Ποιός εἶνε ὁ ἐχθρὸς καὶ ποιοί οἱ φίλοι μας;

Ποιός εἶνε ὁ ἐχθρὸς καὶ ποιοί οἱ φίλοι μας;

Σὲ ἕνα πόλεμο τὸ βασι­κὸ γιὰ τὸν στρατηγὸ εἶ­­νε, νὰ ξέρῃ ποιός εἶνε ὁ ἐχθρὸς καὶ ποιές οἱ δικές του δυνάμεις, τὶς ὁποῖες ὀ­φείλει νὰ διατηρῇ ἑνωμένες καὶ συντονισμένες. Αὐ­­τὸ ἰσχύει καὶ γιὰ τοὺς πνευματικοὺς στρατηγούς, τοὺς ἐπισκόπους.

Ὅταν ξέσπασε τὸ κίνημα τῆς Νέας Ἐποχῆς ἰδίως τὴν δεκαετία τοῦ ᾽90, ὅλη ἡ Ἐκκλησία φάνηκε νὰ εἶ­νε ἑνωμένη ἀπέναντί του. Ὅλοι εἶχαν συνειδητοποιήσει, ὅτι Νέα Ἐποχὴ δὲν εἶνε τίποτε ἄλλο παρὰ ἄρ­νησις τοῦ Χριστοῦ, ἡ προετοιμασία τοῦ ἀντιχρίστου. Ἐπίσημα δὲ ἐκκλησιαστικὰ πρόσωπα εἶχαν ἐκφράσει τότε τὶς ἐπιφυλάξεις τους καὶ γιὰ τὴν παγκοσμιοποίησι, ὅτι τείνει νὰ ἐξελιχθῇ σὲ «μέσον ἐπεκτάσεως τῆς οἰκονομι­κῆς ἐπικυριαρχίας τῶν οἰ­κονομικῶν κολοσσῶν καὶ ἐπὶ λαῶν πρὸς τοὺς ὁποίους ἡ πρόσβασις αὐτῶν ἦ­το κλειστή» (πατρ. Κων/­λεως Βαρθολομαῖος).

Σήμερα ποὺ ἡ παγ­κο­σμι­οποιημένη Νέα Τάξις –ποὺ ἐνσαρκώνει τὴ Νέα Ἐ­ποχή– ἔχει ἁ­πλώσει τὰ πλοκάμια της σὲ ὅλη τὴ γῆ, ἡ Ἐκκλησία φαίνεται διαιρεμένη. Μὲ εὐ­τελῆ ἀν­ταλλά­γματα κατάφεραν νὰ οἰκειοποιηθοῦν τὴν ὑ­ποστήριξι ἑνὸς μέρους τῆς Ὀρθοδοξίας καὶ παράλληλα νὰ τὴ διχάσουν.

Ἀπὸ τὴν τελευταία του συνέντευξι, ὅπως καὶ ἀπὸ τὴν ὅλη πορεία του, ὁ μακ. ἀρχιεπίσκοπος Ἀθη­νῶν καὶ πάσης Ἑλλάδος κ. Ἱε­ρώνυμος δὲν φαίνεται νὰ ἔχῃ συνειδητοποιήσει, ὅτι αὐτὴ ἡ Νέα Τάξι εἶνε σήμερα ὁ πρῶτος ἐχθρὸς τῆς Ἐκκλησίας καὶ ἀπαιτεῖ­ται ἑνότητα τῆς Ὀρθοδοξίας γιὰ τὴν ἀντιμετώπισί του. Μὲ τὴν δικαιολογία, ὅτι «ἀνήκουμε στὴν ἴδια οἰ­κογένεια», υἱοθετεῖ τὴ στάσι τοῦ Πατριαρχείου Κων/πόλεως στὰ τῆς Οὐ­κρανίας, χωρὶς νὰ ἐξετά­ζῃ, ἂν αὐτὴ στηρίζεται στοὺς ἱεροὺς κανόνες τῆς Ἐκκλησίας. Παράλληλα ἀ­νοίγει νέες πληγές, ὅταν χαρακτηρίζῃ τοὺς Ρώσους ὡς «προβληματικὸ λαό».

Τέλος ἀνοίγει καὶ νέα ἐ­σωτερικὰ μέτωπα, ὅταν πετᾷ τὸν χαρακτηρισμὸ «ἀλαζονεία» γιὰ τὶς ἀδελφότητες «Ζωή», «Σωτήρ» καὶ αὐτὴν τοῦ π. Αὐγουστίνου. Εἶνε εὔκολο νὰ πε­τᾷς λάσπη, ἀλλὰ εἶνε δύσκολο νὰ ξελασπώνῃς ἀνθρώπους. Οἱ ἀδελφότητες καὶ ὁ π. Αὐγουστῖνος μὲ τὴ χάρι τοῦ Θεοῦ βοήθησαν πολλὲς ψυχὲς νὰ ξελασπώσουν ἀπὸ τὸ βοῦρκο τοῦ κόσμου.

 Δὲν ἔχουμε καταλάβει, ὅτι ὁ ἀντίχριστος εἶνε πρὸ τῶν θυρῶν μας, ὅπως ἔλεγε ὁ μακαριστὸς π. Αὐ­γου­­στῖνος. Τὸ δύσκολο εἶ­νε νὰ ἀντιστέκεσαι, ὅταν τὸ κακὸ εἶνε στὴν ἐξουσία. Ὅταν ψηφίζωνται νομοσχέδια ποὺ νομιμοποιοῦν τὴν ὁμοφυλοφυλία καὶ τὴν κάνουν πρότυπο ἀκόμη καὶ γιὰ τὰ παιδιά, ὅταν ἐξορίζεται ἡ Ὀρθοδοξία ἀ­πὸ τὰ σχολεῖα, ὅταν ἡ Νέα Τάξι σηκώνῃ τὴ μπότα της καὶ πατᾷ στὴν Ἑλλάδα καὶ κλείνῃ τοὺς ἱ. ναούς, ἡ ἐκκλησία δὲν ἔχει δικαί­ωμα νὰ μένῃ σιωπηλή.