Ἡ ἁμαρτία ποὺ ἔχουμε οἱ νεώτεροι Ἕλληνες εἶνε, ὅτι δώσαμε μεγάλη σημασία στὶς συμμαχίες μὲ τὰ μεγάλα ἔθνη καὶ ἐμπιστευθήκαμε σ᾽ αὐτὲς τὴν ἐλευθερία τῆς πατρίδος μας, λησμονήσαμε δέ, ὅτι πάνω ἀπὸ ὅλες τὶς συμμαχίες τοῦ κόσμου αὐτοῦ εἶνε ἡ συμμαχία μὲ τὸ Θεό. Καὶ θὰ ἔχουμε τὸ Θεὸ σύμμαχό μας ὅταν ζοῦμε σύμφωνα μὲ τὸ ἅγιο θέλημά του. Καὶ ἂν ἔχουμε σύμμαχό μας τὸ Θεό, τότε, κι ἂν ὅλα τὰ ἔθνη μικρὰ καὶ μεγάλα μᾶς ἐγκαταλείψουν καὶ μείνουμε γυμνοὶ ἀπὸ κάθε ἐξωτερικὴ βοήθεια, μόνοι, μὲ μόνο βοηθὸ τὸ Θεό, θὰ σωθοῦμε ἀπὸ κάθε κίνδυνο καὶ θὰ νικήσουμε. Γιατὶ ξέρει ὁ Θεὸς μὲ ποικίλους τρόπους νὰ σῴζῃ ἐκείνους ποὺ τὸν ἀγαποῦν καὶ ἐκτελοῦν τὸ ἅγιό του θέλημα. Ἐνῷ ἀντιθέτως, ἐὰν ἔχουμε ὅλο τὸν κόσμο μαζί μας, ἀλλ᾽ ἔχουμε τὸν Θεὸ ἐναντίον μας, τότε τίποτε τὸ γενναῖο καὶ ὑψηλὸ δὲν μποροῦμε νὰ πετύχουμε, θὰ μένουμε μικροί, ἀσήμαντοι καὶ ἐξουδενωμένοι πάνω στὴ γῆ.
Γι᾽ αὐτό, στὶς δύσκολες αὐτὲς μέρες ποὺ περνοῦμε σὰν ἔθνος, ἡ Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος θὰ ἔπρεπε νὰ κηρύξῃ μὲ δύναμι στὸ λαὸ τὸ κήρυγμα τῆς μετανοίας καὶ νὰ μᾶς καλέσῃ ὅλους γενικά, ἄρχοντες καὶ ἀρχομένους, μικροὺς καὶ μεγάλους, γυναῖκες καὶ ἄντρες, νὰ μετανοήσουμε γιὰ ὅσα σφάλματα καὶ ἁμαρτήματα καὶ ἐγκλήματα ἔχουμε διαπράξει, καὶ νὰ ζητήσουμε μὲ νηστεῖες καὶ προσευχὲς τὸ ἔλεος τοῦ Θεοῦ, ὅπως τὸ ζήτησαν οἱ πρόγονοί μας σὲ δύσκολους καιρούς, καὶ τότε θὰ δοῦμε κ᾽ ἐμεῖς τὸ θαῦμα τοῦ Θεοῦ. Θὰ δοῦμε τὴ νίκη καὶ τὸ θρίαμβο τοῦ δικαίου καὶ τῆς ἐλευθερίας…
(†) ἐπίσκοπος Αὐγουστῖνος
(ἀπόσπασμα ἀπὸ τὸ μικρὸ βιβλίο ΠΟΙΟΥΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΨΗΦΙΣΟΥΜΕ; τῶν ἐκδόσεων «Ὀρθόδοξος Κυψέλη», ποὺ ἐπανακυκλοφόρησε σὲ 2α βελτιωμένη ἔκδοσι. Οἱ ἐνδιαφερόμενοι μποροῦν ν᾽ ἀπευθυνθοῦν στὸ τηλ. 2310.212.659)