(ἐλλείψει χώρου παρατίθεται μόνο ἡ ἀρχὴ καὶ τὸ τέλος ἐκτενοῦς ἄρθρου·
ἡ πλήρης μορφὴ ἀναρτᾶται στὸ ἱστολόγιο τῆς «Χριστιανικῆς Σπίθας»)
Γράφει ὁ Δημήτριος Νικ. Δασκαλάκης, Δικηγόρος Ἀθηνῶν
Ἀναμφίβολα ὁ ἐκλογικὸς θρίαμβος τοῦ Τρὰμπ προκάλεσε ἀνάμικτα συναισθήματα χαρᾶς καὶ λύπης σὲ ὁλόκληρο τὸν πλανήτη, γεγονός, τὸ ὁποῖο ὑπογραμμίζει τὴν σοβοῦσα διαίρεση τῆς ἀνθρωπότητας σὲ δύο ἐκ διαμέτρου διαφορετικοὺς κόσμους ἤ, ὀρθότερα, σὲ δύο «παράλληλα σύμπαντα», ποὺ προσπαθοῦν νὰ στριμωχθοῦν κάτω ἀπὸ τὸν ἴδιο οὐρανό, ἀλλὰ διάκεινται ἐχθρικὰ τὸ ἕνα πρὸς τὸ ἄλλο.
Ὁ διαχωρισμὸς τοῦ παγκόσμιου πληθυσμοῦ σε δύο ἀντίπαλες παρατάξεις, δηλαδὴ σὲ ἐκείνους ποὺ ὑποστηρίζουν τὴν προώθηση τῆς woke κουλτούρας και σὲ ὅσους ἀσπάζονται τὶς παραδοσιακὲς καὶ οἰκογενειακὲς ἀξίες, πυροδοτεῖ κοινωνικὲς ἀντιπαραθέσεις, ἔντονα πολιτικὰ πάθη καὶ ὑποθάλπει τὸν φανατισμὸ καὶ τὴν μισαλλοδοξία. Ἔτσι ὅμως, δημιουργοῦνται οἱ κατάλληλες συνθῆκες ποδοσφαιροποίησης τῆς πολιτικῆς ζωῆς, ὅπου ἡ ἐκλογικὴ νίκη βιώνεται ὡς ἐπικράτηση ἐπὶ τοῦ μισητοῦ πολιτικοῦ ἀντιπάλου, ἐνῷ θὰ ἔπρεπε νὰ ἀποτελεῖ ζητούμενο ἡ παραγωγὴ πολιτικῆς πρὸς ὄφελος καὶ ἱκανοποίηση ὅλων τῶν πολιτῶν, ὑπὸ τὴν προϋπόθεση, βέβαια, μιᾶς συναινετικὰ διαμορφωμένης πολιτικῆς ἀτζέντας στὰ κυριότερα πολιτικοκοινωνικὰ ζητήματα.
………………………………………………………………………
ΨΗΦΙΑΚΗ ΔΙΚΤΑΤΟΡΙΑ
Ἡ ἐκλογικὴ ἐπικράτηση τοῦ Τρὰμπ δὲν συμβολίζει τὴν χρυσῆ ἐποχὴ τῆς Ἀμερικῆς, ἀλλὰ τὴν ἔναρξη τῆς σκοτεινῆς ἐποχῆς τοῦ «θαυμαστοῦ» ψηφιακοῦ κόσμου, ποὺ θὰ ὁδηγήσει σὲ μιὰ κοινωνία πνιγηρῆς συμμόρφωσης καὶ ὁμοιομορφίας, ἐξαερώνοντας τὴν ἐλευθερία τῆς ἔκφρασης καὶ τὴν ψυχικὴ ὑγεία τῶν πολιτῶν.
Κατὰ τὴν διάρκεια τῆς τετραετοῦς διακυβέρνησης τοῦ Τρὰμπ θὰ ὑλοποιηθοῦν συγκλονιστικὲς τεχνολογικὲς ἐφαρμογές, οἱ ὁποῖες θὰ ἀφήσουν ἄφωνη τὴν ἀνθρωπότητα, ἐπηρεάζοντας ἀποφασιστικὰ τὴν οἰκονομία, τὴν ὑγεία, τὴν ἐπικοινωνία, τὴν ἐργασία καὶ τὴν ἐκπαίδευση δισεκατομμυρίων ἀνθρώπων, ἀνατρέποντας ἐκ βάθρων κάθε γνωστὸ μοτίβο ζωῆς.
Ἡ κυριαρχία τῆς Τεχνητῆς Νοημοσύνης στοὺς τομεῖς κυρίως τῆς ἐργασίας, τῆς οἰκονομίας, τῶν κοινωνικῶν ὑπηρεσιῶν καὶ τῆς δημόσιας διοίκησης, ἡ ὑποχρεωτικὴ ψηφιοποίηση κάθε εἴδους συναλλαγῆς, ἡ ἠλεκτρονικὴ ταυτότητα προσώπων, ζώων, κτηρίων καὶ ἀντικειμένων, τὸ ψηφιακὸ (κρυπτο)νόμισμα ποὺ θὰ καταργήσει σταδιακὰ τὶς ἐγχρήματες συναλλαγὲς καὶ τὸ ἑκούσιο τσιπάρισμα τῶν ἀνθρώπων, τὸ ὁποῖο θὰ ἐμφανιστεῖ ὡς ἐξαιρετικὴ ἐπιλογὴ διεπαφῆς μεταξὺ τοῦ ἀνθρώπου καὶ τοῦ ἠλεκτρονικοῦ ὑπολογιστῆ (ἤδη ὁ Ἔλον Μάσκ –«λύνει καὶ δένει» μέσα στὸν Λευκὸ Οἶκο– καὶ ἡ Neuralink προετοιμάζονται πυρετωδῶς γιὰ τὴν «ὑλοποίηση τοῦ ὁράματος» τῆς τοποθέτησης ἐγκεφαλικῶν ἐμφυτευμάτων σὲ ἀνθρώπους) θὰ ἀλλάξουν δραματικὰ τὴν φυσιογνωμία τοῦ κόσμου, προλειαίνοντας τὸ ἔδαφος γιὰ τὴν ἐπιβολὴ τῆς χειρότερης δικτατορίας ὅλων τῶν Ἐποχῶν, δηλαδὴ τὴν δικτατορία τῆς ἀλγοριθμικῆς ψηφιακῆς ἐπιτήρησης.
Ἡ ὑποχρεωτικὴ ψηφιοποίηση κάθε οἰκονομικῆς καὶ ἐπαγγελματικῆς δραστηριότητας θέτει σὲ κίνδυνο τὶς βασικὲς ἀνθρώπινες ἐλευθερίες (ἀφοῦ περιθωριοποιεῖ ἀναγκαστικὰ ὅσους ἀπορρίπτουν τὸ ψηφιακὸ μοντέλο ζωῆς), ἀποτελώντας σαφὲς προειδοποιητικὸ σημάδι τῆς ἐμφάνισης τοῦ «υἱοῦ τῆς ἀπωλείας», ἀλλὰ αὐτὸ φαίνεται νὰ μὴ διεγείρει τὰ πνευματικὰ ἀντανακλαστικὰ τῶν πολιτῶν, θεωρώντας τὴν ἐξ ἀποστάσεως ψηφιακὴ διεκπεραίωση τῶν συναλλαγῶν τους ὡς τὸ βέλτιστο τεχνολογικὸ ἐπίτευγμα τῆς Πληροφορικῆς καὶ τῶν Ἐπικοινωνιῶν.
Οἱ πολίτες ἐκλαμβάνουν ὡς ἀπειλὴ μόνο τὴν κυριαρχία τῆς woke ἀτζέντας καὶ τὴν ἔκρηξη τοῦ τρίτου παγκοσμίου πολέμου. Ὅμως, ἀσυγκρίτως μεγαλύτερη ἀπειλὴ ἀπὸ τὸν πόλεμο καὶ τὸν ὑπερφίαλο δικαιωματισμὸ ἀποτελοῦν ἡ ἰσοπέδωση τῶν δύο βασικῶν πυλώνων τοῦ πνευματικοῦ πολιτισμοῦ, δηλ. τῆς Ἐλευθερίας καὶ τῆς Ἀξιοπρέπειας, καὶ ἡ ἑκούσια ὑποταγὴ τῶν πολιτῶν στὸ ἀντίχριστο σύστημα ψηφιακῆς διακυβέρνησης, ποὺ θὰ ἐπιβάλει τὴν ἐγκαθίδρυση ἑνὸς παγκόσμιου συστήματος παν-οπτικοῦ ἐλέγχου, ἐπὶ τῇ βάσει τοῦ ὁποίου θὰ καθίσταται ἐφικτὴ ἡ ἀδιάλειπτη ἠλεκτρονικὴ παρακολούθηση τῶν ἀνθρώπων.
Σὲ κάθε περίπτωση, ἡ ὑπερεθνικὴ ὀλιγαρχικὴ ἐλίτ, ἔχοντας ἁπλώσει τὰ νεοταξίτικα πλοκάμια της σὲ ὅλα τὰ κράτη καὶ ἐλέγχοντας τὶς ἀντίπαλες πολιτικὲς φατρίες θὰ ὠφελεῖται μὲ τὴν «ἔξυπνη» ἐναλλαγὴ τῆς παγκόσμιας διακυβέρνησης μεταξὺ τῶν «δύο ἀντίθετων πόλων ἐξουσίας», ποὺ θὰ ἀποκοιμίζει τὴν διαιρεμένη σὲ δύο μέρη ἀνθρωπομᾶζα, πιστεύοντας ἀφελῶς τὸ κάθε μέρος ὅτι ὑλοποιεῖται τὸ πολιτικὸ ἀφήγημα τῆς προτίμησής του, ἐνῶ τὴν ἴδια στιγμὴ θὰ καλπάζει (χωρὶς νὰ τὸ συνειδητοποιεῖ) πρὸς τὰ τελικὰ Ἔσχατα τῆς Ἱστορίας.
ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Τὸ παρὸν ἄρθρο, σὲ συμπτυγμένη μορφή, δημοσιεύτηκε στὸ φύλλο τῆς «ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ», 17-11-2024, σελ. 58.