Ἐθνικὸς μιθριδατισμὸς ἐν ὄψει ἀμέσου καὶ ἐπικειμένου κινδύνου;

Ἡ ραγδαία ἐπιδείνωση τῶν ἑλληνοτουρκικῶν σχέσεων σαφῶς συνδέεται (στὴν πνευματικὴ σφαί­ρα) μὲ τὸ ἀνίερο συλλείτουργο τῆς Θάσου, ὅπου ὁ προκαθήμενος τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος Ἱερώνυμος συμπροσευχήθηκε καὶ συλλειτούργησε μὲ τὸν βάναυσο καὶ συστηματικὸ καταπατητὴ τῶν Ἱερῶν Κανόνων, Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως Βαρθολομαῖο καὶ μὲ τὸν ψευδοεπίσκοπο Κιέβου Ἐ­πιφά­νιο (ἀχειροτόνητος λα­ϊκός, στερούμενος ἀποστολικῆς διαδοχῆς ποὺ ἐνδύεται τὰ ἱερὰ ἄμφια, ἐμπαίζοντας τὸν Θεὸ καὶ τὸ Μυστήριο τῆς Ἱερωσύνης). Ἡ εὐχαριστι­ακὴ Κοινωνία τῆς Ὀρθόδοξης Ἑλληνικῆς Ἐκκλησίας μὲ τὸ σχίσμα καὶ τὴν αἵρεση ἀποτυπώνει ἐναργέστατα τὴν ἄθλια πνευματικὴ κατάσταση ποὺ ἐπικρατεῖ στὶς τάξεις τοῦ κλήρου (πλὴν ἐλάχιστων φωτεινῶν ἐξαιρέσεων) καὶ τοῦ λαοῦ. Ὡς ἐκ τούτου ἡ ἐνδεχόμενη (καὶ πάντοτε ἀπευκταία) ἐκδήλωση τουρκικῆς ἐπιθετικῆς ἐ­νέργειας δύναται νὰ ἐκληφθεῖ καὶ ὡς πνευματικὸ ἐπιτίμιο τοῦ Ἁγίου Τριαδικοῦ Θεοῦ γιὰ τὴν πρωτοφανῆ ἀποστασία τοῦ ἄλλοτε περιούσιου λαοῦ Του.

Δημήτριος Ν. Δασκαλάκης

[ὑστερόγραφο ἄρθρου του τῆς 4-10-2022 μὲ ἴδιο τίτλο]