Ἁγιογραφικὴ καὶ Ἁγιοπατερικὴ προσέγγιση
Μὲ μεγάλη ἀνησυχία καὶ θλίψη παρακολουθοῦμε τὸν τελευταῖο καιρὸ μιὰ καταιγιστικὴ ἐπέλαση τοῦ πάθους τῆς ὁμοφυλοφιλίας σὲ παγκόσμιο ἐπίπεδο. Συγχρόνως ὅμως διαπιστώνουμε μιὰ ἀπρόσμενη συμπάθεια πρὸς αὐτὴν καὶ μιὰ προκλητικὴ ἀποδοχὴ ἀπὸ κυβερνήσεις κρατῶν, ἐπιχειρώντας νὰ τὴν καθιερώσουν σὰν φυσικὴ ἐπιλογή.
Σύμφωνα μὲ τὴ χριστιανικὴ διδασκαλία, ὁ Θεὸς δημιούργησε «ἄρσεν καὶ θῆλυ» (Ματθ. 19,3-12) καὶ σ᾽ αὐτοὺς μόνο ἔδωσε τὴν εὐλογία τοῦ γάμου μὲ καρπὸ τὴν τεκνογονία. Εἶναι εὐνόητο λοιπόν, ὅτι γιὰ τὴν Ἐκκλησία μας τρίτο φῦλο, transexual ἢ κάτι ἄλλο, ἐκτὸς τοῦ ἄνδρα καὶ τῆς γυναίκας, δὲν ὑπάρχει. Οἱ συζυγικὲς σχέσεις ἀνδρὸς καὶ γυναικὸς υἱοθετοῦνται ἀπὸ τὸν Θεὸ ὡς οἱ μόνες κατὰ φύση ἀνθρώπινες σχέσεις. Κάθε ἄλλη σχέση, ἀποτελεῖ παρὰ φύση κατάσταση, ἕνα εἶδος σεξουαλικῆς διαστροφῆς.
Τὴν τέλεια ἀποστροφή Του στὴ διαστροφὴ αὐτή, ἐκδηλώνει ὁ Θεὸς γιὰ πρώτη φορὰ στοὺς κατοίκους τῶν Σοδόμων καὶ Γομόρρων τοὺς ὁποίους καὶ ἐξολοθρεύει ρίχνοντας ἀπὸ τὸν οὐρανὸ φωτιὰ καὶ θειάφι, σύμφωνα μὲ τὴ διήγηση τῆς Γένεσης (κεφ. 19). Οἱ Ἅγιοι Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας (Ἀπόστολος Παῦλος, Ἅγιος Ἰωάννης Χρυσόστομος, Ἅγιος Γρηγόριος Νύσσης, Ἅγιος Κύριλλος Ἀλεξανδρείας κ.ἄ.), ἀκολουθοῦντες τὴ διδασκαλία τῆς Ἁγίας Γραφῆς, χαρακτηρίζουν τὴ διαστροφὴ αὐτὴ ἁμάρτημα καὶ πάθος. Ὁμόφωνα τὸ στηλιτεύουν, σεβόμενοι ὅμως τὸ ἀνθρώπινο πρόσωπο, σύμφωνα μὲ τὸ ὀρθόδοξο πνεῦμα. Ὁ ἱερὸς Χρυσόστομος, θεωρεῖ τὴν ὁμοφυλοφιλία «μανίαν», δηλαδὴ «τρέλλα», «ἄτιμον πάθος», «παρὰ φύσιν». Κατὰ τὸν ἴδιο πατέρα, ἀκόμη καὶ τὰ ἄγρια ζῶα δὲν ξεπερνοῦν τὰ ἑτεροφυλικὰ ἐρωτικὰ ὅρια. Ὁ Ἀπόστολος Παῦλος λέει ὅτι, στὸ πάθος αὐτό, δὲν ὑπάρχει ἀληθινός, φυσικὸς ἔρωτας ἀλλὰ μιὰ ἐπιθυμία ἄλογη, ἀλλόκοτη, ποὺ κατακαίει. Ὁ δὲ Μέγας Βασίλειος συγκαταριθμεῖ τοὺς ὁμοφυλόφιλους μὲ τοὺς κτηνοβάτες, φονεῖς, φαρμακούς, μοιχοὺς καὶ εἰδωλολάτρες.
Τὸ τραγικὸ εἶναι, ὅτι ὅλοι οἱ διαπράττοντες σαρκικὰ ἁμαρτήματα, συμπεριλαμβανομένων καὶ τῶν ὁμοφυλοφίλων, ἀναζητοῦν τὴν ἀγάπη σὲ λάθος κατεύθυνση καὶ ὄχι στὸν Χριστό, ποὺ ὁ Ἴδιος εἶναι Ἀγάπη καὶ ποὺ γι᾽ αὐτὴν τὴν ἀγάπη σταυρώθηκε!!!
Ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία ὡστόσο, δὲν φέρεται οὔτε ρατσιστικά, οὔτε ὁμοφοβικὰ ἀπέναντι στοὺς ὁμοφυλόφιλους. Ἀντίθετα, θὰ μπορούσαμε νὰ ποῦμε, ὅτι ἡ ἴδια ἡ Ἐκκλησία δέχεται ρατσισμό, ὅταν ὑπάρχουν σὲ ὁρισμένες περιπτώσεις ἄνθρωποι ποὺ πολεμοῦν τὰ μέλη της. Ἐπίσης νὰ γνωρίζουμε ὅτι, ὅταν ἡ Ἐκκλησία χαρακτηρίζει μιὰ πράξη ἢ μιὰ στάση ζωῆς σὰν ἁμαρτία καὶ πάθος, δὲν τὸ κάνει γιὰ νὰ καταδικάσει τὸν ἄνθρωπο –ἄλλωστε ὁ Χριστὸς θυσιάστηκε καὶ σταυρώθηκε γιὰ τὸν ἄνθρωπο–, ἀλλὰ γιὰ νὰ τὸν καλέσει νὰ ἀπελευθερωθεῖ ἀπὸ αὐτὸ καὶ νὰ προστατεύσει τὸν ἑαυτό του ἀπὸ τὶς ὀλέθριες συνέπειες ποὺ μὲ βεβαιότητα θὰ τοῦ προκαλέσουν οἱ πράξεις καὶ οἱ ἐπιλογές του. Ἡ ποιμαντικὴ τῆς Ἐκκλησίας μας εἶναι: «ἀνάπαυσε τὸν ἀδερφό σου καὶ ἔπειτα νουθέτησε αὐτόν». Δηλαδή, πρῶτα τὸν ξεκουράζεις τὸν ἄλλον, τὸν ἀγκαλιάζεις, καὶ μετὰ τὸν νουθετεῖς, κατὰ τὸν Ἀββᾶ Ἰσαάκ. Ὁ ὁμοφυλόφιλος συνεπῶς, δὲν ἀπορρίπτεται σὰν πρόσωπο. Προειδοποιεῖται ὅμως μὲ σεβασμὸ καὶ ἀγάπη ὅτι οἱ ἐπιλογές του τὸν ἀπομακρύνουν ἀπὸ τὴν ἀληθινὴ χαρὰ τοῦ Χριστοῦ.
Στὶς μέρες μας ζοῦμε ἕναν σοδομιτισμό, γιὰ τὸν ὁποῖον δὲν μιλᾶ κανείς. Τὰ μέσα μαζικῆς πληροφόρησης ἀκολουθοῦν τὴν ἴδια τακτική. Τὸ βλάσφημο, βδελυρὸ καὶ παρὰ φύση πάθος τῆς ὁμοφυλοφιλίας, τὸ προβάλλουν σὰν φυσιολογικό. Ἔπαψαν πλέον νὰ τὸ χαρακτηρίζουν σὰν σεξουαλικὴ διαστροφὴ καὶ τὸ ὀνομάζουν «διαφορετικότητα». Λυπούμαστε ἀφάνταστα γιατὶ βλέπουμε αὐτὴν τὴ «διαφορετικότητα» νὰ γίνεται πλέον θεσμός. Ὁ θεσμὸς τοῦ γάμου ἔχει διασυρθεῖ, οἱ ἐλεύθερες καὶ ἐφήμερες ὁμοφυλοφιλικὲς σεξουαλικὲς σχέσεις διαφημίζονται ἀπὸ τὰ μέσα πληροφόρησης σὲ βαθμὸ πλύσης ἐγκεφάλου. Προβάλλονται καὶ προβάλλονται καὶ ξαναπροβάλλονται. Οἱ σύζυγοι τείνουν νὰ ὑποκατασταθοῦν μὲ «συντρόφους» καὶ ἡ εὐλογημένη συζυγία μὲ «συντροφικότητα». Ἡ ἐπέκταση τοῦ «συμφώνου συμβίωσης» καὶ στὰ ὁμόφυλα ζευγάρια, συνιστᾶ ἕνα βῆμα παραπέρα στὴν ἀλλοτρίωση τοῦ ἀνθρώπινου προσώπου καὶ τῆς ἀνθρώπινης κοινωνίας ποὺ μοιάζει ὅλο καὶ περισσότερο μὲ τὰ βιβλικὰ Σόδομα. Μπροστὰ σὲ ὅλον αὐτὸν τὸν ἠθικὸ ἀποπροσανατολισμὸ τῆς κοινωνίας μας, τηροῦμε ὅλοι «σιγὴν ἰχθύος». Στὴ συνεχῆ προβολὴ αὐτοῦ τοῦ πάθους, δὲν προβάλλουμε καμία ἀντίσταση. Δὲν ἔχουμε ἀντιληφθεῖ ἴσως ὅτι σὲ ὅλους μας ἀναλογεῖ μερίδιο εὐθύνης. Ἀλήθεια, ποῦ ὁδεύουμε; Μήπως κατρακυλοῦμε;
Ὑπὸ τὶς παροῦσες συνθῆκες τῆς ἠθικῆς καὶ πνευματικῆς σύγχυσης, καθὼς καὶ τῆς ἐνορχηστρωμένης παραπληροφόρησης ποὺ κυριαρχοῦν γύρω μας: Κάνουμε ἔκκληση πρὸς τοὺς ἁρμόδιους φορεῖς καὶ πάσης φύσεως παράγοντες, νὰ πάψουν νὰ ἐνθαρρύνουν τοὺς ὁμοφυλόφιλους στὸ νὰ θεωροῦν τὸ πάθος τους σὰν μιὰ φυσιολογικὴ «διαφορετικότητα»· καὶ πολὺ περισσότερο νὰ καυχῶνται γι᾽ αὐτὴν τὴ «διαφορετικότητά» τους μὲ διοργανώσεις, φεστιβὰλ καὶ παρελάσεις. Ὅλα αὐτὰ ἐπηρεάζουν θανάσιμα τὸν ψυχοσωματικὸ κόσμο τῶν νέων, τῶν ἐφήβων καὶ τῶν μικρῶν παιδιῶν ποὺ τοὺς θεωροῦν ὅλους αὐτοὺς σὰν τὰ ἰδανικὰ πρότυπα. Παρακαλοῦμε τὸ ἑλληνικὸ κράτος, τοῦ ὁποίου εἴμαστε Ἕλληνες πολῖτες, νὰ συμπεριφερθεῖ συνετὰ καὶ νὰ προστατεύσει τὸν ἄνθρωπο καὶ τὴν οἰκογένεια, λαμβάνοντας πραγματικὰ μέτρα γιὰ τὴν προάσπισή τους καὶ ὄχι νὰ τὰ ὑπονομεύει. Ἰδιαίτερα, ἡ θεσμοθέτηση τῆς υἱοθεσίας παιδιῶν ἀπὸ ὁμόφυλα ζευγάρια, μὲ θλίψη ἐπισημαίνουμε ὅτι θὰ δυναμιτίσει τὴν ψυχικὴ ἰσορροπία ἀνυπεράσπιστων ὑπάρξεων. Ἐκφράζουμε τὴν ἔντονη ἀντίδρασή μας σὲ ὅλα τὰ παραπάνω.
Ἐπὶ τέλους νὰ μπεῖ φρένο σ᾽ αὐτὸν τὸν κατήφορο. Σὲ ποιό κατάντημα ἔπεσε ἡ πατρίδα μας!! Δὲν ἀποδέχεται ὁ Θεὸς τὸ πάθος τῆς ὁμοφυλοφιλίας, δὲν τὸ ἀποδεχόμαστε καὶ ᾽μεῖς. Στιγματίζουμε τὸ πάθος, ἀλλὰ ὄχι τὰ πρόσωπα. Κανείς δὲν ἔχει τὸ δικαίωμα νὰ λιθοβολήσει κανέναν. Ὅλοι αὐτοὶ οἱ ἀδερφοί μας ποὺ πλήττονται ἀπὸ αὐτὸ τὸ πάθος, ἂς πάρουν τὴν γενναία ἀπόφαση νὰ ἀγωνιστοῦν μὲ ὅλες τους τὶς δυνάμεις. Νὰ ἀποδεχτοῦν τὶς ὁμοφυλοφιλικές τους ἐπιθυμίες σὰν τὸν σταυρό τους, καὶ μὲ τὰ πνευματικὰ ὅπλα ποὺ τοὺς προσφέρει ἡ Ἐκκλησία, νὰ ἀποτινάξουν τὸ πάθος ἀπὸ πάνω τους. Βέβαια, δὲν εἶναι εὔκολο νὰ ξεριζωθεῖ ἕνα πάθος. Ἀπαιτεῖται αἱματηρὸς καὶ ἔμπονος ἀγώνας. Εἶναι ἀδύνατον ὁ ἄνθρωπος μὲ τὶς δικές του δυνάμεις νὰ ξεριζώσει κάποιο πάθος. Αὐτὸ εἶναι ἔργο μόνο τῆς Θείας Χάριτος, ἐφόσον βέβαια ὁ ἄνθρωπος θέλει καὶ ἐπιθυμεῖ νὰ ἀγωνιστεῖ.
Ἂς μὴν ξεχνᾶμε ὅτι, μέσα στὴν Ἐκκλησία μας, ἔχουμε παραδείγματα ἀνθρώπων πού, πρὶν γνωρίσουν τὸν Χριστό, εἶχαν ἔκλυτο βίο, ἀκόμη καὶ ὁμοφυλοφιλικὲς σχέσεις, ἀλλὰ μὲ τὸν ἀγῶνα τους καὶ τὴ μετοχή τους στὴ σωστικὴ χάρη τῶν ἱερῶν Μυστηρίων, ἔφτασαν στὸν ἁγιασμὸ καὶ στὴ θέωση. Ἀναφέρουμε ἐνδεικτικὰ τὸν Ἅγιο Νήφωνα, Ἐπίσκοπο Κωνσταντιανῆς καὶ τὸν πατέρα Σεραφεὶμ Ρόουζ.
Ἂς ἔχουμε ὑπόψη μας ὅτι κάθε ὁμοφυλόφιλος ἀδερφός μας, ὅπως καὶ κάθε ἄνθρωπος γενικά, ἔχει ἕνα δικαίωμα: Τὸ δικαίωμα νὰ ἑνωθεῖ μὲ τὸν Χριστὸ καὶ νὰ γίνει Ἅγιος. Καθένας ὅμως ἔχει καὶ τὸ δικαίωμα νὰ ὑψώσει φωνὴ διαμαρτυρίας, δυνατή, στεντόρεια, καὶ νὰ καταδικάσει τὰ ἤδη καταδικασθέντα ἀπὸ τὴν Ἁγία μας Ἐκκλησία καὶ τοὺς Ἁγίους Πατέρες. «Πειθαρχεῖν δεῖ Θεῷ μᾶλλον ἢ ἀνθρώποις».
Βασιλικὴ Νταγκούλη
Νομικός – Θεολόγος