ἱερὸς Χρυσόστομος. Μακάρι βέβαια, ὅλοι νὰ σωθοῦν. Ἀλλὰ ἕνα πλῆθος ποὺ δὲν ἀγωνίζεται γιὰ τὴ σωτηρία του εἶνε ἄχρηστο, «ἄναλον ἅλας» (Μᾶρκ. 9,50).
Εὐλογημένη ἀνυπακοὴ
Kάποτε ὁ τότε μητροπολίτης Χαλκίδος (1968-1974) μακ. Νικόλαος Σελέντης ἐπιχείρησε μέσα στὸ πνεῦμα τῆς ἐποχῆς του νὰ βγάλῃ τὰ τέμπλα ἀπὸ τοὺς ναούς. Μεταξὺ ἄλλων ἐπιχείρησε νὰ κάνῃ κάτι τέτοιο καὶ στὴν Ἱ. Μονὴ Ὁσ. Δαυῒδ Εὐβοίας. Ἀλλὰ ἐκεῖ βρῆκε ἀντιμέτωπο τὸν ὅσιο Ἰάκωβο. Ὁ ὅσιος Γέροντας ποὺ ἀσκοῦσε τὴν ὑπακοὴ μὲ μεγάλη αὐταπάρνησι ἀρνήθηκε νὰ ἐφαρμόσῃ τὴν ἐντολὴ τοῦ Μητροπολίτου, διότι προφανῶς θεωροῦσε ὅτι ἔπληττε καίρια τὴν ὀρθόδοξη λατρεία.
Τί θὰ ἔλεγε σήμερα ὁ ἅγιος, ποὺ ἔχυσε ποταμοὺς δακρύων μπροστὰ στὸν ἐσταυρωμένο τῆς Ἁγίας Τραπέζης, ἐὰν τοῦ ἔλεγε ὁ Μητροπολίτης του νὰ τὸν βγάλῃ ἀπὸ ἐκεῖ;