Ἡ ποιότητα τοῦ κλήρου

Ἀναμφισβήτητα οἱ κληρικοί μας ἔχουν προσφέρει πάρα πολλὰ τόσο στὴν Ἐκκλησία ὅσο καὶ στὸ Γένος μας στὴν μακροχρόνια πορεία του. Ἡ ζωή τους εἶναι συνυφασμένη μὲ τὴν ζωὴ τῶν ὑπόλοιπων μελῶν τῆς Ἐκκλησίας μας καὶ χωρὶς τοὺς Ἱερεῖς δὲν μπορεῖ ἡ Ἐκκλησία νὰ ἐκτελέσει τὴν ἀποστολή της.

Αὐτὰ ποὺ ἀκούγονται ὅτι δὲν τοὺς ἔχουμε ἀνάγκη, ἢ ὅτι εἶναι εἶδος πρὸς ἐξαφάνιση, προέρχονται ἀπὸ στόματα ἀνθρώπων ποὺ εἴτε μισοῦν τὴν Ἐκκλησία μας, εἴτε δὲν ἔχουν ἀντιληφθεῖ τὴν ἀποστολή της.

Δεχόμαστε ὅτι καὶ στὶς τάξεις τοῦ ἱεροῦ κλήρου ἔχουν εἰσχωρήσει καιροσκόποι καὶ ἄνθρωποι ποὺ δὲν ἔχουν συνείδηση τῆς ἀποστολῆς τους. Καὶ φυσικὰ ὅλοι μας εἴμαστε ἄνθρωποι μὲ πολλὲς ἐλλείψεις καὶ ἀδυναμίες. Αὐτὸ ὅμως δὲν σημαίνει ὅτι δὲν ὑπάρχουν καὶ ἱερεῖς ποὺ εἶναι πρότυπα ἀ­ρετῆς καὶ ἀγαποῦν τὸ ποίμνιό τους καὶ θυσιάζονται γι αὐτό. Ἂς μὴ γενικεύουμε κάποιες ἀτυχεῖς περιπτώσεις καὶ ἂς μὴν εἴμαστε προκατειλημμένοι.

Δὲν πρέπει ἐπίσης νὰ ἀγνοοῦμε ὅτι δὲν εἶναι εὔκολο στὴν ἐποχή μας νὰ εἶσαι εὐλα­βὴς κληρικός, γιατὶ εἶσαι στόχος ὅσων ἔ­χουν κοσμικὸ φρόνημα καὶ θέλουν ὅλοι μας νὰ κάνουμε ὅ,τι κάνουν καὶ αὐτοί.

Εἶναι πολὺ εὔκολο νὰ μιμηθεῖ κανεὶς τὸ κακὸ καὶ πολὺ δύσκολο νὰ ἀκολουθήσει το δρόμο τῆς θυσίας καὶ τῆς ἀρετῆς.

Οἱ κληρικοί μας προέρχονται καὶ αὐτοὶ ἀ­πὸ τὰ σπλάχνα τῆς σημερινῆς νοσούσας κοι­νωνίας μας καὶ δὲν εἶναι οὐρανοκατέβατοι.

Ὀφείλουμε νὰ προσευχόμαστε γι᾽ αὐτοὺς καὶ νὰ προετοιμάζομε τοὺς πιὸ ἐκλεκτοὺς γιὰ τὴν ἱερατικὴ διακονία.

Δὲν εἶναι δυνατὸν ὅταν βλέπουμε κάποιον ἀδελφό μας μὲ προσόντα καὶ ἰδιαίτερα χαρίσματα νὰ μπαίνει στὶς τάξεις τοῦ κλήρου νὰ λέμε: αὐτὸς θάφτηκε, πῆγε χαμένος ἐπειδὴ ἔβαλε τὰ ράσα, καὶ ἀπὸ τὴν ἄλλη νὰ ἔχουμε ἀπαίτηση νὰ ὑπάρχει στὴν Ἐκκλησία μας ποιοτικὸς κλῆρος!

Ἂς μὴ λησμονοῦμε ἐπίσης ὅτι ὁ κληρικὸς ὅπως καὶ νὰ φερθεῖ εἶναι ὑπόλογος σὲ ὅλους. Πρόσφατα, συνάντησα ἕνα παλιό μου φίλο ποὺ μὲ κατηγόρησε ὅτι δὲν πῆγα σὲ πλούσια ἐνορία νὰ κάνω περιουσία. Ἂν ὅμως ἔκανα τὸ ἀντίθετο, πάλι θὰ μὲ κατηγοροῦσε ὅτι πλούτισα ἀπὸ τὸ ράσο.

Σημασία ἔχει τί θὰ πεῖ ὁ Θεὸς γιὰ μᾶς. Ἡ κρίση τῶν ἀνθρώπων δὲν εἶναι ποτέ ἀντικειμενικὴ καὶ ὁ καθένας κρίνει ἀνάλογα μὲ τὸ χρῶμα τῶν γυαλιῶν ποὺ φοράει!

 π. Γεώργιος Τριαντάφυλλος