σχόλιο μητροπ. Ζαπορόζιε κ. Λουκᾶ
«Πράγματι, ἂν ὁ Θεὸς θέλει νὰ τιμωρήσει, πρῶτα ἀπ᾽ ὅλα ἀφαιρεῖ τὸ νοῦ».
Αὐτὰ τὰ τελευταῖα λόγια σὲ ἕνα ἀπὸ τὰ ἔργα τοῦ ποιητῆ Νικολάϊ Γκόγκολ, μπορεῖ νὰ ἀφοροῦν σήμερα ὁρισμένους Ἱεράρχες τῆς Ἀνατολικῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας.
«Νὰ στερηθεῖ ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία τῆς Ρωσίας τὴν χάρη τῶν Ἱερῶν Μυστηρίων καὶ νὰ ἀνακληθεῖ τὸ αὐτοκέφαλό της», ἀκοῦμε σήμερα τὶς ἐκκλήσεις ἐκείνων ποὺ αὐτοβούλως ἀποσπάστηκαν ἀπὸ τὸν Χριστό.
Εἶναι σὰν νὰ προσπαθοῦν νὰ μᾶς στερήσουν τὸ δικαίωμα νὰ ἀποκαλούμαστε ἄνθρωποι, ἀνακαλώντας τὸ πιστοποιητικὸ γέννησής μας.
Δυστυχῶς, στὴν παραφροσύνη τους, οἱ ἐν λόγῳ ποιμένες προδίδουν στὴν πραγματικότητα τὴ δική τους ἀρρώστια.
Ἀναγνωρίζοντας τοὺς Οὐκρανοὺς σχισματικοὺς καὶ προσπαθώντας μὲ τὴ βοήθεια πολιτικῶν νὰ σφετεριστοῦν τὴν πνευματικὴ ἐξουσία στὰ ἐδάφη μιᾶς ἄλλης Τοπικῆς Ἐκκλησίας μέσῳ αὐθαίρετης παραβίασης τῶν Ἱερῶν Κανόνων, στερήθηκαν στὴν πραγματικότητα τόσο τὴ Θεία Χάρη ὅσο καί, γενικῶς, τὸ δικαίωμα νὰ ἀποκαλοῦνται Ἐκκλησία τοῦ Θεοῦ.
Αὐτὸς ποὺ λειτουργεῖ καὶ κοινωνεῖ μὲ σχισματικοὺς καὶ αἱρετικούς, γίνεται ὁ ἴδιος σχισματικὸς καὶ αἱρετικός.
Καὶ τώρα, οἱ ἄνθρωποι αὐτοὶ ἀποφάσισαν νὰ «γίνουν θεοὶ» καὶ νὰ ἀποφασίζουν αὐτοβούλως σὲ ποιόν νὰ δώσουν Θεία Χάρη καὶ σὲ ποιόν ὄχι, ποιόν νὰ ἀναγνωρίσουν ὡς Ἐκκλησία καὶ ποιόν νὰ ἀπορρίψουν.
Δὲν ἀντιλαμβάνονται κἂν ὅτι ἡ μόνη συνέπεια τοῦ ἴδιου τοῦ ποιμνίου τους νὰ ζητᾶ τὸ ὠμόφορο τῆς κανονικῆς Ἐκκλησίας, εἶναι ὅτι οἱ ἴδιοι πρόδωσαν τὸν Χριστὸ καὶ Τὸν σταύρωσαν γιὰ χάρη τῶν ἐθνικιστικῶν καὶ παπικῶν τους φιλοδοξιῶν.
Ὅταν μὲ τὸν Πατριάρχη Θεόδωρο συλλειτουργούσαμε κάποτε στὴν Ἑλλάδα, μοῦ ἀνέφερε: «Αὐτὸ ποὺ ἀποκόπηκε ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία δὲν μπορεῖ νὰ θεωρεῖται Ἐκκλησία καὶ πρέπει νὰ ἐπιστρέψει στὴν Ἐκκλησία».
Θέλω τώρα νὰ θυμίσω αὐτὰ τὰ λόγια τόσο στὸν ἴδιο, ὅσο καὶ σὲ ὅλους ἐκείνους ποὺ συλλειτουργοῦσαν μὲ τὸν Σεργκέϊ (Ἐπιφάνιο) Ντουμένκο – ἕναν ἄνθρωπο ποὺ ντύθηκε μὲ ἱερατικὰ ἄμφια ἀπὸ τὸν ἀναθεματισμένο Μιχαὴλ Ντενισένκο.
Παρόμοιοι «καρνάβαλοι» ἐξέλεξαν τὸν Σεργκέϊ Ντουμένκο, ἐπὶ κεφαλῆς μιᾶς πολιτικοθρησκευτικῆς ὀργάνωσης.
Καὶ τώρα, ἀναγνωρίζοντας αὐτὴν τὴν ἐγκληματικὴ ὀργάνωση ὡς «ἐκκλησία» καὶ «συλλειτουργώντας» μαζί τους, μὲ ποιό δικαίωμα ἡ ὁμάδα αὐτὴ ποὺ ἀποσπάστηκε ἀπὸ τὴν ἑνότητα τοῦ Χριστοῦ μιλάει γιὰ Θεία Χάρη;
Τὰ μόνα λόγια ποὺ εἴμαστε πρόθυμοι νὰ ἀκούσουμε ἀπὸ αὐτούς, εἶναι τὰ λόγια τῆς μετάνοιάς τους.
[πηγή: https://www.romfea.gr]