(Στὶς 23 Ἰουλίου ἔκλεισε ἕνας χρόνος ἀπὸ τὴν κοίμησι τοῦ Γέρ. Ἱεροθέου, προηγουμένου τῆς Ἱ. Μονῆς Λογγοβάρδας. Ὅσο περνᾷ ὁ καιρὸς αὐξάνονται οἱ μαρτυρίες γιὰ τὰ χαρίσματα μὲ τὰ ὁποῖα ὁ Θεὸς τὸν εἶχε προικίσει. Μὲ ἀφορμὴ τὴν ἐπέτειο αὐτὴ παραθέτουμε ἕνα κείμενο ποὺ δημοσιεύθηκε λίγο μετὰ τὴν κοίμησί του)
Ἕνας ἀπὸ τοὺς Μεγάλους σύγχρονους ἀσκητὲς πατέρες τῆς Ἐκκλησίας ἔφυγε …Ὁ Γέρων Ἱερόθεος (Ἰωάννης Νικολάκης κατὰ κόσμον) ὁ σπηλαιώτης. Ἡγούμενος στὴν Λογγοβάρδα μετὰ τὸν π. Φιλόθεο Ζερβάκο, παραιτήθηκε γιὰ νὰ ἀσκητέψει στὸ Μυρίσι (ὄρος) τῆς Νάξου σὲ μιὰ σπηλιὰ (στοὺς τοίχους τῆς σπηλιᾶς ἦταν κολλημένα κεράκια ποὺ τοῦ φώτιζαν τὰ βράδια μαζὶ μὲ τὸ φῶς τῆς σελήνης) κοντὰ σὲ ἕνα ρυάκι ἀπὸ ὅπου ἔπαιρνε νερό. Τὸν γνώρισα πρὶν πολλὰ χρόνια…. Πλήρης χαρισμάτων, ἀσκητὴς καὶ μέγας νηστευτής· ἔκανε ξηροφαγία μὲ παξιμάδια ἐλιὲς καὶ φροῦτα κι ἔτρωγε λίγο λάδι μόνο τὴν Κυριακή. Εἶχε ἐνορατικὸ προορατικὸ καὶ διορατικὸ χάρισμα. Ἀσθενὴς μὲ καρκίνο τοῦ πνεύμονα ἀπὸ τὸ 1987 (διαγνωσμένος μὲ βιοψία!!!) χωρὶς καμμιὰ θεραπεία παρὰ μόνο τὴν βαρειὰ ἄσκηση καὶ τὴ Θεία Χάρη.
Σὲ μιὰ ἐπίσκεψή μου στὴν ὄμορφη Νάξο ὁ Σεβασμιώτατος Ἅγιος Παροναξίας κκ. Καλλίνικος (τὸν εὐχαριστῶ μὲ ὅλη μου τὴν καρδιά) μὲ προέτρεψε νὰ γνωρίσω τὸν γέροντα.
Στὴν ἐρώτησή μου, ποῦ θὰ τὸν βρῶ, μοῦ ἀπάντησε, «Ρωτῆστε καθὼς θὰ ἐπιστρέφετε στὴν Ἱερὰ μονὴ Φανερωμένης».
Περνώντας ἀπὸ τὴν Ἱερὰ μονὴ Παναγίας Φανερωμένης μετὰ τὸ χωριὸ Γαληνή, μπῆκα στὴν ἱερὰ μονή. Βρισκόταν τότε ἐκεῖ ἕνας ἁγιογράφος ποὺ ἐπιδιόρθωνε κάποιες ἁγιογραφίες. Τὸν ρωτάω «ποῦ μπορῶ νὰ βρῶ τὸν π. Ἱερόθεο τὸ Σπηλαιώτη;». Στρέφεται ἐκεῖνος πρὸς ἐμένα καὶ μοῦ λέει ἀφοπλιστικά·
«Εἶστε ὁ π. Ἰωάννης ὁ γιατρός;».
«Ναί, τοῦ ἀπαντῶ, πῶς τὸ γνωρίζετε;». Καὶ συνεχίζει πρὸς μεγαλύτερη ἔκπληξή μου·
«Χθὲς κατέβηκε ὁ Γέροντας Ἱερόθεος ἀπὸ τὸ ἀσκητήριό του νὰ λειτουργηθεῖ καὶ νὰ κοινωνήσει. Φεύγοντας μοῦ λέει· Αὔριο θὰ ἔλθουν τὸ μεσημέρι μιὰ παρέα 4 ἀτόμων. Ὁ ἕνας εἶναι ὁ π. Ἰωάννης ὁ γιατρός, θὰ μὲ ἀναζητήσει. Πές του, σὲ παρακαλῶ, τὸν περιμένω μὲ χαρά, νὰ ἀνεβεῖ πάνω στὸ βουνὸ καὶ θὰ τὸν βρῶ».
Τὴν ἑπόμενη ἡμέρα ξεκινήσαμε μὲ τὸ αὐτοκίνητο τὴν ἀνάβαση στὸ πουθενά… Εἶχε βγεῖ ὅταν φτάσαμε καὶ μᾶς περίμενε!!! Ἦταν 10 ἡ ὥρα τὸ πρωί… Μᾶς φιλοξένησε στὴ σπηλιά του καὶ μείναμε μέχρι τὶς 6 μ.μ.. Δὲν μὲ ἄφηνε νὰ φύγω…!!!
Ἀπὸ τότε ἄρχισε μιὰ πνευματικὴ φιλία καὶ ἐπικοινωνία μέχρι τὴν μετάβασή του στὴν πρωτεύουσα γιὰ λόγους βαθέος γήρατος στὸ σπίτι μιᾶς πνευματικῆς του θυγατέρας στοὺς Ἁγίους Ἀναργύρους.
Τὸν εὐχαριστῶ γιὰ τὶς συμβουλές του καὶ τὴν ἀγάπη του.
Τὸν εὐχαριστῶ γιὰ τὴν πνευματική του καθοδήγηση σὲ κομβικὰ σημεῖα τῆς Ἰατρικῆς μου καὶ Ἱερατικῆς διακονίας καὶ τὸν παρακαλῶ νὰ δέεται γιὰ τὶς ψυχές μας στὸ ὑπερουράνιο θυσιαστήριο ὅπου θὰ ἔχει εἰσέλθει μετὰ τῶν Ἀγγέλων καὶ τῶν Ἁγίων.
Νὰ ἔχουμε ὅλοι τὴν εὐχή του καὶ [εἴθε νὰ στέλνει] τὴν εὐχή του στὴ Πατρίδα μας ποὺ τόσο ἀγαποῦσε.
Υ.Γ. Τὸ θέρος τοῦ 2013 ποὺ τὸν εἶχα ἐπισκεφθεῖ μοῦ λέει χαριτολογώντας μὲ τὸ χιοῦμορ ποὺ ἔχουν οἱ Ἅγιοι ἄνθρωποι· «Ξέρεις, π. Ἰωάννη μου, ἕνας γέροντας (…μᾶλλον ὁ ἑαυτός του, μιᾶς καὶ ὅταν ἀναφερόταν στὸν ἑαυτό του μίλαγε σὲ 3ο πρόσωποΚοιμήθηκε πρόσφατα θέρος τοῦ 2023…, 10 χρόνια ἀκριβῶς!!!!
Ἱερέας Ἰωάννης Κουκάκης
Ὀγκολόγος
––––––––––––––––––
1. Ἐν προκειμένῳ πρόκειται γιὰ τὸν Γέροντα Ἀμβρόσιο Λάζαρη στὸ Δαδί.